Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Πρώτα διαβάζεις και ύστερα μειδιάς:

«…από τις 15 Ιανουαρίου 2023 οπότε έληξε και η τελευταία παράταση για τους ατελώς παραχωρηθέντες χώρους, οι καταστηματάρχες θα πρέπει να επανέλθουν σε κατάσταση προ κορονοϊού και να επαναφέρουν τα τραπεζοκαθίσματα των επιχειρήσεων τους, στους προβλεπόμενους χώρους».

Διαβάζεις και μειδιάς …

Διότι εδώ στη Σπάρτη χρειάζεται ένας τοπικός νόμος, που να επιβάλλει την τήρηση των νόμων για τους κοινόχρηστους χώρους -τουλάχιστον.

Διότι εδώ στην Σπάρτη ισχύει το «μηδέν μονιμότερον του προσωρινού».

Διότι εδώ στη Σπάρτη, εδώ και 10ετίες, το κέντρο (και όχι μόνο), τα πεζοδρόμια , ο πεζόδρομος, οι καμάρες, η πλατεία … δεν ανήκουν πλέον στους φυσικούς τους κατόχους, που είναι οι πεζοί.

Διότι εδώ στη Σπάρτη έχουμε απαυδήσει ν’ ακούμε εξαγγελίες για απελευθέρωση των κοινόχρηστων χώρων και αντί αυτού η κατάσταση να επιδεινώνεται διαρκώς.

Διότι εδώ στη Σπάρτη οι «αστικές οχλήσεις», δηλαδή, τα στοιχεία εκείνα του αστικού ιστού, τα οποία επιβαρύνουν λειτουργικά και αισθητικά – μορφολογικά τη δομή της πόλης, ζουν και βασιλεύουν κι επεκτείνονται διαρκώς.

Διότι εδώ στη Σπάρτη ο πραγματικός δημόσιος χώρος, ο οποίος θα πληροί προδιαγραφές έκτασης, λειτουργικότητας και αισθητικής, έχει υποβαθμιστεί δραματικά.

Διότι εδώ στη Σπάρτη υπάρχει (γενικώς) έλλειψη προσανατολισμού, συντονισμού κι ελέγχου, η οποία καταλήγει να δυσχεραίνει την ελεύθερη κίνηση των πεζών αλλά και των οχημάτων, υποβαθμίζει αισθητικά το αστικό τοπίο και ενοχλεί και διαταράσσει την ιδιωτική ζωή των μόνιμων κατοίκων της περιοχής.

Διότι εδώ στη Σπάρτη απουσιάζει (διαχρονικά) η πολιτική βούληση, που θα την καταστήσει περισσότερο βιώσιμη και φιλική προς τους πολίτες και τους επισκέπτες της.

Διότι εδώ στη Σπάρτη το κοντόθωρο ατομικό συμφέρον τίθεται (πάντοτε) υπεράνω του κοινωνικού και συλλογικού συμφέροντος.

Διότι εδώ στη Σπάρτη νοιαζόμαστε μόνο για το στάσιμο «Σήμερα», αδιαφορώντας για το αναπτυξιακό «Αύριο».

Διότι εδώ στη Σπάρτη όλα θυσιάζονται (και πάλι διαχρονικά) στον βωμό του περιβόητου και κακώς εννοούμενου «πολιτικού κόστους».

  • Διότι εδώ στη Σπάρτη, εξαιτίας όλων αυτών των «Διότι» (και όχι μόνο), έχει εγκατασταθεί η στασιμότητα και η υπανάπτυξη, την ώρα που άλλες πόλεις γειτονικές έχουν απογειωθεί.

«Ο παρηκμασμένος δημόσιος χώρος, είναι αντανάκλαση μιας ήδη προβληματικής σχέσης πολίτη – πόλης και δημοτικών αρχών.»

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις