Ο δούκας είναι τίτλος ευγενείας καθώς και στρατιωτικός τίτλος, προερχόμενος από την λατινική λέξη dux, που σημαίνει τον στρατιωτικό διοικητή. Στο Βυζάντιο, συνέχισε να σημαίνει τον περιφερειακό στρατιωτικό διοικητή ευρύτερων περιφερειών που περιλάμβαναν πολλά θέματα και όπου στρατωνίζονταν τα επαγγελματικά τάγματα.

Στη μεσαιωνική Δυτική Ευρώπη, εξελίχτηκε σε τίτλο που έφεραν τοπικοί άρχοντες επικεφαλής μειζόνων περιοχών, συχνά με φυλετική βάση. Μετά το τέλος της φεουδαρχίας, μετετράπη σε γενικό τίτλο ευγενείας χωρίς εδαφικό ρόλο.

Οι τίτλοι στους οποίους κάποιοι είναι ακόμα νοερά προσκολλημένοι είναι:

Αυτοκράτορας, Βασιλιάς, Αρχιδούκας, Μέγας Πρίγκιπας, Μέγας Δούκας, Πρίγκιπας, Δούκας, Κυρίαρχος Πρίγκιπας, Μαρκήσιος , Παλατινός κόμης, Κόμης, Υποκόμης, Βαρόνος, Βαρονέτος, Κληρονομικός Ιππότης, Ιππότης, Εσκουάιρ, Τζέντλεμαν.

Η Σπάρτη σήμερα έχει τον δικό της δούκα. Όχι βέβαια εθιμικά ούτε κληρονομικά. Ο δήμαρχος της πόλης ονομάζεται Πέτρος Δούκας. Πρόκειται για πολιτικό με καταγωγή από την περιοχή της Φάριδας αλλά γεννημένο, αναθρεμμένο και γαλουχημένο σε άλλα εδάφη και άλλες πατρίδες.

Οι πολίτες της Σπάρτης, το 2019, μετά από μια κόπωση προσώπων και χωρίς την τόλμη της πραγματικής ανανέωσης, εντόπισαν τον Πέτρο Δούκα και μετά από μια λοταρία προσδοκιών και ονοματολογίας κατέληξαν στην υποψηφιότητά του. Το πώς και γιατί η υποψηφιότητα αυτή μετετράπη και σε εκλογή έχει την εξήγηση του. Ονόματα όπως αυτά του Γρηγόρη Αποστολάκου, της Τασίας Κανελλοπούλου, του Γιάννη Βαρβιτσιώτη, του Κώστα Φούρκα, συνδέθηκαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έμμεσα ή άμεσα, με την συγκεκριμένη υποψηφιότητα. Κυρίως δε η εντεταλμένη στήριξη του από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, το ρεύμα στήριξης του κομματικού περιφερειάρχη, η εκλογική συνεργασία της Παράταξης του Βαγγέλη Βαλιώτη την κρίσιμη ώρα, αλλά και η υπόγεια στήριξη διαφόρων κύκλων εξουσίας έφεραν, με κόπο και τρόπο, τον Πέτρο Δούκα στον δημαρχιακό θώκο της Σπάρτης.

Σήμερα είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν το σύνολο των ανθρώπων και των ομάδων που στήριξαν και πλαισίωσαν, συγκυριακά απ’ ότι φαίνεται, τον Πέτρο Δούκα, όχι μόνο δεν είναι μαζί του αλλά είναι και σφόδρα δυσαρεστημένοι από τη στάση του, τις επιδόσεις της δημοτικής αρχής και το ύφος της διακυβέρνησης του. Με το ήθος ακόμα δεν έχουν ασχοληθεί.

Ποτέ άλλοτε δήμαρχος στη Σπάρτη δεν έτυχε τέτοιας στήριξης. Ποτέ άλλοτε δήμαρχος δεν είχε τόσα μέσα, υπαλλήλους και στενούς συνεργάτες στο έργο του. Ποτέ άλλοτε δήμαρχος δεν είχε τέτοιο κραταιό άλλοθι όπως η πανδημία. Παρ’ όλα αυτά ο Πέτρος Δούκας δεν τα έχει καταφέρει. Κι ενώ η ακτινοβολία της Σπάρτης, ευτυχώς, δεν κλονίζεται, ανά τον κόσμο, ο φέρων τον τίτλο του Δημάρχου, όπως σε άλλες εποχές θα ήταν ο Αρχιδούκας, δεν εκπέμπει ούτε «φώς» ούτε σιγουριά. Πόσο μάλλον ελπίδα.

Όλα αυτά είναι ζητήματα που πρέπει άμεσα να αποδεχθεί, να αναλύσει και να διορθώσει ο Πέτρος Δούκας. Άνθρωπος που γνωρίζει καλά πως παίζεται το παιχνίδι στην πολιτική δεν μπορεί να σφάλει καθημερινά χωρίς συνέπειες. Δεν μπορεί να υποχρεώνει τους δημότες σε αυτοκριτική όταν ο ίδιος δεν την έχει κάνει και δεν την έχει δημοσιοποιήσει.

Πρέπει να διακρίνει ότι στενοί συνεργάτες του τον εγκαταλείπουν, η ομάδα του αποτελείτε όχι μόνον από αιρετούς αλλά και από μισθοφόρους, η ισχύς του στο Δημοτικό Συμβούλιο είναι οριακή και στελέχη του Δήμου Σπάρτης προτιμούν την πρόωρη συνταξιοδότηση τους από τη συνεργασία…

Είναι υποχρεωμένος να διορθώσει την κατάσταση με γενναίες παρεμβάσεις, υπερβάσεις και ανατροπές. Αλλιώς πρέπει να αποδεχθεί ότι επέφερε ένα «μοντέλο» διακυβέρνησης που θα αφήσει μόνο υστέρηση, πληγές και μαύρες τρύπες στον Δήμο Σπάρτης. Θα είναι μια αποδοχή βέβαια που θα φέρει ως σφραγίδα το εκλογικό αποτέλεσμα που έβγαλε η κάλπη. Ένα από τα δύο όμως πρέπει να το πράξει. Άμεσα. Αλλιώς είναι κοντά ο χρόνος που θα υποχρεωθεί είτε σε παράδοση άνευ όρων, είτε σε παραίτηση άνευ «δώρων».