Έχει κυλήσει μια δεκαετία από τότε που ο όρος Παγκοσμιοποίηση δίχαζε την κοινωνία. Φανατικοί θιασώτες της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας και πεισματικοί αρνητές της αλλαγής των ιστορικών δεδομένων συγκρούστηκαν στην ελληνική κοινωνία.

Σήμερα που ο Τράμπ τείνει χέρι στον Πούτιν αλλά και ο Πάπας στον Πατριάρχη, σήμερα που αναδεικνύονται ισοδύναμοι ο άκρατος δικαιωματισμός με τον ακραίο συντηρητισμό, αξίζει να δούμε και να διαχωρίσουμε αν σημαίνουν το ίδιο οι όροι Παγκοσμιοποίηση και Παγκοσμιότητα.

Για να εξηγήσει κάποιος τι σημαίνει ο όρος Παγκοσμιοποίηση πρέπει να παρατάξει αρκετά επιχειρήματα. Είναι η αυτονόμηση όλων εκείνων των παραμέτρων (οικονομία, επικοινωνία κλπ.) οι οποίες μέχρι πρόσφατα (μερικές δεκαετίες) επεδίωκαν να έχουν σύνορα μέσα σε ένα κράτος - προστάτη. Παράμετροι που τείνουν να ελευθερώνονται και να διαχέονται, ακολουθώντας την παγκοσμιοποίηση, είναι το εμπόριο, η κοινωνική δομή, η τεχνολογία, η κουλτούρα, το πολιτικό σύστημα, η γνώση κλπ. Ο όρος συχνά χρησιμοποιείται στην επιχειρηματολόγηση για την ανάγκη μιας νέας καθολικού τύπου ηγεμονίας στον κόσμο. Ο όρος χρησιμοποιείται τουλάχιστον από το 1944 και ο πρώτος που τον χρησιμοποίησε σε οικονομικό πλαίσιο ήταν ο Θήοντορ Λέβιτ. Σήμερα κάποιοι αναφέρονται και στην προοπτική μιας παγκόσμιας Θρησκείας.

Η Παγκοσμιότητα πολύ πιο σύντομη, λιτή και σαφής στον ορισμό της. Είναι η κατανόηση, εκτίμηση, ανεκτικότητα και προστασία ευημερίας όλων των ανθρώπων και όλης της φύσης.

Συνεπώς, αυτός που θα ταυτίσει την παγκοσμιοποίηση με την παγκοσμιότητα πράττει ολέθριο σφάλμα και δεν συμβάλει καθόλου, τουναντίον, στον σαφή ορισμό των εννοιών και των ιδεολογιών και αντιλήψεων που καθορίζουν τις έννοιες ή και τις υπαγορεύουν.

Έχει μεγάλη διαφορά ένας ηγέτης να είναι οπαδός της Παγκοσμιοποίησης και όχι της Παγκοσμιότητας. Ένας ηγεμόνας που είναι Οικουμενικός διαφέρει από τον Οικουμενιστή. Ο επικεφαλής που προτιμά την Ολική αντιμετώπιση καταστάσεων διαφέρει απ’ αυτόν που προτιμά την Ολιστική.

Κάποτε οι προοδευτικοί «έπαιζαν» με τις λέξεις και τη σημασία τους ή και την αλληγορία τους, προκειμένου να πετύχουν σημεία και να σηματοδοτήσουν αλλαγές, ανατροπές, προσαρμογές αλλά και ανεξαρτητοποιήσεις. Οι συντηρητικοί δεν το είχαν ποτέ με το λεξιλόγιο αλλά και τη σημασία των όρων.

Σήμερα όμως δεν υπάρχουν περιθώρια για εσφαλμένες ερμηνείες και άστοχες θεωρήσεις, ειδικά όταν αφορούν στο μέλλον του Πλανήτη, της Ανθρωπότητας, της Πίστης αλλά και της Υπόστασης μας.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις