ΣΠΑΡΤΗ. Στα κατορθώματα των αρχαίων Σπαρτιατών αναφέρεται το νέο βιβλίο του Andrew J Bayliss με τίτλο «Οι Σπαρτιάτες». Ο συγγραφέας, αφηγείται την απαράμιλλη πειθαρχία και το πολεμικό θάρρος των Σπαρτιατών, μέσα από ιστορίες που είναι λιγότερο η περισσότερο γνωστές τοις πάσι.
Ο Bayliss εξιστορεί ότι όταν τα αγόρια ενηλικιώνονταν, ζούσαν σε κοινόβια και περνούσαν τις μέρες τους με γυμναστική, τρέξιμο, πυγμαχία, πάλη και έναν πολεμικό χορό που χόρευαν φορώντας πλήρη χάλκινη πανοπλία, βάρους περίπου 30 κιλών!



Όσον αφορά στη διατροφή τους, ήταν απλή και θρεπτική: ψωμί κριθαριού, σύκα, τυρί, ελαιόλαδο και ο γνωστός «μέλανας ζωμός». Τα αγόρια ενθαρρύνονταν να κλέψουν όταν πεινούσαν, αλλά να μην τους πιάσουν! Κοιμούνταν σε κρεβάτια από καλάμια και όταν έκανε πολύ κρύο σκεπάζονταν με άχυρα.
Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται «υπερβολικά αρρενωπά», λέει ο Bayliss, αλλά οι Σπαρτιάτισσες ήταν εξίσου φημισμένες για την αθλητική τους, ηλιοκαμένη εξωτερική εμφάνιση. Ξένοι επισκέπτες ενθουσιάζονταν με τις γυναίκες στη Σπάρτη, οι οποίες φορούσαν «λευκά μίνι φορέματα που άφηναν γυμνούς τους μηρούς τους».
Οι Σπαρτιάτισσες ήθελαν τους άνδρες πολεμιστές. «Μία μητέρα σκότωσε τον γιο της με κεραμίδι όταν επέστρεψε στο σπίτι από μια μάχη όπου όλοι οι σύντροφοί του είχαν πολεμήσει μέχρι θανάτου» γράφει χαρακτηριστικά ο Bayliss στο βιβλίο του, από όπου δε λείπει η αναφορά για τα άρρωστα μωρά που έριχναν στον Καιάδα.

Προφανώς πρόκειται και πάλι για ένα βιβλίο που καλείται να υποδεχθεί και να εξετάσει ο Δήμος Σπάρτης, Και αν μεν κινείται στον χώρο της μυθοπλασίας μπορεί να υπερβάλει ή και να παρερμηνεύει αν όμως επιχειρεί να μεταφέρει ιστορικά στοιχεία για την Σπάρτη θα πρέπει να είναι τόσο λιτό και ακριβές όσο οι άνθρωποι που επιχειρεί να περιγράψει.