ΕΛΛΑΔΑ. Δύο Πρωθυπουργοί της Νέας Δημοκρατίας, Καραμανλής και Μητσοτάκης ευθύνονται για τον χαρακτήρα και την διαχείριση δύο από τις σημαντικότερες στιγμές της νεότερης Ελλάδας. Τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Και οι δύο ανέθεσαν σε μια πρώην βουλευτή του κόμματος, την Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, την προεδρία των Επιτροπών για τις διοργανώσεις.

Μετά τους Ολυμπιακούς χρειάστηκε λίγο καιρός για να καταλάβουμε οι Έλληνες πολίτες ότι η διοργάνωση μας φόρεσε ένα «φέσι» χρεών που ακόμα το φυσάμε και δεν κρυώνει.

Όμως οι Νεοδημοκράτες Πρωθυπουργοί γνωρίζοντας το δόγμα ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται… αυτή τη φορά, στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, ανέθεσαν στην Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη να δημιουργήσει, να «περάσει» και εδραιώσει το μήνυμα της επετείου.

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει ότι ευθύνεται η κ. Αγγελοπούλου για την πλήρη διαστρέβλωση του μηνύματος του 1821, που ενώ λέει ότι «οι Έλληνες πρέπει να στηρίζονται στις δικές τους και μόνον δυνάμεις και όχι στους ξένους», φέτος ζήσαμε ένα παραλήρημα συμμαχίας, κοσμικής εξωστρέφειας και ανάθεσης της εθνικής μας ανεξαρτησίας σε άγγλους, γάλλους, πορτογάλους που θα έλεγε και ο Καραγκιόζης.

Ωστόσο η κ. Αγγελοπούλου έσπευσε να πράξει το εξής ατόπημα: Να υποβαθμίσει την εικόνα, (όψη και κόψη) του Ελληνικού εμβλήματος, της Ελληνικής Σημαίας με ένα δυσνόητο και αφαιρετικό (!) λογότυπο της Επετείου και ταυτόχρονα επίμονα να μας δείξει ότι στο εξής στις επετείους τον κύριο λόγο πρέπει να έχουν μόδιστροι και στυλίστες και οι μουσειακές αναφορές στην Επανάσταση. (Ισως αγνοεί, ή γνωρίζει πολύ καλύτερα, ότι η Επανάσταση ήταν και πολιτική πράξη αλλά όχι από πολιτικούς)

Με 3-4 κόμψες και αξιοπρόσεκτες πράγματι εμφανίσεις η πρόεδρος του Εορτασμού για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση απομάκρυνε την μνήμη από τα βαριά χνώτα των πεινασμένων, βιασμένων και φτωχών Ελλήνων και θύμισε μόνον ότι μπορεί η ιστορική μνήμη «κόβεται και ράβετε» από τους, κάθε φορά, ισχυρούς… Ατόπημα η απογόμωση της Επανάστασης από την αληθινή της δύναμη που ήταν η πίστη στον άνθρωπο, η πίστη στο Θεό και ανατροπή όλων των στατιστικών, συστημικών και καθεστωτικών δεδομένων.

Το γεγονός ότι δεν είδαμε την κ. Γιάννα Αγγελοπούλου πάνω σε άλογο οφείλεται μάλλον στο ότι σήμερα ο code επικοινωνίας πρέπει να είναι κομψός (dresscode) ώστε να διεισδύει εύκολα και χωρίς αντίδραση στο συνειδητό ή και στο υποσυνείδητο. Η καβαλαρία ίσως να προκαλούσε τόσο που να χανόταν ο στόχος…

Μα θα αναρωτηθεί κανείς; Δεν έχει τα δικαίωμα η πρόεδρος να επιμεληθεί την εμφάνισή της; Να δώσει το μήνυμα που θεωρεί αναγκαίο;

Φυσικά κι έχει το δικαίωμα αφού τοποθετήθηκε εκεί από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Όπως τοποθετήθηκε και η κ. Μαριάννα Βαρδινογιάννη κι έχει το δικαίωμα να εξαλείφει από το λογότυπο των 2500 χρόνων τη Σπάρτη και τον άθλο των 300 και να αφήνει μόνον τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Σύμπτωση; Γιάννα και Μαριάννα! Όπως και η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, αφού τοποθετήθηκε εκεί από τον Πρωθυπουργό έχει το δικαίωμα να μην ασπάζεται το Ευαγγέλιο στις Δοξολογίες των μεγάλων Εθνικών Γεγονότων.

Κάθε παράτολμος, κάθε αφύσικος, απρόβλεπτος, ασύμβατος και ασυμβίβαστος, κάθε επαναστατικός, κάθε αφοσιωμένος σε αρχές και ιδανικά φυλής και λαού δεν μπορεί να αναδεικνύεται…

Κανείς δεν εξήγησε όμως στην κ. Αγγελοπούλου ότι αυτό από το οποίο πάσχει σήμερα η Ελλάδα δεν είναι η φολκλόρ αναβίωση των χρωμάτων και των υφασμάτων της Επανάστασης αλλά οι ιδέες, τα βιώματα, τα λάθη και τα παθήματα, οι αρχές και οι αξίες που οδήγησαν μια χούφτα Έλληνες, μετά από 400 χρόνια σκλαβιά, να προκαλέσουν την Επανάσταση αλλά και την αναγκαστική σπουδή των «συμμάχων» να προλάβουν να πάρουν μερίδιο στη νέα κατάσταση που θα διαμόρφωνε ένας Λαός. Όταν μια Αυτοκρατορία «πέφτει» κάποιοι πρέπει να πάρουν τα κομμάτια της.

Δεν εξήγησαν δηλαδή, οι ιστορικοί και λαογράφοι της χώρας στην πρόεδρο κ. Αγγελοπούλου, ότι ιερό χρέος όσων αναλαμβάνουν τον επετειακό εορτασμό της Επανάστασης του 1821 είναι να αναδείξουν την αυθεντικότητα στα κίνητρα και στις δυνάμεις.

Τα βεστιάρια και οι συλλογές είναι κάτι άλλο, χρήσιμο, απαραίτητο αλλά συνοδό αφού προηγουμένως έχεις γιορτάσει «Ελληνικά» και αναδείξει αυθεντικά. Δυστυχώς ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου 2021 ήταν «αμερικάνικος» σε σύλληψη, τακτική, σενάριο και σκηνοθεσία. Δεν αρκεί η φωνή του Έλληνα πιλότου, η γνήσια αλλά απόδημη φωνή του Αλιάγα και το παρ’ ολίγον bazar του Καρόλου στην Προεδρική Φρουρά… για να «ξυπνήσουμε». Μήνυμα Γλέζου θέλει η σημαία στην Ακρόπολη. Κραυγή Βλαχάκου θέλει το Πολεμικό Ναυτικό… και όχι απομυθοποίηση της Προεδρικής Φρουράς. Και αναρωτιέται κανείς για πολλά… Οι ανάπηροι πολέμου του Έπους του 40 πλέον έχουν πεθάνει. Πέθαναν όντως..;

Έχασε το μέτρο και την αναλογία η κ. Αγγελοπούλου γιατί δεν κατάλαβε ότι στις παρούσες συνθήκες εορτασμού, με τον λαό μέσα και τις αρχές έξω, με τις μνήμες μαντρωμένες στα κανάλια προβολής και επικοινωνίας και με το θεαθήναι πανίσχυρο όχι μόνον αδίκησε την Επανάσταση, όχι μόνον πλήγωσε την φήμη και μνήμη των αγωνιστών της αλλά δεν κατάφερε παρά μόνον να «κάνει μόδα» την ασημαντότερη ίσως πτυχή της εποχής εκείνης. Το ζήτημα σήμερα, δεν είναι να ντύνονται δειλά σώματα με φανταχτερές στολές αλλά οι γενναίες ψυχές να βρίσκουν υφάδι και στημόνι για να εκφράσουν τις ιδέες και τα οράματα τους για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και ελεύθερη, πάντα έτοιμη να επαναστατήσει.

Το ηπειρώτικο πιρπιρί και ο αμάνικος επενδύτης από το Λύκειο Ελληνίδων, ο εντυπωσιακός ντουλαμάς με τον οποίο εμφανίστηκε στην παρέλαση η Γιάννα Αγγελοπούλου δεν αρκούν… Η εντυπωσιακή ζώνη από ασήμι, κατασκευασμένη από τεχνίτες στα Γιάννενα και τα σκουλαρίκια αντίγραφα από το μουσείο Μπενάκη , τα οποία κατασκευάζουν οι συνεργάτες του μουσείου, οικογένεια Κούκου, ο ντουλαμά από τον Αριστείδη Τζονευράκη, άμεσο συνεργάτη του Πελοποννησιακού- Λαογραφικού Ιδρύματος στο Ναύπλιο, που έχει Πρόεδρο την Ιωάννα Παπαντωνίου δεν αρκούν… όταν είσαι Πρόεδρος για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.

Αν είχαμε δει, ακούσει, διαβάσει, νιώσει και κατανοήσει αυτές τις ημέρες τον Πετρόμπεη, τον Κολοκοτρώνη, τον Ρήγα, τον Μακρυγιάννη και τον Καποδίστρια τότε θα μπορούσαμε, χωρίς κίνδυνο, να επιτρέψουμε σε κάποιες να θέλουν να «κλέψουν την παράσταση»…

Όμως, πρώτη φορά είδαμε να αντιτάσσουν κάποιοι τέτοια «λαμπερή συσκότιση» σε έναν ιστορικά αδιαμφισβήτητο και παγκόσμια σεβαστό «επαναστατικό διαφωτισμό».