Ποιος θα μας οργανώσει γιατί χανόμαστε; 

Το Φράγμα του Οινούντα ποταμού θα κατασκευαστεί για να σώσει την πρωτογενή παραγωγή. Υπάρχουν όμως καταγγελίες ότι το νερό που θα εξασφαλιστεί αντί να διοχετευτεί στους καλλιεργητές που σήμερα λειτουργούν γεωτρήσεις σε 400 μέτρα βάθος θα καταλήξει σε εκείνους που φθάνουν στα 40 μέτρα… Να πως ένα τόσο μεγάλο έργο μπορεί να γίνει μικρό…

Ο κόμβος της Λακωνίας είναι η περιοχή της Σκάλας. Λόγω θέσεως αλλά και λόγω παραγωγής. Ωστόσο ένα από τα σημαντικότερα οδικά έργα, η παράκαμψη Σκάλας και η παράκαμψη Βλαχιώτη αφενός διαμελίζεται σε δύο(!) αφετέρου από καταγγελία μαθαίνουμε ότι ενώ η μελέτη ήταν υποχρέωση παραχωρησιούχου (κατασκευαστή δηλαδή) τελικά ανατέθηκε σε ιδιώτη από την Περιφέρεια για 372.000€. Δηλαδή κάθε Λάκωνας πληρώνει 5€ για μια μελέτη που ήταν δωρεάν…

Το οδικό έργο της νέας εισόδου της Σπάρτης όχι μόνον έχει υποβαθμιστεί πολιτικά αλλά και λειτουργικά. Ενώ θα άρμοζε ένα μεγάλος, εμφανής, μεγαλοπρεπής κόμβος στην ανατολική είσοδο της Σπάρτης, δεν έχουμε παρά μια διασταύρωση που δεν τιμά ούτε την πόλη, ούτε τις αρχές του τόπου ούτε και όποιους επέλεξαν αυτή την συνειδητή υποβάθμιση της.

Η ολοκλήρωση του νέου Νοσοκομείου της Σπάρτης από το 2025 μεταφέρθηκε το 2027 και γιατί όχι, θα πει κάποιος, το 2029. Με τέτοια ρευστά χρονοδιαγράμματα έργων στην περιοχή της Σπάρτης κανένας σοβαρός επενδυτής δεν θα επιλέξει να επενδύσει κεφάλαια. Δηλαδή το βάρος της ανάπτυξης θα κληθούν να το σηκώσουν όσοι ήδη το κάνουν με τα γνωστά αποτελέσματα.

Το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο θυμίζει μια οπτασία. Κάτι φανταστικό το οποίο όμως δεν επηρεάζει στην πράξη τα πράγματα. Ήδη, αν πιστεύαμε στη σημασία και δυναμική του, έπρεπε να διαμορφώνουμε χώρους, δημόσιους, κοινόχρηστους, ιδιωτικούς, χρήσεις και λειτουργίες, προσανατολισμούς και κατευθύνσεις, διανοίξεις και χαράξεις, ώστε να αποτυπώνεται για κάθε ενδιαφερόμενο, ιδιοκτήτη, μισθωτή, επενδυτή, ο νέος χάρτης της πόλης. Αντ’ αυτού, σιωπή και ακινησία.

Η Σπάρτη αν και νομίζει ότι αντλεί πλούτο από την αρχαία ιστορία της πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι πύλη συναλλάγματος είναι (ή θα έπρεπε να είναι) ο Μυστράς. Χιλιάδες κόσμου επισκέπτονται την Καστροπολιτεία κάθε χρόνο αλλά ελάχιστοι στέκονται στη Σπάρτη. Το πρόβλημα δεν είναι γιατί αυτό συμβαίνει, (το συζητά πλέον και η θειά από τον Μυστρά) αλλά γιατί δεν βρίσκεται κανείς να το αλλάξει…

Αρέσκεται η Σπάρτη να διατυμπανίζει ότι έχει άριστα αγροτικά προϊόντα, όπως το ελαιόλαδο, η ελιά, το πορτοκάλι, το κρασί, κ.α. Με κανένα όμως απ’ αυτά δεν έχει συνδέσει άρρηκτα τ΄ όνομά της ώστε να δημιουργήσει μεγαλύτερη αξία, να αντιμετωπίσει τον διεθνή και εθνικό ανταγωνισμό, να αποφέρει στους παραγωγούς των εκλεκτών αυτών προϊόντων μεγαλύτερα οφέλη, περισσότερα κέρδη…

Η Λακωνία έτυχε Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με τη Σπάρτη να παίρνει όλη την μερίδα. Μια μερίδα που την άρπαξαν κάποιοι μέσα από το στόμα της… Υπάρχει η άποψη ότι στη Σκάλα ένα ΑΕΙ Παραγωγής, στη Μάνη ένα ΑΕΙ Αρχαιολογίας, στους Μολάους ένα ΑΕΙ Γεωτεχνικό θα είχαν καλύτερη τύχη. Η Σπάρτη χάνει το ένα μετά το άλλο τα ΑΕΙ - ΤΕΙ χωρίς να είναι σε θέση ούτε καν να διαμαρτυρηθεί. Εννοείται ότι χάνει έτσι και την ευκαιρία επαναδιεκδίκησης και αξίωσης… Ηττημένη πριν καν ανοίξει το στόμα της…

Ποιος θεσμός στη Σπάρτη, εξελίχθηκε, αναπτύχθηκε, μεγάλωσε, διατρανώθηκε, υπερίσχυσε, επιβραβεύτηκε, δικαιώθηκε; Το Σπάρταθλον το διοργανώνουν άλλοι, το Spartan Race επίσης. Και οι δύο θεσμοί έχουν μια ιδιάζουσα πατρότητα και περιχαρακωμένη ανάπτυξη που αρχίζει και τελειώνει στην αφετηρία και στον τερματισμό τους. Παλαιολόγεια, κάθε χρόνο και χειρότερα. Εθνικές επέτειοι υποβαθμισμένες. Εκθέσεις, καμία. Forum, κανένα. Συνέδρια, λίγα και ανεπαίσθητα. Γιορτές, της ρούγας. Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό;

Ποιος θα μας οργανώσει επιτέλους, γιατί χανόμαστε;