Δεν πάει πολύς καιρός που αναφερόμενος στη λειτουργία της Εξουσίας είχα γράψει:

[…] Στο αλφαβητάρι της Εξουσίας, στο αναγνωστικό της Ηγεσίας και στο προοίμιο της Κυριαρχίας βρίσκονται, σίγουρα, κάποιες λέξεις - έννοιες. Αυτές και μόνον αν έκανε πράξη ο αιρετός μας, οι αιρετοί μας όλοι, δεν θα είχαν σε τίποτα να ζηλέψουν τους λαοπρόβλητους ηγέτες και τους αλησμόνητους ηγεμόνες της ιστορίας. Δεν θα είχαν τίποτα να φοβηθούν από τους κινδύνους που κρύβουν η Εξουσία, η Ηγεσία και η Κυριαρχία.

Διαφάνεια: Η ιδιότητα του υλικού που επιτρέπει να φαίνονται αντικείμενα που βρίσκονται πίσω ή μέσα σε αυτό. Μεταφορικά, οι συνθήκες και οι διαδικασίες που επιτρέπουν να γίνεται φανερός ο τρόπος διαχείρισης. Επιτρέπει να ευδοκιμεί η ισότητα. Προτρέπει την εμπιστοσύνη. (Ουδεμία βέβαια σχέση με την αλλοθική σήμερα και θεσμοθετημένη «Διαύγεια»)

Ισότητα: Η σχέση δύο πραγμάτων που είναι ή θεωρούνται ίσα. Στα μαθηματικά η σχέση μεταξύ δύο ίσων αριθμών ή γενικότερα μεταξύ δύο μαθηματικών οντοτήτων. (Συμβολίζεται με το σύμβολο =). Ισονομία, δικαιοσύνη. (Μπορεί να μην είσαι όμοιος αλλά πρέπει να είσαι ίσος).

Δικαιοσύνη: Η αντικειμενική και αμερόληπτη εφαρμογή και τήρηση των νόμων. Το σύστημα νόμων με το οποίο ένα κράτος και οι ανάλογοι θεσμοί και λειτουργοί εφαρμόζουν το Δίκαιο. Η κοινή αντίληψη για το δίκαιο, αυτό που οι περισσότεροι θεωρούν δίκαιο. Το να απονέμεται στον καθένα αυτό που του αξίζει. Η απουσία ανισοτήτων και αδικίας. Να είναι όλοι ίσοι έναντι του Νόμου. (Και ο νόμος να είναι δίκαιος νόμος).

Ισονομία: Η κατάσταση κατά την οποία όλοι οι πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και δεν προβλέπεται διαφορετική μεταχείριση για κανέναν λόγω καταγωγής, κοινωνικής θέσης, εισοδήματος, φύλου, κλπ. ( Η διάκριση, εν προκειμένω, είναι εφεύρημα που βασίζεται στον κοινωνικό αυτοματισμό που θα εντείνει τις ανισότητες)

Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και στην Αξιοκρατία, στην Αξιολόγηση, στην Ηθική, κ.λ.π.

Οι αιρετοί μας, λοιπόν, αντί να πορεύονται με το κεφάλι χαμηλά και τα μάτια ψηλά, ηγεμονεύουν με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια χαμηλά, ως δικαστές, τιμητές και τιμωροί που με τη «ράβδο της εξουσίας», που ο λαός τους παρέδωσε, διανέμουν απορρέουσες εξουσίες, πόρους δημόσιους, δύναμη επιβολής, ελπίδα στην απόγνωση, ευκαιρίες στην απελπισία, καθοδηγούν, καθορίζουν, καταξιώνουν και καταργούν τα πάντα χωρίς Διαφάνεια, Ισότητα, Δικαιοσύνη και Ισονομία. Χωρίς την Ηθική, την ίδια που αξιώνουν από τους πολίτες, χωρίς συστήματα και δικλίδες Αξιοκρατίας και Αξιολόγησης. Και φυσικά μετά απ’ όλα τα παραπάνω και χωρίς Αξιοπρέπεια.

Και όπως θα έπρατταν, σε άλλες εποχές, μονάρχες και επίορκοι ηγεμόνες, διαιρούν κατ΄ αυτόν τον τρόπο και με αυτό το ήθος, την κοινωνία, σε ημέτερους και εχθρούς, σε αρεστούς και ανεπιθύμητους, σε υπάκουους και αντάρτες, στους μεν και στους δε…

Με καρεκλοκένταυρη τη νοοτροπία και εμμονική την επιμονή, φροντίζουν να μείνουν «εκτός νυμφώνος», οι ικανοί, οι άξιοι, οι θαρραλέοι και οι ασυμβίβαστοι. Ισως γιατί χωρίς αυτούς η κοινωνία φέρεται σαν κοπάδι…

Αυτό προκύπτει άλλωστε εκ των πραγμάτων. Εκ της κοινής λογικής και εκτίμησης των αποτελεσμάτων, ανά την ιστορία, ανά εποχές και περιοχές. Ο όρος αιρετός πλέον έχει χάσει την «ιερότητά» του.[…]

Πριν από λίγες ημέρες, δυστυχώς, έγραψα:

[…] Η προβολή, διαφήμιση και επικοινωνία όλων των πάρα πάνω διέπεται από Νόμους Κανονισμούς ακόμα και από Συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα. Ωστόσο σπάνια ισχύουν και εφαρμόζονται οι κανόνες με άμεσο αποτέλεσμα τη διαμόρφωση κατηγοριών ΜΜΕ και φορέων προβολής.

Με λίγα λόγια, τα εκατομμύρια ευρώ διαφήμισης και προβολής αποτελούν μέσω εξαργύρωσης της συναλλαγής των δύο πλευρών και με απόλυτα ξεδιάντροπο τρόπο μέσο της εξαγοράς του τύπου στην μία περίπτωση και οικονομικής εξαθλίωσής του στην άλλη.

Την μερίδα του αρσενικού λέοντος λαμβάνουν τα κεντρικά ΜΜΕ. Αυτά δηλαδή που συνεργάζονται με την κεντρική εξουσία και τα πρόσωπα αυτής. Μια μικρή μερίδα μένει για κάποια περιφερειακά, απόλυτα ελεγχόμενα από κομματάρχες και εργολάβους ενώ κάποια ψίχουλα πέφτουν από το τραπέζι στις χούφτες βουλευτών που τα διανέμουν κατά το συμφέρον σε ελάχιστα τοπικά ΜΜΕ.

Έτσι παρατηρώντας κανείς τις καταχωρήσεις στον τύπο, όλων των παραπάνω, θα διαπιστώσει και ποιοι είναι οι βουλευτές που «χαίρουν» γεμάτης χούφτας κι εξαγοράζουν με αυτόν τον τρόπο και τα ΜΜΕ αλλά και την προβολή τους. Και γράφουμε για εξαγορά γιατί αυτή είναι η συνθήκη στη «συνεργασία» με το αποπνικτικό επιχείρημα «θα πάρεις εσύ ενώ οι άλλοι δεν παίρνουν». Με λίγα λόγια, με δημόσιο χρήμα ή με χρήμα που υποχρεωτικά έπρεπε να διανεμηθεί σε όλους, αναλογικά, κάποιοι «κάνουν παιχνίδι» με τις ευλογίες μάλιστα του πρωθυπουργού και των κομματαρχών.

Εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς σε ποιες εκλογικές περιφέρειες ρέει αυτό το χρήμα. Αρκεί να δει τα ΜΜΕ. Συνήθως πρόκειται για περιφέρειες που οι κυβερνώντες έχουν προβλήματα και πρέπει να τα λύσουν ή για περιφέρειες όπου οι βουλευτές είναι και στελέχη της κυβέρνησης.

Πόση αδικία για τα ΜΜΕ των άλλων περιφερειών; Πόση αδικία για τους βουλευτές των άλλων περιφερειών;

Πόσο προκλητική κατασπατάληση των πόρων που αντί να αφορούν στην ενημέρωση και πληροφόρηση του πολίτη γίνονται τα «αργύρια» εξαγοράς και προδοσίας.

Πως μπορεί να πείσει λοιπόν ένας πρωθυπουργός ότι αντέχει και αντιστέκεται στα μεγάλα συμφέροντα και στις πιέσεις των μεγαλοεργολάβων και μεγαλοκαναλαρχών όταν δεν μπορεί να ρυθμίσει την νομοθετημένη δίκαιη και νόμιμη διανομή των πόρων στο σύνολο του τύπου στη χώρα του;

Έτσι, έχει παγιωθεί ένα «σύστημα» ΜΜΕ που καταναλώνουν τους πόρους των συναδέλφων τους με την καθοδήγηση βουλευτών, υπουργών και πρωθυπουργών αλλά διαμορφώνεται και ένας κόσμος ενημέρωσης και πληροφόρησης που έχει ως πρώτο και αναπόφευκτο θύμα τον παραπληροφορημένο και τον αποκοιμισμένο πολίτη. Τον προδομένο πολίτη […]

Δεν υπάρχει δραματικότερο από το να επιβεβαιώνεσαι όταν προβλέπεις το λανθασμένο. Τραγικό να εύχεσαι να κάνεις λάθος αλλά τελικά να είναι ορθή η διαπίστωσή σου ότι η απόσταση που υπάρχει από την κορυφή της Εξουσίας έως τη βάση της κοινωνίας είναι αβυσσαλέα…