Προστιθέμενη αξία! Πολιτικός ή τεχνοκρατικός ο όρος;
Ο νέος Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Δημήτρης Πτωχός επίμονα και ψύχραιμα κάνει λόγο για την αναγκαία προστιθέμενη αξία που πρέπει να προκύπτει από το έργο της Περιφέρειας αλλά και κάθε φορέα εξουσίας και διοίκησης.
Σε ένα πλαίσιο πολιτικής που διαμορφώνεται όχι μόνον από τα διαθέσιμα και τα αναγκαία αλλά από τα βέλτιστα και τα ζητούμενα, χρειάζεται στοχοπροσήλωση και αφοσίωση στην στρατηγική επιλογή που έχει ως μέλημα το όλον και όχι το μέρος, το ολοκληρωμένο και όχι το αποσπασματικό, το όφελος και όχι το «κέρδος».
Η αποτύπωση της λογικής Πτωχού στον χάρτη των έργων σημαίνει ότι θα σχεδιαστούν, θα δρομολογηθούν και θα εκτελεστούν έργα που θα αποφέρουν παραπάνω αξία και θα είναι αποδοτικά στο σύνολο των χρηστών των έργων και όχι μόνον σε λίγους. Ποιοι μπορεί να είναι οι λίγοι; Οι γεωγραφικοί οικοδεσπότες, οι επίμονοι διεκδικητές, οι συνεργαζόμενοι κατιόντες φορείς, κ.λ.π.
Η προστιθέμενη αξία σημαίνει ότι αν σε ένα έργο ή σε μια δράση επενδυθούν χρήματα, θα πρέπει να διαμορφώσουν άμεσα μια μεγαλύτερη επιπλέον αξία. Π.χ. Η επιλογή για ένα οδικό έργο θα πρέπει να απαντά στις ανάγκες ενός ευρύτερου σχεδιασμού, να εξυπηρετεί ένα μεγάλο σύνολο χρηστών και όχι να είναι μόνον απωθημένο, ανάγκη, δεδομένο ή και καύχημα ακόμα μιας μικρής ομάδας. Θα πρέπει να υπαγορεύεται από ένα σχέδιο συνόλου έργων, να συνδέεται, να συλλειτουργεί, να προσφέρει, να απαντά σε ανάγκες, να αντέχει στον χρόνο.
Η Περιφέρεια δεν έχει άλλον τρόπο για να αποφέρει ισόρροπη, δίκαιη, ισότιμη ανάπτυξη και να διαμορφώσει περιφερειακή συνείδηση στην ανάπτυξη και στη συνεργασία των 5 νομών της, αν δεν σχεδιάσει και δεν εκτελέσει έργο αποφορτισμένο από τον τοπικισμό, τον παραγοντισμό και τον κατακερματισμό.
Δεν είναι εύκολο, γιατί πάνω σε αυτήν την τοπικιστική στρατηγική έχουν διαμορφωθεί νοοτροπίες, ακόμα και δυνάμεις. Εν τω μεταξύ ήδη έχουν προκύψει αδικίες, ανισορροπίες και ρυθμοί πολλών ταχυτήτων σε τόπους που για να εξομαλυνθούν ίσως θέλουν ένα σοφό μείγμα παρέμβασης και έργου.
Ωστόσο αυτό που η Πελοπόννησος διεκδικεί ως παραγωγικός τόπος και τουριστικός προορισμός δεν μπορεί να υπονομεύεται από τα επιμέρους και τα αποσπασματικά έργα και δράσεις που ενίοτε συνδέονται και με προσωπικές καριέρες.
Η Πελοπόννησος δεν διαθέτει μόνον καλά προϊόντα διατροφής και ιστορικά και φυσικά μνημεία. Έχει και άλλες δυνάμεις, υπόγειες, επίγειες και υπέργειες, πύλες και στρατηγικά σημεία που μια Περιφέρεια με στρατηγικό σχέδιο μπορεί να αξιοποιήσει υπέροχα προς όφελος του συνόλου. Είτε αυτό γίνεται αντιληπτό είτε όχι.
Είναι κρίμα όσο και παράδοξο να διακρίνονται τόποι και κοινωνίες, ως ικανότεροι και αξιότεροι όταν δεν έχει υπάρξει προηγουμένως σωστό και δίκαιο σχέδιο. Διαχρονικά αυτό έχει διαμορφώσει στείρους ανταγωνισμούς, «στημένες» διεκδικήσεις και κοινωνίες στο όριο της κατωτερότητας έναντι άλλων. Μια κατάσταση που επιπλέον καταστρέφει τις τόσο αναγκαίες σχέσεις εμπιστοσύνης, καλής γειτονίας, συνεργασίας και σύμπραξης.
Μια δίκαιη, τεκμηριωμένη αυτοδιοίκηση στην περιφέρεια είναι αυτή που θα διορθώσει παθογένειες, αδικίες και υπονομεύσεις ή πριμοδοτήσεις τόσο της κεντρικής εξουσίας και των κυβερνήσεων όσο και του Α’ βαθμού Αυτοδιοίκησης. Άλλος ο ρόλος και η αποστολή κάθε επιπέδου διοίκησης και αρχής.
Δύσκολο το έργο του Δημήτρη Πτωχού να αλλάξει νοοτροπίες και να χαλαρώσει αγκυλώσεις δεκαετιών αλλά είναι μονόδρομος προς την δημιουργία, την προκοπή και την πρόοδο με αξία που θα πολλαπλασιάζεται και δεν θα διαιρείται.