ΣΠΑΡΤΗ. Γράφει ένας πολίτης που προτιμά να κρατήσει την ανωνυμία του με τίτλο «Πού πάει ο Δήμος Σπάρτης;». Που γράφει ο συντάκτης, κανείς δεν ξέρει παρά μόνον ο αντιδήμαρχος Σπάρτης που ρυθμίζει τα του τύπου. Μάλλον δημότης. Και υιοθετεί το κείμενο του ανώνυμου, το υπογράφει, το σφραγίζει με την σφραγίδα του δήμου και το διοχετεύει μέσα από το γραφείο τύπου του δήμου Σπάρτης προς ευρύτατη δημοσιοποίηση.

Πρόκειται για ένα κείμενο που στην ολότητά του πάσχει από πολλά γι’ αυτό και δεν εγκρίνεται, τουλάχιστον απ’ όσους σέβονται την δημόσια κι έντιμη επικοινωνία.

Αρκεί μόνον που συμπεραίνει ο συντάκτης και επικροτεί φυσικά δια της διατυμπάνισής του ο δήμαρχος Σπάρτης ότι η διαπιστούμενη αντίδραση προς την Δημοτική Αρχή δεν είναι τίποτ’ άλλο από μια «υποβόσκουσα γκρίνια, μια μιζέρια». Μάλιστα ο συντάκτης, δίκην ψυχολόγου, αναζητά «τις αιτίες που προκαλούν αυτό τον προβληματισμό έναντι της δημοτικής αρχής» και δεν βρίσκει άλλη αιτία στην αναζήτησή του από αυτή «της ανασφάλειας, της αβεβαιότητας, της αμφιβολίας που διαχέεται στους πολίτες». Μάλιστα εμβαθύνοντας διαπιστώνει ότι αυτό οφείλεται «στο ψυχολογικό υπόβαθρο των πολιτών της Σπάρτης και στις βλέψεις πολλών υποψηφίων μνηστήρων του Δημαρχιακού Θώκου…»

Δεν διστάζει δε να εντοπίσει ευθύνες και στην πλειοψηφία του Δήμου Σπαρτιατών γιατί δύο χρόνια τώρα, δεν κατόρθωσε να ενημερώσει τους πολίτες για το έργο που έχει κάνει…

Πρόκειται για ώριμο συντάκτη αφού διαπιστώνει επίσης ότι επι Λιναρδάκη, Σαϊνόπουλου, Σαχάμη, Ματάλα, Αντωνάκου, Αργειτάκου και Βαλιώτη και εν πάσει περιπτώσει «επί πενήντα περίπου χρόνια η πόλη της Σπάρτης έμενε στην στασιμότητα!..»

Μια πόλη που, που όπως γράφει «εναγωνίως αναζητούσε ένα Δήμαρχο που το όνομα του να έχει πανελλήνια και γιατί όχι, παγκόσμια εμβέλεια», και κατά τον συντάκτη τον βρήκε στο πρόσωπο του Πέτρου Δούκα.

«Μια εκλογική συγκυρία επέτρεψε στην πόλη να έχει Δήμαρχο μια προσωπικότητα που η εμβέλεια της ακολουθεί την παγκόσμια φήμη του ονόματος της Σπάρτης… Αν ο κάθε πολίτης κοιτάξει τον Δήμαρχο κ. Πέτρο Δούκα, από αυτή την οπτική γωνία, είναι βέβαιο ότι θα διαπιστώσει πως δεν αξίζει την υπονομευτική πολιτική που του ασκείται…» γράφει ο Λακεδαιμόνιος που προειδοποιεί «όσοι προσβλέπουν σε εκλογικές υποψηφιότητες, να ταπεινώσουν τις φιλοδοξίες και τον εγωισμό τους και να συστρατευθούν με απόψεις και προτάσεις στην μάχη που έχει ήδη αρχίσει για την πρόοδο της πόλης, της ευρύτερης περιοχής του Δήμου και φυσικά των πολιτών!»

Μάλιστα μπαίνει και σε εκφυλιστική ονοματολογία γράφοντας ότι «είναι ανέντιμο και γελοίο, να ξαμολιούνται οι κάθε είδους Ριρίδες και Ριρίκες για να διαμορφώνουν προς την φαιδρότητα την Κοινή Γνώμη! … Ας συνέλθουμε και ας σοβαρευτούμε!»

Σε όσους μάλιστα δεν εννοούν να καταλάβουν, ο ανώνυμος συντάκτης τη αδεία του γραφείου τύπου του Δήμου Σπάρτης, τους καλεί να «ξυπνήσουν» γιατί όπως λέει «δεν αντιληφθήκαμε την σημασία των Διεθνών Συναντήσεων που έγιναν στην πόλη μας για την Γεωπολιτική θέση της χώρας μας, με παρόντες τον Πρέσβη του Ισραήλ και τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, … για την Ελληνική και Ευρωπαϊκή Οικονομία με τον Υπουργό Οικονομικών κ. Σταϊκούρα και εκπροσώπους της Ευρώπης … Για την Γεωργία με τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Βορίδη…»

Αν και «λακεδαιμόνιος» ο συντάκτης δεν διακρίνεται για το δαιμόνιο της δημόσιας και σύγχρονης επικοινωνίας που πρέπει πάντα να εστιάζει όχι στην γενεσιουργό ανάγκη για στήριξη μιας εξουσίας και να την προδίδει αλλά στην θεραπεία «πάσης νόσου και πάσης μαλακίας*» που ταλανίζει τον τόπο αφού προηγουμένως έχει προσβάλει τους φέροντες την εξουσία.

Μια ακόμη δραματικά αποτυχημένη προσπάθεια του Δήμου Σπάρτης να προασπίσει τα καταρρέοντα…

*Με την έννοια των εκκλησιαστικών κειμένων