Η ελληνική κυβέρνηση και όσοι συναποτελούν το προσωπείο της στο μιντιακό στερέωμα, δεν έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα, τουναντίον με μεγάλη ευκολία, απευθύνονται σε ομάδες πολιτών, κατηγορίες εργαζομένων, προκειμένου, με ηθικά διλήμματα και με τεχνητούς εκβιασμούς να τους θέσουν στην υπηρεσία covid-19. Καταφέρονται με ένταση σε όσους πριν από λίγους μήνες αναδείκνυαν ως τους «ήρωες του έθνους».

Δηλαδή. Ήταν η εποχή έναρξης της πανδημίας, τότε που η σύζυγος του Πρωθυπουργού ήθελε να χειροκροτήσει τους νοσηλευτές και γενικά τους υγειονομικούς της χώρας διότι δίνοντας μάχη στην πρώτη γραμμή πέτυχαν πολλά. Ενώ το κράτος ήταν τραγικά απόν και δραματικά καθυστερημένο.

Ήρθε η εποχή των πυρκαγιών όταν οι κυβερνώντες άφησαν την τύχη της Ελλάδας στα χέρια των πυροσβεστών (και των πολιτών) χωρίς πολιτική, επιχειρησιακή και υλική στήριξη, για να πουν μετά ότι χάρη στη στρατηγική δεν είχαμε θύματα.

Σήμερα η κυβέρνηση καλεί την κοινωνία των δασκάλων, κάθε βαθμίδας, να κάνει την υπέρβαση και να ρισκάρει την διδασκαλία ανάμεσα σε μαθητές όπου μπορεί το 50% να νοσεί, προκειμένου να μην γυρίσουμε, στην λατρεμένη την πρώτη περίοδο κορονοϊού, τηλεκπαίδευση.

Κι όμως, οι νοσηλευτές και υγειονομικοί σήμερα διώκονται όταν ενεργούν ως πρόσωπα. Οι πυροσβέστες ακόμα δεν έχουν κατοχυρωμένα δικαιώματα και φυσικά δεν έχουν τα μέσα και τις υποδομές για να πέσουν στη μάχη. Οι δάσκαλοι πολύ σύντομα θα κληθούν και αυτοί να υποκύψουν σε καθολικά, κάθετα μέτρα ανελευθερίας σαν να μην είναι και αυτοί πρόσωπα με άποψη, οικογενειάρχες, ελεύθεροι άνθρωποι. Με μοχλό πίεσης ένα από τα σημαντικότερα αγαθά – δικαιώματα του ανθρώπου: την εργασία του.

Την ώρα που η ηγεσία της χώρας σε όλα τα επίπεδα απολαμβάνει «ασυλία» ελέγχου και επίβλεψης. Την ώρα που κανείς, υψηλά ιστάμενος, δεν χάνει την εργασία του ακόμα και αν είναι ηθικός ή φυσικός αυτουργός εθνικής τραγωδίας - αντίθετα αυτοί επιβραβεύονται και αναβαθμίζονται… Την ώρα που κάθε μήνας αναιρεί τον προηγούμενο σε φοβίες, προβλέψεις και σχεδιασμούς. Την ώρα που ένας λαός ειρηνικά, καρτερικά, σιωπηρά και ψύχραιμα δίνει το μήνυμα στην κυβέρνησή του για ανοχές και αντοχές. Την ώρα που - όπως αποδείχθηκε - ζούμε στη χώρα που περισσεύουν δισεκατομμύρια για τη διαχείριση των σκουπιδιών αλλά ούτε ένα ευρώ για την διάσωση ασθενών και δασών.

Αύριο άραγε ποια κατηγορία πολιτών θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα διλήμματα. Οι στρατιωτικοί. Οι αστυνομικοί μήπως;

Είναι αυτή κοινωνία πραγματικά ελεύθερων πολιτών; Είναι αυτό πολίτευμα πραγματικής δημοκρατίας; Είναι αυτοί τεχνίτες της πραγματικής πολιτικής;

Μια χώρα δίχως… Ένα κράτος διχαστικό… Μια κοινωνία διχασμένη…

Η Ιστορία έχει δείξει ότι μετά από αυτά επέρχεται πάντα εθνική συμφορά!

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις