Με παραμύθι μοιάζει η δημαρχία του Πέτρου Δούκα στη Σπάρτη. Ένα παραμύθι που κανείς δεν γνωρίζει αν τελικά θα έχει καλό ή κακό τέλος… Ανήκω στην κατηγορία των πολιτών που βλέπω το κακό τέλος να έρχεται…

Οι έχοντες την εξουσία, οι καθήμενοι στους θεσμούς και οι κρατούντες τα «κλειδιά» ζουν το παραμύθι τους, σε μια δημαρχία ενός «ασύλληπτου» δημάρχου. Μια ομάδα που ξεκίνησε με τον ενθουσιασμό της drean team αλλά φαίνεται να παίρνει τον κατήφορο της συνdream… team! Παρών – απών ο κ. Δήμαρχος Σπάρτης. Επαρκής στα δευτερεύοντα ανεπαρκής στα πρωτεύοντα. Βάλθηκε να αναδείξει τα βότανα της περιοχής αλλά αδυνατεί να αναδείξει τα τρανά και μεγάλα πλεονεκτήματα της. Γύρω του η ομάδα που πασχίζει, ελπίζει αλλά δεν τονίζει, δεν φωτίζει, αντιθέτως συσκοτίζει, απομονώνει, περιχαρακώνει και τελικά δεν ωφελεί τον τόπο, σχεδόν σε τίποτα.

Ο Δήμος Σπάρτης δεν είναι ένας σύλλογος που μπορεί μια διοίκηση - καλών προθέσεων - να διατηρηθεί έως ότου αλλάξει. Ο Δήμος Σπάρτης δεν είναι καταφύγιο για τους κουρασμένους της πολιτικής. Ο Δήμος Σπάρτης δεν είναι Σωματείο «διακαούς πόθου». Ο Δήμος Σπάρτης δεν είναι πειραματικό εργαστήρι για περίεργους χομπίστες. Ο Δήμος Σπάρτης δεν (πρέπει να) είναι, σίγουρα, στέγη κάτω από την οποία συνωστίζονται οι συμφωνούντες στην μετριότητα και στον συμβιβασμό.

Σήμερα ο Δήμος Σπάρτης χάνει τόσο έδαφος, μένει πίσω τόσα χρόνια, «αποχαιρετά» ευκαιρίες και «σκύβει το κεφάλι», ενώ θα έπρεπε να είναι πρωτοπόρος, δυναμικός, ρηξικέλευθος, μαχητής, δημιουργικός, ανοικτός, δημοκρατικός, διεισδυτικός, αποφασιστικός, επίμονος, μελετηρός, διεκδικητικός, ανανεωμένος ακόμα και συγκρουσιακός, προκειμένου να περάσει στην νέα εποχή.

Αντ’ αυτού είναι ένας Δήμος που μόλις που ανασαίνει. Μόλις που το στίγμα του φαίνεται στον χάρτη. Ένας Δήμος κατώτερος της φήμης, της δόξας, της ιστορίας και των περιστάσεων. Ένας Δήμος «φτωχός» σε όλα. Ένας Δήμος που σύντομα θα μετατραπεί σε επαίτη, σε ουραγό, σε «ηττημένο». Ένας Δήμος που βέβαια διαμορφώσαμε όλοι οι πολίτες μαζί… Ένας Δήμος όπου από την μικρότερη λεπτομέρεια έως τα υψηλότερα ιδανικά είναι προβληματικός και κακός.

Αναζητούμε τον Δήμαρχο! Αναζητούμε τον πρώτο πολίτη με την αγωνία και την ευχή να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί και να οδηγήσει τον Δήμο στο φως και την πρόοδο. Δεν είναι εδώ ο Δήμαρχος. Δεν είναι εδώ ο κ. Δούκας. «Απουσιάζει» εκκωφαντικά αφήνοντας απόλυτα εκτεθειμένους όσους τον στήριξαν, συνεργάστηκαν αλλά και όλους εκείνους που τον ψήφισαν για Δήμαρχο της Σπάρτης. Κατέχει αλλά απέχει. Είναι και δεν είναι. Θέλει και δεν θέλει. Είναι τραγικό να είναι φυσικά παρών και πολιτικά απών… Είναι διπλό το κακό!

Πασχίζουν γύρω του, διάφοροι καλοπροαίρετα ή και όχι, να διασώσουν την πατρίδα αλλά και την παρτίδα αλλά είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολο. Χάνονται και τα δύο. Η κατάσταση που διαμορφώνεται σήμερα στον Δήμο Σπάρτης δεν οφείλεται μόνο σε αδυναμία αλλά και σε αδιαφορία, δεν φταίει η αστοχία αλλά και η απραξία, δεν προκύπτει μόνον υποβάθμιση αλλά και παρακμή, δεν πρόκειται για επιμονή στην αυτοδιοικητική στρατηγική αλλά για πολιτική διαστροφή. Βέβαια κατά κάποιον τέτοιο διεστραμμένο πολιτικά τρόπο επετεύχθη και η εκλογή.

Όταν κάποιος δεν αντιλαμβάνεται, δεν ενδιαφέρεται, δεν αξιολογεί την κάθετη πτώση της Σπάρτης τότε μάλλον διαστρέφει τα σημαντικά και διαστρεβλώνει τα κρίσιμα, μόνον και μόνον για να παραμείνει στην εξουσία τα χρόνια της θητείας…

Αφού απέτυχε να συνεργαστεί και να μεταφέρει την ευθύνη σε πολιτικούς μέντορες, εκλογικούς εταίρους και κοινοβουλευτικούς αντιπάλους, πιάνεται από τα μαλλιά του… λίγο πριν βυθιστεί. Μόνο που κάτω από τα πόδια του έχει ήδη καταποντιστεί η πόλη και τα χωριά της. Δεν έχουμε λοιπόν να κάνουμε με μια πολιτική αυτοχειρία αλλά με ένα συνεχές πολιτικό έγκλημα που όταν γίνει αντιληπτό θα είναι τραγικά αργά.

Υπάρχει άραγε ελπίδα; Ισως να προλαβαίνουμε, ίσως όχι. Μόνον αν κάθε πολίτης του Δήμου Σπάρτης, προτάξει το όνειρό του για το σπιτικό του - αλλά όχι μόνον, για τη γειτονιά του, το χωριό, την πόλη του και συμμετέχει ουσιαστικά, χωρίς κομματικές παρωπίδες, στην προσπάθεια διάσωσης, ανάταξης και ανάπτυξης του τόπου και της κοινωνίας. Με συμμετοχή, με παρέμβαση, με ανατροπή, ακόμα και με ρήξη αν χρειαστεί. Ναι ακόμα και ρήξη σε μια κοινωνία όπως αυτή της Σπάρτης…

Αλλιώς το παραμύθι θα έχει κακό τέλος…

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις