Χιλιάδες πληροφορίες αναγκάζεται να διαχειριστεί καθημερινά ο πολίτης που έχει επιλέξει η ζωή του να ξεκινά και να τελειώνει στο κινητό του.

Χιλιάδες λέξεις και εκατοντάδες εικόνες που όχι μόνο περνούν από μπροστά του αλλά είναι έτσι προωθημένες ώστε να τον απασχολούν, να τον πείθουν, να τον παρασύρουν. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που έχουν το υπόβαθρο για να διαχειριστούν τον καταιγισμό. Συνήθως είναι ειδικοί και υποψιασμένοι.

Η μεγάλη πλειοψηφία, ξημερώνει και βραδιάζει στην οθόνη του κινητού τηλεφώνου. Πολλοί απ’ αυτούς έχουν περάσει ημέρες και δεν έχουν κοιτάξει τον ήλιο το πρωί ή το φεγγάρι το βράδυ. Κρυώνουν γιατί το λέει το κινητό και διψούν όταν το κινητό το προκαλέσει…

Σας φαίνεται υπερβολή; Ο εθισμός μας αφορά όλους και όλες, ακόμα κι εμάς που αυτή τη στιγμή θεωρούμε ότι ανήκουμε στην εξαίρεση των αντιστασιακών…

Φιλίες διαμορφώνονται και άλλες καταργούνται εξ’ αιτίας της κινητής επικοινωνίας. Αισθήματα εκφράζονται ή συμπιέζονται σε μια ψηφιακή οθόνη, με σύμβολα και χαρακτήρες. Ερωτευμένοι δεν έχουν νιώσει την βαθιά ανάσα από το ταίρι τους. Πονεμένοι δεν έχουν νιώσει την παλάμη του φίλου στην πλάτη τους. Ευτυχισμένοι δεν έχουν απολαύσει την αγκαλιά, την μεγάλη αγκαλιά του συνανθρώπου τους.

Όλα σε καρδούλες, ερωτηματικά ή στην καλύτερη περίπτωση με τα δύο χέρια να σχηματίσουμε την αγάπη… Ποιοι; οι άνθρωποι που έχουμε λόγο, συναίσθημα, ματιά, ανάσα… Κάτι οι πανδημία, κάτι η τεχνολογία, κάτι η «ευκολία» και γίναμε άνθρωποι εξ’ αποστάσεως…

Η ενημερωτική επικοινωνία δεν μένει έξω απ’ αυτό. Αντιθέτως είναι στην πρώτη γραμμή αυτής της ψηφιακής ζωής. Η επικοινωνία είναι πλέον στο χέρι του καθ’ ενός που είτε στην ανωνυμία του είτε στην επωνυμία του εκφράζεται μεν αλλά την ίδια στιγμή διαμορφώνει. Όταν ο πομπός είναι ένας και οι δέκτες πολλοί τότε δεν έχουμε ιδιωτική ζωή αλλά πολιτική. Όποιος νομίζει ότι όταν γράφει στο φάσμα των social γράφει ιδιωτικά είναι γελασμένος. Πολιτικά γράφει.

Υπό το πρίσμα αυτής την πραγματικότητας, που υποδέχεται την τεχνητή νοημοσύνη γιατί η φυσική είναι σε νάρκη, όλα παραμορφώνονται, διογκώνονται άδικα και συρρικνώνονται επικίνδυνα, ανάλογα με τον χρήστη.

Κι επειδή παραμένουμε ακόμα όντα με κυτταρική μνήμη και dna ανθεκτικό, όταν πρόκειται για την υγεία μας (τουλάχιστον ακόμα) θέλουμε ακόμα το φυσικό, διαζώσης, τετ – α – τετ με τον γιατρό μας και όταν πρέπει να αγαπήσουμε τον σκύλο μας αυτό δεν μπορεί να γίνει μέσα από το κινητό μας. Πρέπει να μας αγγίξει… Κι όμως το αντίθετο εφαρμόζουμε στα παιδιά, στους φίλους μας στους συνανθρώπους μας.

Θα σας έχει τύχει: Το βράδυ ένας συμπολίτης να σου έχει σούρει τα εξ αμάξης και το πρωί που σε συναντά στο πεζοδρόμιο να σου μιλά σαν να είστε οι καλύτεροι φίλοι. Και ίσως το ακόμα χειρότερο: Να είσαι φίλος με κάποιον στα social με καθημερινή επικοινωνία και το απόγευμα να είσαι στην διπλανή καρέκλα και να μην μιλιέστε αφού δεν γνωρίζεστε...

Προσοχή λοιπόν γιατί η χρήση έτσι γίνεται κατάχρηση. Η δειλία και η πονηράδα πάνε χέρι – χέρι σε αυτόν τον κόσμο και πίσω χαίρεται η κακία και ο φθόνος. Μην σας ξεγελά το γεγονός π.χ. ότι η κοινοποίηση ενός video φέρνει την μισή Ελλάδα στους δρόμους. Όχι γιατί αυτό ήταν κακό, τουναντίον. Αλλά γιατί αυτό έπρεπε να έχει γίνει πριν από δύο χρόνια χωρίς να χρειάζεται video. Γιατί αν χρειαζόμαστε κάθε φορά ένα video (μια απόδειξη) τότε με πολύ μεγάλη ευκολία θα μας ελέγξουν όσοι μπορούν να κατασκευάζουν ενδείξεις, αποδείξεις και γεγονότα σε video…

Προσοχή λοιπόν, φίλε, συμπολίτη, συνάνθρωπε. Δεν κατέχουμε όλη την αλήθεια. Κατέχουμε ένα πολύ μικρό μέρος, τόσο μικρό που μάλλον αφορά μόνον τον κάθε έναν προσωπικά, την καρδιά και την ψυχή του.

Η αλήθεια είναι κάτω από την μύτη σου αρκεί να παραμερίσεις το κινητό σου…

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις