ΣΠΑΡΤΗ. «Μπορεί κάποιος που, συνειδητά και με επιλογή του, είναι μέρος της δημιουργίας ενός προβλήματος να είναι και φορέας της λύσης αυτού του προβλήματος;», αναρωτιέται η Λαϊκή Συσπείρωση του Δήμου Σπάρτης, σε ανακοίνωση που εξέδωσε, με αφορμή την δραματική έξωση των προσφύγων – μεταναστών από τη Δομή φιλοξενίας του Sparta Inn και εν τέλει την αποχώρησή τους από τη Λακωνική πρωτεύουσα.

Και συμπληρώνει, «…όπως δείχνει η εμπειρία από ανάλογες περιπτώσεις ανά την Ελλάδα που έχουν ξεκινήσει από το καλοκαίρι, οι πρόσφυγες θα καταλήξουν σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο, πιθανόν στην Αθήνα, και αφού βρουν “κατάλυμα” σε κάποια πλατεία Βικτωρίας αν καταφέρουν να ξεπεράσουν μία σειρά από προϋποθέσεις και γραφειοκρατικά εμπόδια, θα ενταχθούν για έξι μήνες το πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ του Διεθνούς οργανισμού μετανάστευσης.

»Επειδή η επιδότηση του ενοικίου και της σίτισης είναι πενιχρή θα αναγκαστούν να γίνουν φτηνό εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα όπως αξιοποιούνται οι πρόσφυγες ανά τον κόσμο. Στο μεταξύ από τη στιγμή που έφυγαν από την πόλη μας και πηγαίνοντας στα τυφλά, διάφοροι επιτήδειοι και διακινητές καραδοκούν για να τους στοιβάξουν σε άθλια καταλύματα παίρνοντάς τους όσα χρήματα διαθέτουν».

Η Λαϊκή Συσπείρωση καλεί, «…τους Έλληνες και Ξένους εργάτες και βιοπαλαιστές να συγκροτήσουν μέτωπο απέναντι στο σύστημα που ισοπεδώνει τα δικαιώματά τους και τους εκμεταλλεύεται».

Αναλυτικά η ανακοίνωση της Συσπείρωσης:

«Μπορεί κάποιος που, συνειδητά και με επιλογή του, είναι μέρος της δημιουργίας ενός προβλήματος να είναι και φορέας της λύσης αυτού του προβλήματος;

Μπορεί κάποιος που τραμπουκίζει και κακοποιεί ανθρώπους μετά να περιμένεις να τους περιθάλψει και να επουλώσει τις πληγές τους; Δεν φαίνεται λογικό!

Την Παρασκευή 5/3 έφυγαν από την πόλη της Σπάρτης 80 περίπου πρόσφυγες (ανάμεσά τους και πολλά μικρά παιδιά) που ήταν φιλοξενούμενοι στο ξενοδοχείο Sparta Inn αφού έληξε το πρόγραμμα Filoxenia και αφού χρειάστηκε να φιλοξενηθούν όπως-όπως για μερικές ημέρες στο κλειστό γυμναστήριο της πόλης μας.

Όμως αυτό το ταξίδι τους θα είναι συνέχεια της “Οδύσσειάς” τους αφού ούτε είναι στο πλαίσιο μιας οργανωμένης μετακίνησης κάποιου φορέα, όπως η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, ούτε έχουν προορισμό κάποια άλλη δομή στο εσωτερικό της χώρας αφού τους έχει γίνει έξωση.

Ο δήμαρχος της πόλης μας ως άλλος Πόντιος Πιλάτος λέει ότι δεν γνωρίζει το πού θα καταλήξουν και ότι αυτό είναι αρμοδιότητα της Κυβέρνησης. Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό από κάποιον που υπηρετεί με συνέπεια την πολιτική της κυβέρνησης που εφαρμόζει την αδιέξοδη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κλιμακώνει κάθε μέρα την καταπάτηση των δικαιωμάτων των προσφύγων και της συνθήκης της Γενεύης.

Όμως όπως δείχνει η εμπειρία από ανάλογες περιπτώσεις ανά την Ελλάδα που έχουν ξεκινήσει από το καλοκαίρι, οι πρόσφυγες θα καταλήξουν σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο, πιθανόν στην Αθήνα, και αφού βρουν “κατάλυμα” σε κάποια πλατεία Βικτωρίας αν καταφέρουν να ξεπεράσουν μία σειρά από προϋποθέσεις και γραφειοκρατικά εμπόδια, θα ενταχθούν για έξι μήνες στο πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης.

Επειδή η επιδότηση του ενοικίου και της σίτισης είναι πενιχρή θα αναγκαστούν να γίνουν φτηνό εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα όπως αξιοποιούνται οι πρόσφυγες ανά τον κόσμο. Στο μεταξύ από τη στιγμή που έφυγαν από την πόλη μας και πηγαίνοντας στα τυφλά, διάφοροι επιτήδειοι και διακινητές καραδοκούν για να τους στοιβάξουν σε άθλια καταλύματα παίρνοντάς τους όσα χρήματα διαθέτουν.

Χαιρετίζουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες που έδειξαν οι μαζικοί φορείς και οι κάτοικοι της πόλης μας και η οποία δεν άφησε περιθώρια σε ρατσιστικές-ξενοφοβικές φωνές να χύσουν το δηλητήριό τους.

Καλούμε τους Έλληνες και Ξένους εργάτες και βιοπαλαιστές να συγκροτήσουν μέτωπο απέναντι στο σύστημα που ισοπεδώνει τα δικαιώματά τους και τους εκμεταλλεύεται. Το σύστημα δηλαδή, εκείνο στο οποίο κυριαρχούν τα συμφέροντα των λίγων, συνθλίβοντας εκείνα των πολλών. Είναι το σύστημα αυτών που έχουν στα χέρια τους τα εργοστάσια, τη βιομηχανία, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις τράπεζες, τη γη, είναι τα μεγάλα μονοπώλια. Είναι εκείνοι που καθορίζουν τι θα παραχθεί, πόσο θα παραχθεί, πόσο θα πουληθεί με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος τους, χωρίς να νοιάζονται για τις ανάγκες που έχει σήμερα ο λαός. Το κέρδος των μονοπωλίων αυξάνεται όσο μικραίνει το κόστος παραγωγής. Και το κόστος παραγωγής, πέρα από την αγορά και συντήρηση των μηχανών, γι' αυτούς είναι οι μισθοί που παίρνουν οι εργάτες για να δουλεύουν τις μηχανές. Γι' αυτό το σύστημα αυτό συμφέρει τα αφεντικά που πιέζουν συνεχώς για μικρότερους μισθούς, δουλειά ήλιο με ήλιο , χωρίς δικαιώματα. Με τον φόβο της απόλυσης, τρομοκρατώντας μας για να μη σηκώσουμε κεφάλι.

Και όταν πλέον ο καπιταλισμός δεν μπορεί να ξεπεράσει τις κρίσεις που ο ίδιος δημιουργεί, όταν δεν μπορεί να συνεχίζει να βγάζει όσο κέρδος έβγαζε, και μπουκώνει η οικονομία, δεν διστάζει να μακελέψει τους λαούς. Με θύματα πάλι τους εργάτες που γίνονται κιμάς στα κανόνια τους και δημιουργώντας προσφυγικές ροές τις οποίες στην συνέχεια αξιοποιεί για να συμπιέζει ακόμη πιο πολύ τα δικαιώματα των εργαζομένων».