ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ. Τα νότια της Πελοποννήσου, Λακωνία και Μεσσηνία, είναι ακτές που αποτελούν πύλη για όσους, ερχόμενοι από την Ανατολή και την Αφρική, θέλουν να περάσουν στην Δύση της Ευρώπης. Μοιραία όσοι χάνουν το δρόμο, όσοι δεν αντέχουν, όσοι εγκαταλείπονται θα βγουν στις άγριες ακτές ή στις ήμερες παραλίες Λακωνίας και Μεσσηνίας. Το Ελληνικό Κράτος από την πρώτη στιγμή που θα εντοπίσει στίγμα θα σπεύσει και ένα είναι σίγουρο, θα προσφέρει πολλά μέχρι οι άνθρωποι αυτοί να οδηγηθούν σε ασφαλές σημείο και οι διακινητές τους, αν είναι μαζί, να συλληφθούν. (Άραγε τόσοι έμποροι της ελπίδας που έχουν συλληφθεί σε ποιες φυλακές της Ελλάδας να βρίσκονται;)

Οι άνθρωποι που στοιβάζονται σε μια βάρκα για να διασχίζουν το Αιγαίο ή και την Μεσόγειο, σίγουρα φεύγουν από κάτι κακό για να πάνε σε κάτι καλύτερο. Το αν πρόκειται για πρόσφυγες πολέμου, πολιτικούς πρόσφυγες, φυγάδες, φυγόδικους, δραπέτες, μετανάστες με χαρτιά, λαθρομετανάστες, αυτό κανείς δεν το γνωρίζει πριν τους υποδεχθεί.

Θα ισχυριστεί κάποιος ότι ένα νόμιμος μετανάστης έχει και νόμιμο δρόμο. Δεν είναι πάντα έτσι. Επίσης άλλος θα υποστηρίξει ότι δεν μπορεί να είσαι πρόσφυγας πολέμου και να συναλλάσσεσαι με εμπόρους της ελπίδας με αρκετές χιλιάδες ευρώ. Άλλος θα επικαλεστεί ότι όλα αυτά είναι μεθοδεύση της Τουρκίας και άλλος θα προτείνει η Ελλάδα να είναι ο ανοικτός υποδοχέας κάθε εισροής, απ’ όπου και αν προέρχεται και για οποιονδήποτε λόγο και αν έχει προκληθεί.

Μεγάλο θέμα που χωράει μεγάλη συζήτηση. Οι απόψεις και οι αντιλήψεις όσες και οι άνθρωποι.

Πράγματι είναι μεγάλη υποκρισία να μην αποδέχεσαι τους παράνομους μετανάστες όταν είναι σε σκάφος αλλά να τους έχεις στα χωράφια σου όταν έρχονται με καμιόνι.

Είναι επίσης μεγάλη ανευθυνότητα να μην αντιλαμβάνεσαι ότι μια χώρα έχει σύνορα, νόμους και κανόνες, ειδικά όταν είναι πύλη της Ανατολής για την Δύση και όταν είναι το σημείο πρώτης επαφής οποιουδήποτε με αυτό που εμείς οι Έλληνες λένε Ενωμένη Ευρώπη.

Πεθαίνουν παιδιά. Πνίγονται μητέρες. Νέοι χάνονται στα νερά του Αιγαίου. Μεγάλος αριθμός δεν φτάνει ποτέ. Έμποροι της ελπίδας θησαυρίζουν ανενόχλητοι και δεν διστάζουν να «πιάνουν» Ελλάδα. Κράτη και Κυβερνήσεις πάνω στις ζωές των ανθρώπων που μεταναστεύουν στήνουν πολιτικές και «παίζουν χαρτιά» που γράφουν πάνω ΜΚΟ.

Η Ελλάδα, φύση και θέση, είναι χώρα και λαός που έχει ως ύψιστη προτεραιότητα την ζωή του ανθρώπου. Τα τελευταία βέβαια χρόνια έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο η αξία της ζωής να έχει διατίμηση και συχνά η ζωή ενός πρόσφυγα να έχει μεγαλύτερη αξία από τη ζωή ενός ιθαγενή της Ελλάδας. Είμαστε η χώρα που ποτέ δεν είχε μέτρο, σταθμά, σωστό ζύγι. Η χώρα που είναι συχνά παράδεισος για μη Έλληνες και κόλαση για Έλληνες. Είμαστε επίσης η χώρα της απόλυτης εκμετάλλευσης των εργατών γης αλλά και η χώρα όπου ένας πρόσφυγας ή λαθρομετανάστης αισθάνεται ασφαλής. Πως γίνεται αυτό;

Τι είναι λοιπόν η Ελλάδα;

Πύλη κάθε ανθρώπου που αφήνει την χώρα του για να πάει στη Δύση. Δεν έχει προορισμό την Ελλάδα αλλά την Ευρώπη. Στην Ελλάδα δεν του υπόσχονται σίγουρο μεροκάματο. Κάποιοι συγγενείς οι ομοεθνείς τον περιμένουν ίσως στις χώρες της Ευρώπης.

Ποιος όμως είναι ο λόγος που η Ελλάδα δεν μπορεί να αποτελέσει την πύλη της Ευρώπης και των Βαλκανίων, έτσι όπως ορίζουν διεθνείς και εθνικοί κανόνες. Γιατί η χώρα μας δεν εξοπλίζεται, δεν ενισχύεται και δεν υποστηρίζεται ώστε να μπορεί να διαχειριστεί αυτόν το ρόλο, της πύλης, χωρίς να έχει συνέπειες και ευθύνες που δεν τις αναλογούν;

Όσο το σκηνικό είναι ομιχλώδες, οι συνθήκες ασαφείς, οι όροι μεταβαλλόμενοι, κάθε πολίτης Έλληνας δικαιούται να ανησυχεί, είτε για τη ζωή και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που γίνονται αντικείμενο των πολιτικών που εφαρμόζονται είτε για την ασφάλεια, την ειρήνη και την γαλήνη στην χώρα του, στο σπίτι του.

Ο Έλληνας που θα διώξει τους πρόσφυγες ή λαθρομετανάστες από τις ακτές ας διώξει πρώτα τους «μαύρους» εργάτες γης από τα χωράφια της Ελλάδας. Ο Έλληνας που θα αξιώσει άνευ όρων υποδοχή και φιλοξενία κάθε ενός αγνώστου που εισέρχεται στη χώρα ας είναι εκεί πρώτος να διαθέσει τη δική του γη και το δικό του ύδωρ.

Παρ΄όλα αυτά η Πελοπόννησος, είτε το θέλει η Ευρώπη είτε όχι, πρέπει να θωρακιστεί, γιατί αν είναι μόνο τόσο εύκολο ψυχές και σώματα που φάνουν στις ακτές της, μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο ευκολότερο είναι να φθάνουν στις ακτές ή να αλλάζουν σημαία στα νερά της πάσης φύσεως λαθραία και παράνομα εμπορεύματα…

Η Πελοπόννησος δεν έχει ανάγκη από «αδιαπέραστο» τείχος, τύπου Έβρου αλλά από ένα σύγχρονο πλέγμα ελέγχου με αξιοποίηση της ναυτιλίας, δημόσιας, πολεμικής και ιδιωτικής, της σύγχρονης τεχνολογίας και της εξειδίκευσης κάθε φορέα που σήμερα κοιτά με τα κιάλια τις εξελίξεις.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις