Γράφει ο Ηλίας Μπόνος

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ. Έρχεται συνήθως φορώντας τον μανδύα της κάθαρσης και της αναδιάταξης του τοπικού κράτους. Προσδοκίες, οράματα, ανάγκες, στόχοι, σκοπιμότητες, όνειρα και εφιάλτες των πολιτών βρίσκουν, όλα μαζί, θέση στο σεντούκι, του, από μηχανής, Ηγέτη, Ηγεμόνα, Αρχηγού, Κομματάρχη, Καπετάνιου, Άρχοντα, του τόπου μας.

Ο «ερχόμενος» λοιπόν, «μετά δόξης» που γνωρίζει τα πάντα, φαίνεται ότι αγνοεί τα ουσιώδη. Δεν υπάρχει πιο ουσιώδες γι’ αυτόν που ανέλαβε την εκπροσώπηση των πολιτών και το καθήκον διεκδίκησης, από το να εννοεί όσα αρθρώνει, να γνωρίζει όσα υπόσχεται και να τηρεί αυτά για τα οποία δεσμεύεται, ενώπιον ανθρώπων και Θεού.

Στο αλφαβητάρι της Εξουσίας, στο αναγνωστικό της Ηγεσίας και στο προοίμιο της Κυριαρχίας βρίσκονται, σίγουρα, κάποιες λέξεις - έννοιες. Αυτές και μόνον αν έκανε πράξη ο αιρετός μας, οι αιρετοί μας όλοι, δεν θα είχαν σε τίποτα να ζηλέψουν τους λαοπρόβλητους ηγέτες και τους αλησμόνητους ηγεμόνες της ιστορίας. Δεν θα είχαν τίποτα να φοβηθούν από τους κινδύνους που κρύβουν η Εξουσία, η Ηγεσία και η Κυριαρχία.

Διαφάνεια: Η ιδιότητα του υλικού που επιτρέπει να φαίνονται αντικείμενα που βρίσκονται πίσω ή μέσα σε αυτό. Μεταφορικά, οι συνθήκες και οι διαδικασίες που επιτρέπουν να γίνεται φανερός ο τρόπος διαχείρισης. Επιτρέπει να ευδοκιμεί η ισότητα. Προτρέπει την εμπιστοσύνη. (Ουδεμία βέβαια σχέση με την αλλοθική σήμερα και θεσμοθετημένη «Διαύγεια»)

Ισότητα: Η σχέση δύο πραγμάτων που είναι ή θεωρούνται ίσα. Στα μαθηματικά η σχέση μεταξύ δύο ίσων αριθμών ή γενικότερα μεταξύ δύο μαθηματικών οντοτήτων. (Συμβολίζεται με το σύμβολο =). Ισονομία, δικαιοσύνη. (Μπορεί να μην είσαι όμοιος αλλά πρέπει να είσαι ίσος).

Δικαιοσύνη: Η αντικειμενική και αμερόληπτη εφαρμογή και τήρηση των νόμων. Το σύστημα νόμων με το οποίο ένα κράτος και οι ανάλογοι θεσμοί και λειτουργοί εφαρμόζουν το Δίκαιο. Η κοινή αντίληψη για το δίκαιο, αυτό που οι περισσότεροι θεωρούν δίκαιο. Το να απονέμεται στον καθένα αυτό που του αξίζει. Η απουσία ανισοτήτων και αδικίας. Να είναι όλοι ίσοι έναντι του Νόμου. (Και ο νόμος να είναι δίκαιος νόμος).

Ισονομία: Η κατάσταση κατά την οποία όλοι οι πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και δεν προβλέπεται διαφορετική μεταχείριση για κανέναν λόγω καταγωγής, κοινωνικής θέσης, εισοδήματος, φύλου, κλπ. ( Η διάκριση, εν προκειμένω, είναι εφεύρημα που βασίζεται στον κοινωνικό αυτοματισμό που θα εντείνει τις ανισότητες)

Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και στην Αξιοκρατία, στην Αξιολόγηση, στην Ηθική, κ.λ.π.

Οι αιρετοί μας, λοιπόν, αντί να πορεύονται με το κεφάλι χαμηλά και τα μάτια ψηλά, ηγεμονεύουν με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια χαμηλά, ως δικαστές, τιμητές και τιμωροί που με τη «ράβδο της εξουσίας», που ο λαός τους παρέδωσε, διανέμουν απορρέουσες εξουσίες, πόρους δημόσιους, δύναμη επιβολής, ελπίδα στην απόγνωση, ευκαιρίες στην απελπισία, καθοδηγούν, καθορίζουν, καταξιώνουν και καταργούν τα πάντα χωρίς Διαφάνεια, Ισότητα, Δικαιοσύνη και Ισονομία. Χωρίς την Ηθική, την ίδια που αξιώνουν από τους πολίτες, χωρίς συστήματα και δικλίδες Αξιοκρατίας και Αξιολόγησης. Και φυσικά μετά απ’ όλα τα παραπάνω και χωρίς Αξιοπρέπεια.

Και όπως θα έπρατταν, σε άλλες εποχές, μονάρχες και επίορκοι ηγεμόνες, διαιρούν κατ΄ αυτόν τον τρόπο και με αυτό το ήθος, την κοινωνία, σε ημέτερους και εχθρούς, σε αρεστούς και ανεπιθύμητους, σε υπάκουους και αντάρτες, στους μεν και στους δε…

Με καρεκλοκένταυρη τη νοοτροπία και εμμονική την επιμονή, φροντίζουν να μείνουν «εκτός νυμφώνος», οι ικανοί, οι άξιοι, οι θαρραλέοι και οι ασυμβίβαστοι. Ισως γιατί χωρίς αυτούς η κοινωνία φέρεται σαν κοπάδι…

Αυτό προκύπτει άλλωστε εκ των πραγμάτων. Εκ της κοινής λογικής και εκτίμησης των αποτελεσμάτων, ανά την ιστορία, ανά εποχές και περιοχές. Ο όρος αιρετός πλέον έχει χάσει την «ιερότητά» του.

Τι μπορεί να σημαίνει άραγε αυτό για έναν αιρετό;

Χείριστη θέση; Κάκιστη διάθεση; Κακή πρόθεση;

Κατάχρηση μήπως; Είτε της αδυναμίας είτε της υπομονής των αδικουμένων;

Ποιος άραγε να γνωρίζει αν τα δεινά που πλείστοι αιρετοί επιφέρουν στη ζωή μας είναι συνέπεια αδυναμίας ή της κακίας τους;

Πάντως, αν δεν πρόκειται για κακή πρόθεσή αλλά οφείλεται σε ατυχία, συγκυρία ή ανεπάρκεια έχουν και την αρμοδιότητα και τον χρόνο να το διορθώσουν, να αποζημιώσουν και επανορθώσουν, ξεκάθαρα, ισότιμα και δίκαια. Αλλιώς θα εξελιχθούν και αυτοί σε «μοιραίους αιρετούς» συμπληρώνοντας τη μεγάλη σειρά κάδρων των προκατόχων τους, απ΄όπου, ελάχιστοι δυστυχώς, «ξέφυγαν»...