ΣΠΑΡΤΗ. Η ιστορία του δρόμου με τους φοίνικες έλαβε τέλος. Η Σπάρτη αλλάζει αυτή την μοναδική όψη με τους αιωνόβιους σχεδόν φοίνικες να δεσπόζουν στην κεντρική της λεωφόρο. Η πόλη «έχασε» τους φοίνικες όχι μόνον από το κόκκινο σκαθάρι αλλά και από την νέα αισθητική και αρχιτεκτονική που θέλει ριζική αλλαγή, ανατροπή στην πόλη, χωρίς να μπορεί να διατηρήσει κάποια στοιχεία - σημάδια. Διόλου απαιτητικοί στο νερό σε αντίθεση με τους αντικαταστάτες του τα πλατάνια.

Σε εποχές που μεγάλα έργα ανάπλασης (Αριστομένους Θεσσαλονίκης) φυτεύουν φοίνικες ως κύρια στοιχεία της φυσικής διακόσμησης, στη Σπάρτη τους καταργούμε αφού προηγουμένως τους εγκαταλείψαμε.

Η πόλη γέρασε και μαζί της και οι φοίνικες που φύτεψε ο δήμος Σπαρτιατών πριν από τον πόλεμο του 40 γύρω στο 1935 (στη φωτογραφία η Παλαιολόγου περίπου το 1935 με τους φοίνικες μόλις να διακρίνονται). Σε ηλικία 88 – 90 ετών οι κεντρικοί φοίνικες της Σπάρτης αποτελούν πια παρελθόν. Φωτογραφίες που τους έχουν απαθανατίσει σε λίγα χρόνια θα είναι συλλεκτικές. Πρόκειται για τους Κανάριους φοίνικες που έδωσαν στη Σπάρτη άλλη αίγλη και ύφος για έναν περίπου αιώνα.

Ο Κανάριος φοίνικας ή Phoenix canariensis είναι ποικιλία φοίνικα, ο οποίος, όπως δηλώνει και το όνομά του, κατάγεται και φύεται σε φυσική κατάσταση στα Κανάρια Νησιά. Θεωρείται το δεύτερο γνωστότερο είδος χουρμαδιάς μετά τον Phoenix dactylifera.

Οι χουρμάδες του Phoenix canariensis είναι μη βρώσιμοι, και μικρότεροι από της γνωστή μας χουρμαδιά, με πορτοκαλοκόκκινο χρώμα. Όπως και σε άλλες ποικιλίες φοίνικα, υπάρχουν αρσενικά και θηλυκά άτομα. Τα αρσενικά ξεχωρίζουν, καθώς δεν κάνουν τσαμπιά με καρπούς και συνήθως έχουν πυκνότερη παράταξη φυλλώματος του κεντρικού μίσχου του φυτού. Είναι μεγάλος φοίνικας, μεγαλύτερος από τον Phoenix dactylifera, με παχύτερο κορμό και μεγαλύτερα φύλλα πιο βαθυπράσινου χρώματος. Σε μεγάλη ηλικία φτάνει περίπου τα 15 με 30 μέτρα ύψος (αναλόγως το κλίμα της περιοχής) και είναι ανθεκτικός στο κρύο μέχρι θερμοκρασίες των -7 °C.

Φυτεύεται ευρέως σε όλο τον κόσμο σε περιοχές με τροπικό και εύκρατο κλίμα σε πάρκα, σε δημόσιους χώρους και κτήρια, και σε αυλές και κήπους οικιών.

Στην Ελλάδα υπάρχει το μικρό ημιαυτοφυές φοινικόδασος του Καλαμιάρη στην Παναγιούδα Λέσβου με 150 περίπου φοινικόδεντρα phoenix canariensis στην ανατολική ακτή του νησιού, ένα πολύ μικρό στις παρυφές της πόλης της Ελευσίνας, και ένα μεγάλο τεχνητό περί τα 500 φοινικόδεντρα στο Λαύριο, του οποίου οι ρίζες των φοινίκων, εξυπηρετούσαν στο παρελθόν στον βιολογικό καθαρισμό στερεών αποβλήτων εργοστασίου της περιοχής. Πριν από μια δεκαετία δημιουργήθηκε επίσης στη Σκάλα Ερεσού στη Λέσβο, ένα νέο τεχνητό φοινικόδασος του είδους, το οποίο μοιάζει όμως περισσότερο με την φυσική διάταξη ενός δάσους, παρά δενδροστοιχιών, δηλαδή είναι αρκετά μεγάλο σε έκταση, όπως ένα πραγματικό φοινικόδασος, καλύπτοντας όλο το δυτικό άκρο της παραλίας και φτάνει περίπου τα 500 ίσως και 1000 φοινικόδεντρα, το οποίο είναι στα σχέδια να εξυπηρετεί περίπου τον ίδιο σκοπό με εκείνο του Λαυρίου, δηλαδή να τρέφεται με τα οργανικά απόβλητα της περιοχής του κάμπου της Ερεσού αφού προηγηθεί βέβαια ειδική τεχνητή κατεργασία τους.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις