Η εμμηνόπαυση, αυστηρά μιλώντας, είναι μια ημερομηνία που σηματοδοτεί την τελευταία περίοδο της γυναίκας. Η εν λόγω διαδικασία είναι σταδιακή και στη μεταβατική φάση που διαρκεί αρκετά χρόνια πριν και μετά την τελευταία περίοδο, εμφανίζονται ενδοκρινολογικές αλλαγές και συμπτώματα που μπορούν να επηρεάσουν την ποιότητα ζωής μιας γυναίκας.

Εξάψεις και αϋπνία

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα που σχετίζονται με αυτό το στάδιο είναι, σύμφωνα με τον Δρ. Santiago Palacios, εκπρόσωπο της Ισπανικής Εταιρείας Γυναικολογίας και Μαιευτικής, η εμμηνορροϊκή ανωμαλία και τα αγγειοκινητικά συμπτώματα, όπως εξάψεις, ιδρώτας ή διαταραχές του ύπνου. Στη συνέχεια, μεσοπρόθεσμα, μεταξύ τριών και πέντε ετών μετά την τελευταία περίοδο, μπορεί να εμφανιστεί κολπική ξηρότητα, ακράτεια ούρων και άλλα ουρογεννητικά συμπτώματα. Μακροπρόθεσμα, υπάρχουν και άλλες σχετικές ασθένειες, όπως η οστεοπόρωση.

«Στο παρελθόν, πιστευόταν ότι οι ορμόνες ήταν γεννητικά όργανα. Σήμερα, είναι γνωστό ότι υπάρχουν υποδοχείς οιστρογόνων σε όλα τα μέρη του σώματος», επισημαίνει ο Palacios.

Ωστόσο, δεν υπάρχει ομοφωνία όσον αφορά τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης. Ο Carme Valls, ενδοκρινολόγος και συγγραφέας του «Invisible women for science», αναφέρει ότι οι επιπτώσεις της παύσης της εμμήνου ρύσεως περιορίζονται σε εξάψεις και κολπική ξηρότητα.

Οι παρενέργειες της εμμηνόπαυσης

Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Menopause» καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η κατάθλιψη, το άγχος, η ακράτεια ούρων και ο δείκτης μάζας σώματος μεταξύ των εμμηνοπαυσιακών γυναικών είναι πιο πιθανό να συνδέεται με την ηλικία. Στον αντίποδα κινητικά συμπτώματα, προβλήματα ύπνου, κολπική ξηρότητα, σεξουαλικός πόνος, μειωμένη σεξουαλική ορμή, μειωμένη οστική πυκνότητα ή αυξημένο σωματικό λίπος σχετίζονται με την εμμηνόπαυση.

Να σημειωθεί πως το 80% των γυναικών που περνούν από το στάδιο της εμμηνόπαυσης βιώνουν τουλάχιστον ένα από τα προαναφερθέντα συμπτώματα.

Γιατί πολλοί συνδέουν την εμμηνόπαυση με τα γηρατειά

Οι εξάψεις και ο μη καλός ύπνος είναι φυσιολογικές αντιδράσεις του οργανισμού. Μερικές φορές, στην πραγματικότητα, το ένα συμβαδίζει με το άλλο. Μπορεί επίσης να πάρετε βάρος επειδή οι ορμονικές ανισορροπίες επηρεάζουν την αποθήκευση λίπους και αυτό μπορεί να αλλάξει τη σεξουαλική όρεξη λόγω της φυσιολογικής συνιστώσας που σχετίζεται με την πτώση των ορμονών, αν και άλλοι παράγοντες συμβάλλουν επίσης, όπως η αϋπνία, η κόπωση, η κολπική ξηρότητα και το να μην τολμάς να προτείνεις διαφορετικά είδη σεξουαλικών σχέσεων. Αλλά ακριβώς επειδή είναι φυσιολογικό, δεν πρέπει να σημαίνει ότι πρέπει να υποφέρετε σιωπηλά.

Το βάρος του στίγματος

Υπάρχει ένα ταμπού που έρχεται μαζί με την εμμηνόπαυση. Και σιωπή, πολλή σιωπή. Υπάρχει ντροπή για την εμμηνόπαυση και για τη γήρανση στις γυναίκες. Εσωτερικεύεις αυτή την ντροπή και ανησυχείς μήπως χαρακτηριστείς ως γερασμένος ή ανίκανος άνθρωπος.

Η κοινωνική σιωπή δεν βοηθά. Υπάρχουν γυναίκες που δεν το λένε καν στους συντρόφους τους, λόγω ντροπής, επειδή η επικοινωνία μεταξύ τους έχει καταρρεύσει ή επειδή δεν αναγνωρίζουν τι τους συμβαίνει σωματικά.

Για τον λόγο αυτό στο Ηνωμένο Βασίλειο, έχουν ενσωματώσει πρόσφατα τη διδασκαλία σχετικά με την εμμηνόπαυση στο πρόγραμμα σπουδών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Πρέπει να σταματήσουμε να στιγματίζουμε τη γήρανση και να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνείται αυτό το θέμα. Μάλιστα οι ειδικοί υποστηρίζουν την εστίαση στα θετικά στοιχεία της εμμηνόπαυσης, όπως το τέλος των προεμμηνορροϊκών συνδρόμων ή η ανάγκη για αντισυλληπτικά.

Ωστόσο, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι, όσο συνεχίζεται η σιωπή και η παραπληροφόρηση οι φόβοι θα συνεχίσουν να αυξάνονται ενώ υπάρχουν γυναίκες που υποφέρουν σιωπηλά από συμπτώματα που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν. «Μία στις τέσσερις γυναίκες χρειάζεται θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης και δίνουμε αγωγή μόνο στο 2%. Αυτό σημαίνει ότι το 23% δυσκολεύεται», σημειώνει ο Δρ. Palacios.

Η διαμάχη για τις ορμόνες

Η ορμονική θεραπεία της εμμηνόπαυσης – η οποία συνίσταται στη χορήγηση ορμονών που ο οργανισμός έχει σταματήσει να παράγει – ανακουφίζει από τα συμπτώματα και, σύμφωνα με τους ειδικούς συνιστάται για γυναίκες κάτω των 60 ετών που είναι κάτω των 10 ετών μετεμμηνοπαυσιακές και αντιμετωπίζουν σοβαρά συμπτώματα που βλάπτουν την ποιότητα ζωής.

Ωστόσο, ο Palacios λέει ότι ένα είδος «ορμονοφοβίας» υπάρχει στην Ισπανία και συγκεκριμένα για την γενικευμένη απόρριψη αυτών των φαρμάκων. Η προέλευση αυτού, σύμφωνα με τον γιατρό, είναι στην ερμηνεία μιας μελέτης που δημοσιεύθηκε πριν από 20 χρόνια η οποία συνέδεσε την ορμονική θεραπεία με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του μαστού.

«Τώρα γνωρίζουμε ότι εάν ξεκινήσετε τη θεραπεία πριν από την ηλικία των 60 ετών, τα οφέλη υπερτερούν των κινδύνων. Αν ξεκινήσετε αργότερα, είναι αλήθεια ότι υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος φλεβικής θρόμβωσης», προσθέτει ο Palacios.

Μετά τη μελέτη WHI, η κατανάλωση ορμονικής θεραπείας μειώθηκε. Αλλά οι ίδιοι οι συγγραφείς έγραψαν ένα άρθρο στο New England Journal of Medicine όπου κατήγγειλαν ότι τα αποτελέσματά τους χρησιμοποιήθηκαν «ακατάλληλα» για τη λήψη αποφάσεων θεραπείας για γυναίκες νεότερες από εκείνες της μέσης ηλικίας της μελέτης (63 ετών).

Ο φόβος επιμένει και «υπάρχει μεγάλη σύγχυση και φόβος μεταξύ των ασθενών», προειδοποιεί ο Palacios, ο οποίος διευκρινίζει επίσης ότι η ορμονική θεραπεία είναι απλώς μια ακόμη θεραπευτική επιλογή. Υπάρχουν συμπληρώματα βιταμινών και άλλες προσεγγίσεις για συγκεκριμένα συμπτώματα. Επίσης, η άσκηση και η υγιεινή διατροφή, για παράδειγμα, είναι απαραίτητες.

Πηγή: www.onmed.gr

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις