Λυπάμαι όταν διαπιστώνω ότι στην πόλη της Σπάρτης από τα 4-5 θερινά σινεμά δεν έχει μείνει κανένα. Μαζί με αυτά χάθηκαν το γιασεμί και το αγιόκλιμα και η καλή διάθεση.

Λυπάμαι όταν μαθαίνω ότι στην πόλη, στα όρια Καλογωνιάς, θα δημιουργηθεί Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων. Σε απόσταση «αναπνοής» από ΑΕΙ, Αμαξοστάσιο, Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής, κ.λ.π.

Ανησυχώ και λυπάμαι όταν διαπιστώνω ότι σε γειτονιά της Σπάρτης ένα χάλασμα αποτελεί απειλή για την δημόσια υγεία και κανείς δεν συγκινείται. Ανάμεσα σε πολυκατοικίες και μονοκατοικίες μια εστία ρύπανσης και μόλυνσης στην οδό Διοσκούρων.

Θλίβομαι και ανησυχώ όταν βλέπω 10 γυφτάκια με 12 tablet να έχουν εγκαταλείψει το σχολείο και με δωρεάν wifi να «μορφώνονται» την στιγμή που πολύτεκνες οικογένειες ελλήνων αλλά και αλλοδαπών δεν μπορούν να αποκτήσουν τα στοχειώδη για τα παιδιά τους λόγω κριτηρίων…

Ευτυχώς, χαίρομαι και λίγο γιατί ακόμα ο τόπος έχει γαλάζιες παραλίες με πιστοποιητικό. Χάρμα για όποιον βρεθεί σε αυτές…

Χαίρομαι γιατί διαπιστώνω ότι ακόμα οι κάμποι έχουν δύναμη, Καστόρι, Σπάρτη, Γεράκι, Μολάοι για να στηρίξουν την οικονομία και τη ζωή των κατοίκων. Φράγματα, και ποτάμια το μέλημα πλέον για να μην μας μείνει η χαρά στα δόντια…

Πανηγυρίζω και αισιοδοξώ όταν Λάκωνας παραγωγός, τυποποιητής και εξαγωγέας σαρώνει τα βραβεία βιολογικών προϊόντων ελιάς και ελαιόλαδου κατακτώντας παγκόσμια σκαλοπάτια διακρίσεων με τις δικές του δυνάμεις και την υπογραφή «Σακελλαρόπουλος».

Χαίρομαι ειλικρινά να διαπιστώνω ότι έστω και δειλά τα παιδιά της Λακωνίας επιστρέφουν, εκτιμούν, θαυμάζουν και γιατί όχι ονειρεύονται κάποιες ημέρες της ζωής τους στον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις