Στις 17 Ιουνίου είχα γράψει αυτό που διαισθανόμουν. Δυστυχώς επιβεβαιώνεται, μέρα με την ημέρα, η ανησυχία για σπορά διχασμού. Η διαίρεση της κοινωνίας στιγμιαία μπορεί να εξυπηρετεί τους κρατούντες αλλά στο εγγύς μέλλον θα είναι αιτία για δεινά και για ήττες… Προσοχή!

Έγραφα στις 17/6/21

Μπολιάσαμε τη ζωή μας με διχόνοια…

Η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη για έναν νέο εμφύλιο, λένε όσοι μπορούν να διακρίνουν τα βαθύτερα της ψυχής της. Αυτή τη φορά, αφορμή δεν θα είναι οι λίρες των άγγλων ή η ισχύς του φασισμού, ούτε οι ανατροπές των αρχών, η αναδιανομή και η αλλαγή.

Αυτή τη φορά ένα ακόμα, πιο ανύποπτο ζήτημα, θα διαχωρίσει τους Έλληνες ή καλύτερα τους κατοίκους της Ελλάδας, στους μεν και τους δε.

Αυτό είναι το εμβόλιο. Έτσι όπως μας τον λάνσαραν, έτσι όπως μας προέκυψε κι έτσι όπως το προσφέρουν…

Το εμβόλιο θα διαχωρίσει τους πολίτες σε αυτούς που νοιάζονται για το κοινό καλό και σε αυτούς που ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους… Έτσι μας λένε.

Εσείς, μπορείτε να διακρίνετε ποιος είναι ποιός; Αυτός που εμβολιάζεται αμέσως είναι αυτός που ενδιαφέρεται για την κοινωνία; Και αυτός που δεν εμβολιάζεται είναι αυτός που ενδιαφέρεται για τον εαυτό του; Μήπως ισχύει αυτό αλλά ταυτόχρονα ισχύει και ακριβώς το αντίθετο;

Ένα εμβόλιο, ένας ιός, μια πανδημία, ήρθε για να αφυπνίσει συνειδήσεις, όχι μόνον ΜΕΘ. Ας αναλογιστούμε όλοι την ευθύνη μας έναντι της κοινωνίας όχι μόνον υγειονομικά αλλά και πολιτικά. Ας δούμε την διάσταση που έχει μια απόφασή μας, είτε να κάνουμε το εμβόλιο, είτε όχι, στην πολιτική θεώρηση της ζωής μας, με την βαθύτερη έννοια της λέξης πολιτική.

Αν ανήκουμε σε αυτούς που σπεύδουν να εμβολιαστούν για την θωράκιση της κοινωνίας, ας αναλογιστούμε τι και πόσα κάναμε μέχρι σήμερα για την προστασία από πλείστα δεινά παραβιάσεις και αρπαγές σε βάρος της ίδιας κοινωνίας. Σήμερα αυτός που προτάσσει τον εμβολιασμό προς χάριν της κοινωνικής ασφάλειας και ηρεμίας δεν θα έπρεπε π.χ. να είναι πρώτος στη γραμμή των κινητοποιήσεων για το εργασιακό που είναι η βάση για το μέλλον μας;

Από την άλλη πλευρά, αν ανήκουμε σε εκείνους που δεν εμβολιάζονται για να αντισταθούν σε προσχεδιασμένες και κακόβουλες μεθοδεύσεις της παγκόσμιας κυβέρνησης, θεωρώντας πως έτσι θωρακίζουμε την κοινωνία, πάλι δεν θα έπρεπε να είχαμε πρωτοστατήσει στους αγώνες της κοινωνίας για καλύτερη, πιο ελεύθερη και πιο αυτόνομη ζωή έναντι των κέντρων εξουσίας. Είμαστε όμως και πάλι απόντες… Άδειοι οι δρόμοι και οι πλατείες της λαϊκής αντίστασης επί χρόνια, άψυχη η φωνή αντίστασης για την ανεξαρτησία μας...

Μήπως λοιπόν η απόφαση καθενός μας για τον εμβολιασμό του έχει στην ουσία προσωπικά και μόνον κίνητρα, τη σωτηρία του σώματος και της ζωής; Ισως! Κατανοητό σε έναν βαθμό.

Έλα όμως που απ’ ότι μας δίδαξαν, μας κήρυξαν, μας «πέρασαν» και μας τραγούδησαν, εμβολιασμένοι και μη διακεκριμένοι συνάνθρωποι μας, η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα… και όχι του σώματος…

Ας μην μπολιάσουμε λοιπόν άλλο με διχόνοια την κοινωνία μας γιατί οι ουλές των παθών μας είναι ακόμα ορατές…

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις