Αλήθειες της έκθεσης Ντράγκι

Γράφει ο Παναγιώτης Κουμουνδούρος*

Κατά παραγγελία της Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, ο Μάριο Ντράγκι πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ στην έκθεσή του παρουσίασε μια σειρά προτάσεων για την αντιμετώπιση της οικονομικής παρακμής (!) της Ε.Ε. Η ΕΕ διολισθαίνει διαρκώς στον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ και την Κίνα. Η συνταγή του πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ προτείνει επενδύσεις ύψους 800 δισεκατομμυρίων ετησίως μόνο στην βιομηχανία, υπερδιπλάσιες του «σχεδίου Μάρσαλ» που εφαρμόστηκε για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η έκθεση Ντράγκι έρχεται σε μια χρονική περίοδο κατά την οποία οι δύο ισχυρότερες οικονομίες της Ευρώπης μαστίζονται από σοβαρές κρίσεις. Από τη μία, στη Γερμανία η πολιτικά εξασθενημένη κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς καλείται να διαχειριστεί τον οικονομικό κατήφορο της χώρας, που βρίσκεται αντιμέτωπη με σοβαρά δομικά προβλήματα. Από την άλλη, στη Γαλλία ένα κατακερματισμένο και πολωμένο Κοινοβούλιο καλείται να προωθήσει έναν προϋπολογισμό περικοπών για τη μείωση των ελλειμάτων και του δημόσιου χρέους.

Η ειρωνεία του πράγματος προκύπτει από την αναφορά στην έκθεση Ντράγκι για το κόστος της ενέργειας για την ευρωπαϊκή βιομηχανία, η οποία σήμερα αναγκάζεται να πληρώνει 158% περισσότερο για ηλεκτρική ενέργεια απ’ ό,τι οι ΗΠΑ και 345% περισσότερο για φυσικό αέριο. Επίσης, η Ε.Ε. δεν θα είναι σε θέση να εξασφαλίσει αρκετό χαλκό, λίθιο και άλλες πρώτες ύλες αν δεν μιμηθεί την ισχυρή κάθετη ολοκλήρωση της Κίνας.

Η συγκεκριμένη έκθεση πολύ σύντομα θα τοποθετηθεί στο χρονοντούλαπο των Βρυξελών, καθώς οι νανοηγέτες της ευρωπαϊκής Βαβέλ βρίσκονται σε άλλον κόσμο και δεν είναι πρόθυμοι για κοινό δανεισμό ώστε να ωφεληθούν οι «φτωχάτζες» του Νότου. Σύρθηκαν από το αυτί στον κόσμο του πολέμου κατά απαίτηση των αμερικανικών αφεντάδων, οι οποίοι επιχειρούν να προστατεύσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους διά των όπλων!

Η ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη, πλήττει κυρίως τη Γερμανία, είναι αποτέλεσμα της ανατίναξης των αγωγών Nord Stream, που ήταν περιουσιακά στοιχεία της Γερμανίας (!) με καθοδήγηση των ΗΠΑ και εκτέλεση από Ουκρανούς και Πολωνούς - γεγονός που αποκαλύφθηκε ότι το γνώριζε η κυβέρνηση Σολτς και το έκρυβε από τους πολίτες! Μάλιστα, στα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στα δύο ανατολικά κρατίδια της Γερμανίας αλλά και στην πρώτη εθνική δημοσκόπηση ήταν μετρήσιμη η οργή των πολιτών για τις αποφάσεις της κυβέρνησης Σολτς, με τα τρία κόμματα που την αποτελούν να καταποντίζονται.

Σήμερα στην ατζέντα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά κυριαρχεί το θέμα για ενίσχυση της Ουκρανίας με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς ώστε να πλήττονται στόχοι βαθιά στο ρωσικό έδαφος! Μπορεί μέχρι στιγμής να καθυστερεί, καθώς σε δύο μήνες πραγματοποιούνται οι κρίσιμες αμερικανικές εκλογές, αλλά θα επανέλθει ίσως και ταχύτερα, μετά την προέλαση των ρωσικών δυνάμεων στο Ντονμπάς.

Έτσι οι αναποτελεσματικές κυρώσεις στη Ρωσία και η αδυναμία της Ουκρανίας, παρά τις ενισχύσεις, να ανταποκριθεί στρατιωτικά, κάνουν την επιλογή του πολέμου με νέα μέσα μονόδρομο.

Οι δυτικές κοινωνίες ζουν στον κόσμο τους και δεν αντιλαμβάνονται τις τεράστιες αλλαγές που συντελούνται στην παγκόσμια σκακιέρα.

Με την είσοδο των νέων μελών (Αίγυπτος, Αιθιοπία, Αργεντινή, Εμιράτα, Ιράν, Σαουδική Αραβία και πρόσφατα του Αζερμπαϊτζάν) οι BRICS+ αποκτούν πλέον ένα μέγεθος ικανό να προκαλέσει μεγάλες γεωοικονομικές και γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Εντυπωσιάζει, μάλιστα, η περιορισμένη έως ανύπαρκτη κάλυψη των σχετικών γεγονότων από τα δυτικά ΜΜΕ της διεύρυνσης των BRICS, που τον άλλον μήνα έχουν τη σύνοδό τους στο Καζάν της Ρωσίας. Μια διεύρυνση που επιτρέπει να ελέγχουν συλλογικά το 45% της παγκόσμιας παραγωγής αργού και το 40% αυτής του φυσικού αερίου, γεγονός που τους καθιστά ενεργειακά απόλυτα αυτόνομους και ρυθμιστές!

Επιπλέον, οι BRICS+ αντιπροσωπεύουν το 45% του παγκόσμιου πληθυσμού, έναντι 10% του G7, το 36% του παγκόσμιου ΑΕΠ, έναντι 30% του G7, και κατέχουν το 26% του παγκόσμιων αποθεμάτων χρυσού, έναντι 10% του G7. Στο νέο περιβάλλον που προβάλλει οι μεσαίες δυνάμεις απαιτούν μεταρρυθμίσεις στους διεθνείς οργανισμούς, αναγνώριση και σεβασμό των επιδιώξεών τους αλλά και αναδιανομή της διεθνούς ισχύος, απελευθερωμένες από τα συναλλαγματικά δεσμά του δολαρίου. Τι από όλα αυτά λαμβάνουν υπόψη οι Ευρωπαίοι ηγέτες πριν αποφασίσουν να προσφέρουν το έδαφος, τους στρατιώτες και τους πολίτες τους πιθανά σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο;

(*) Συντονιστής ΝΕ Λακωνίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ