Γράφει η Ελένη Βαλιώτη*

Είτε Zορμπάς, είτε Ιανός, είτε Daniel… οποία ονομασία και να πάρει η επόμενη «πρωτοφανή» κακοκαιρία, το έργο το ξέρουμε… χάνονται ανθρώπινες ζωές, βουλιάζουν στη λάσπη χωριά, καταστρέφονται σπίτια, γίνονται λίμνες οι καλλιέργειες, ξεκληρίζονται κοπάδια. Ένας κρατικός μηχανισμός να μη λειτουργεί, μια Τοπική Διοίκηση απούσα και την επομένη μέρα μέτρα ανακούφισης. Ψίχουλα σε απλά ελληνικά. Γιατί με τις αποζημιώσεις και με μέτρα ανακούφισης δεν γυρίζει πίσω καμία ανθρωπινή ζωή, δεν ξανά χτίζονται οι κόποι μιας ζωής!

Και αναρωτείται κάνεις είναι δυνατόν το 2023 να βιώνουμε τέτοιες καταστάσεις; Να μιλάμε για «υγειονομικές βόμβες» στις περιοχές που επλήγησαν, να συζητάμε ότι ολόκληρες περιοχές δεν έχουν ούτε νερό να πιούν. Είναι δυνατόν οι εργαζόμενοι να παίζουν με τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους; Είναι δυνατόν να βλέπουμε μέσα στα τελευταία χρόνια να κατασκευάζονται τεράστια έργα, αντί να γίνονται για τις λαϊκές ανάγκες, να τα εκμεταλλεύονται επιχειρηματικοί όμιλοι για να πλουτίζουν; Και την ίδια στιγμή ο απλός λαός να πνίγεται, να σκοτώνεται, να τραυματίζεται, να καταστρέφεται το βιός του, όταν βρέχει, όταν γίνεται ένας σεισμός, μια πυρκαγιά;

Δυστυχώς είναι πραγματικότητα! Οι οδηγίες της ΕΕ είναι ξεκάθαρες ότι τα κράτη-μέλη πρέπει να εφαρμόζουν σχέδια που δεν συνεπάγονται υπερβολικό κόστος στη διαχείριση κινδύνων. Με λίγα λόγια δώστε αποζημιώσεις, παρά να πάρετε μέτρα προστασίας του λαού από πλημμύρες, φωτιές και σεισμούς. Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε από τα κονδύλια που προβλέπονται στον κρατικό προϋπολογισμό, από τους προϋπολογισμούς της Περιφέρειας και των Δήμων οι οποίοι είναι πενιχροί.

Από την άλλη βλέπουμε να δίνονται χρήματα μέσω διαφόρων προγραμμάτων ΕΣΠΑ, του Ταμείου Ανάκαμψης , και άλλα να γίνονται επενδύσεις εκατομμύριων για μεγαλοξενοδοχεία, για ανεμογεννήτριες, για σκουπιδοεργοστάσια κ.α.
Ακόμα και όταν κατασκευάζονται τεράστια έργα όπως οδικοί άξονες, γέφυρες δεν υπάρχει ουσιαστική μελέτη αντιπλημμυρικής θωράκισης.

Άραγε στη νέα Γέφυρα του Ευρώτα στην Σκάλα Λακωνίας, έχουν προβλέψει αντιπλημμυρικά έργα; Γιατί όπως γνωρίζουμε και όπως βιώνει η ευρύτερη περιοχή της Σκάλας και του Έλους, με τα πρώτα «ακραία φυσικά φαινόμενα», τις πρώτες βροχές πλημμυρίζει. Ποιος εξασφαλίζει ότι δεν θα ζήσουν τα ίδια οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, που κάθε χρόνο σχεδόν βλέπουν τις καλλιέργειες τους να καταστρέφονται και τα σπίτια τους να βουλιάζουν στα λασπόνερα;

Έχει προβλεφθεί το μεγάλο έργο του Μορέα - του οδικού άξονα Σπάρτης – Μεγαλόπολης- δε θα επηρεάσει την πόλη της Σπάρτης σε περίπτωση που πέσουν τεράστιες ποσότητες νερού, μιας και μελέτες των υπηρεσιών έχουν καταγράψει με μεγάλη ακρίβεια ποιες είναι οι πλημμυρογενείς ζώνες ;

Τι μέτρα προστασίας προβλέπει η Περιφέρεια Πελοποννήσου για την Νεάπολη στην οποία έχει ενταχθεί στο σχέδιο πόλης το ποτάμι , που για άλλη μια φόρα υπερχείλισε με αποτέλεσμα τα ορμητικά νερά να παρασύρουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Μια περιοχή πυκνοκατοικημένη, με μικρές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα του Τουρισμού και όχι μόνο.

Δεν είναι ειρωνεία λοιπόν να μας μιλάνε για ευφυή γεωργία και συστήματα για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους μας, χωρίς καλλιέργειες και κοπάδια; Δεν είναι ειρωνεία που πληρώνουμε ξανά και ξανά τους οδικούς άξονες μέσω των διοδίων και ταυτόχρονα η Περιφέρεια να τους αποζημιώνει για την «χασούρα» εξαιτίας μη διέλευσης αρκετών αυτοκινήτων; Δεν είναι ειρωνεία να μιλάνε για Τουριστική Ανάπτυξη την ίδια ώρα που εργαζόμενοι μπορεί να χάνουν το σπίτι τους, οι αυτοαπασχολούμενοι να χάνουν την μικρή τους επιχείρηση που με κόπο κρατάνε;

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα! Τα προγράμματα, οι σχεδιασμοί, οι αποφάσεις και οι υλοποιήσεις εξαρτιούνται από το τι πολιτική υπηρετείς.

Αποφασίζεις λοιπόν να υποτάσσεις τη ζωή των εργαζομένων και το συλλογικό συμφέρον στους νόμους του κέρδους ή επιλέγεις να αγωνιστείς και να διεκδικήσεις έργα και υποδομές που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες του, θα προστατεύουν τη ζωή του;

Επιλέγω να είμαι στην Λαϊκή Συσπείρωση γιατί είναι η μοναδική φωνή ουσιαστικής αντιπαράθεσης, είναι αυτοί που αποκαλύπτουν τις ευθύνες κυβερνήσεων, τοπικών και περιφερειακών αρχών, είναι αυτοί που διεκδικούν η χρηματοδότηση να πηγαίνει σε έργα υποδομής, σε έργα χρήσιμα, σε κοινωνικές υπηρεσίες και όχι στους επιχειρηματικούς ομίλους. Επιλέγω να είμαι εκεί πιέζοντας τον κρατικό μηχανισμό για μέτρα και άμεσες παρεμβάσεις, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι δύσκολες καταστάσεις.

Γιατί είναι επείγουσα ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας του λαού, για να σωθεί ό,τι σώζεται και να απαιτηθούν άμεσα, συγκεκριμένα μέτρα, προκειμένου να υπάρξουν υποδομή πρόβλεψης - πρόληψης και πραγματικός, ουσιαστικός σχεδιασμός έκτακτης ανάγκης από τις φυσικές καταστροφές. Για να καλυφθούν οι τεράστιες ελλείψεις σε εξειδικευμένο δυναμικό και υποδομές και να καταργηθούν όλοι οι αντιλαϊκοί νόμοι που θυσιάζουν ανθρώπινες ζωές για τα κέρδη τους.

Ήρθε η ώρα να σταματήσει το “πάμε και όπου βγει” και να πάμε αλλιώς!

(*) Υποψήφια Περιφερειακή Σύμβουλος με την Λαϊκή Συσπείρωση Πελοποννήσου

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr