Ο Δήμος Σπάρτης έχει μεγαλύτερη φήμη από τον πραγματικό ρόλο που διαδραματίζει σήμερα και μικρότερη αποστολή από αυτήν που του υπαγορεύει η ιστορία του.

Αυτές οι αντιφάσεις συνδέονται άμεσα με τα πρόσωπα, με την κοινωνία, με τους θεσμούς αλλά και με τις νοοτροπίες που διαπνέουν όλα τα παραπάνω αρκετές δεκαετίες.

Με την Αυτοδιοίκηση να περνά σε νέα εποχή, την Πελοπόννησο να αναπτύσσεται ταχύτατα - αν και μονομερώς - και την Ελλάδα να αναζητά το νέο στίγμα της στο διεθνές στερέωμα, ο δήμος Σπάρτης θα μπορούσε να ασκήσει τέτοια επιρροή και να διεισδύσει σε τέτοιο βαθμό στις εξελίξεις, όσο θα απέδιδε μια πόλη με ιστορική παρακαταθήκη, με σύγχρονη αντίληψη αλλά και με σχέδιο για το μέλλον.

Σε καμία περίπτωση το μέλλον της Σπάρτης δεν εξαντλείται στην αξιοποίηση των βοτάνων της, στη διαχείριση των απορριμμάτων της και στη συντηρητική επανάσταση. Έτσι αντί να πρωταγωνιστεί, έχει εκχωρήσει τη θέση της σε άλλους και σήμερα σημειώνει τέτοια υστέρηση που να καθιστά τη φύτευση 5 δένδρων είδηση, την αλλαγή φωτιστικών ή κάδων επιτυχία και τη δρομολόγηση έργων 12ετους αναμονής αναπτυξιακό οργασμό...

Οι θεσμοί, χωρίς τον ρόλο των προσώπων που τους εκπροσωπούν είναι απλά καταστατικά, διατάξεις, συμβάσεις και στην καλύτερη περίπτωση αποτυπωμένοι, στο χαρτί, ευσεβείς πόθοι. Τα πρόσωπα είναι αυτά που δίνουν νόημα και δρομολογούν την εξέλιξη. Η δε κοινωνία είναι αυτή που επιλέγει και αναθέτει στα πρόσωπα ρόλους, ευθύνες και αποστολές.

Συνεπώς για το τι είναι σήμερα η Σπάρτη και τα χωριά της ακέραιη και πρωταρχική ευθύνη έχουν οι πολίτες, οι δημότες της. Τα κριτήρια τους, το ένστικτό τους, οι στόχοι και οι σκοποί τους ενσαρκώνονται από τα πρόσωπα που εκλέγουν και τα οποία αναλαμβάνουν «το καράβι».

Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο δεν μπορεί να γίνει απ’ αυτό που μπορούν και απ΄αυτό που θέλουν όσοι, με την ψήφο των δημοτών, απαρτίζουν τους θεσμούς, τα συμβούλια, τα όργανα, τα νομικά πρόσωπα, κ.λ.π. Πώς να ζητήσεις από κάποιον να κάνει κάτι πάνω από τις δυνάμεις του ή έξω από τα θέλω του, όταν μάλιστα τον εξέλεξες γι αυτό που είναι.

Δικαιολογίες, παρερμηνείες, παρεξηγήσεις, αναλύσεις, αναγωγές και αναθέματα πολλά μπορεί να δούμε αλλά είτε «κατόπιν εορτής» είτε πολύ πριν τη λήξη της θητείας των προσώπων.

Για τη σύγκρουση του Τιτανικού στο παγόβουνο ακόμα δεν έχουμε καταλάβει ποιος ευθύνεται. Η μεγάλη ταχύτητα που επέβαλε ένας εκ των ιδιοκτητών; Η πλοήγηση του καπετάνιου; Η νυκτερινή παρατήρηση του ναύτη; Το παγόβουνο; Η κακή τύχη; Κάποιος δόλος; Ποιος ξέρει; Ένα είναι βέβαιον: Οι επιβάτες επέλεξαν τον Τιτανικό ως νέο, ασφαλές, γρήγορο, ακριβό, πολυτελές, άνετο, πλοίο αλλά τελικά βυθίστηκαν μαζί με αυτό. Γιατί; Γιατί, όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις και σε τόσες άλλες, είχαν αναθέσει σε άλλους το ταξίδι τους.

Μπορεί να συμβεί το ίδιο στην Αυτοδιοίκηση;. Έχει δηλαδή τη δικαιολογία ο πολίτης ότι ανέθεσε σε άλλους «το ταξίδι» και δεν φέρει ευθύνη; Υπάρχει τέτοιο άλλοθι; Απαλλάσσεται ο δημότης και η κοινωνία ολόκληρη από μια κακή επιλογή ή αν θέλετε από τις ευθύνες για μια διαχρονικά αναποτελεσματική Αυτοδιοίκηση;

Σε κάποιες περιπτώσεις, όταν δηλαδή έχουμε πλήρη ανατροπή των δεδομένων, όταν με πραξικόπημα έρχονται τα πάνω κάτω ή όταν βίαια για διάφορους λόγους έχουμε είτε αλλαγή προσώπων είτε αλλαγή ομάδων, τότε ίσως να υπάρχει εξήγηση και δικαιολογία.

Υπό κανονικές συνθήκες όμως, όχι μόνον δεν υπάρχει δικαιολογία για μια εσφαλμένη επιλογή αλλά θα έπρεπε να υπάρχει η υποχρέωση συνεχούς συμβολής για τη διόρθωσή της ή για την απάλειψη των συνεπειών της.

Σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορεί να προβάλουν ως δικαιολογία οι αιρετοί - και να την αποδέχονται οι πολίτες - την πανδημία ή τον εκλογικό νόμο.

Εν μέσω πανδημίας αναπτύσσονται ανταγωνιστικά άλλες πόλεις και αγορές. Εξ αιτίας της πανδημίας αρπάζουν ευκαιρίες και πόρους άλλες πόλεις και αγορές. Με την πανδημία μας λένε ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε. Η πανδημία δεν στερεί οράματα και προοπτικές. Η πανδημία δοκιμάζει αντοχές, εκθέτει την κακή προετοιμασία και αναδεικνύει την παρακμή.

Οι αιρετοί που σήμερα ανακαλύπτουν ότι ο εκλογικός νόμος έφερε την ακυβερνησία δέχθηκαν να πολιτευτούν με αυτόν τον εκλογικό νόμο. Τον γνώριζαν, όπως γνώριζαν και τις συνέπειες και τα αποτελέσματα που θα επιφέρει. Ήταν άλλωστε συνειδητή απόφαση συγκεκριμένης Κυβέρνησης και όχι αστοχία ή σφάλμα της. Με αυτόν τον νόμο λοιπόν και αυτήν την Αυτοδιοίκηση πρέπει να πορευτούν και να συμβάλουν. Ούτε άγνοια υπήρχε – και αν υπήρχε δεν συγχωρείται – ούτε άλλοθι αποτελεί. Ήξεραν…

Ο Δήμος Σπάρτης, αποδείχθηκε δομικά, πολιτικά, προγραμματικά και οραματικά κατώτερος των περιστάσεων. Ευθύνη γι’ αυτό δεν έχει μόνον ο σημερινός δήμαρχος που ήρθε με το σύνθημα να τα αλλάξει όλα σε 100 ημέρες. Ευθύνη έχουν και οι προηγούμενοι δήμαρχοι αλλά και οι επικεφαλής της Αντιπολίτευσης, όπως επίσης και κάθε δήμαρχος που πέρασε τα τελευταία χρόνια και δεν φρόντισε να μπολιάσει την αυτοδιοίκηση με αξιοσύνη, αξιοκρατία και οραματισμό.

Εξίσου μεγάλη είναι η ευθύνη κάθε πολιτικού όντος που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, απέτρεψε τους ικανούς και ενεθάρρυνε τους μέτριους. Κάθε πολιτικός που άσκησε την εξουσία και την ισχύ του για να διαμορφωθούν συμμαχίες κάλπης και όχι συμφωνίες ζωής.

Αν η Σπάρτη σήμερα είναι αυτή που είναι, ενώ θα έπρεπε να είναι πόλη ευτυχισμένων και ενεργών πολιτών, ευθύνονται οι ίδιοι οι πολίτες αλλά και όσοι ασκούν πάσης φύσεως εξουσία, δημόσια ή δημοτική.

Όλα αυτά τα σημειώνω σε καιρούς πονηρούς διότι στον ορίζοντα φαίνονται έργα που μάλλον συσσωρεύονται χρονικά και θα αποτελέσουν την απάντηση της εξουσίας. Έργα που έπρεπε να έχουν γίνει από χρόνια. Έργα που ελέγχονται για την επάρκεια και ευστοχία τους. Έργα που φαίνονται να μην συνδέονται μεταξύ τους. Έργα που αποδεικνύουν την τυχαία ή την σκόπιμη επιλογή τους χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν το σύνολο της πόλης και οι προτεραιοποιημένες ανάγκες της και ένα σχέδιο για τη Σπάρτη του 2050. Και σε κάθε περίπτωση έργα, που για όλους αυτούς τους λόγους και για κάποιους ακόμα, αντί να ενώσουν έχουν διχάσει κοινωνία και αρχές: Νέο Μουσείο, Παλαιό Μουσείο, Ξενία, Νέα είσοδος, Οpen Mall, Aνάπλαση Παλαιολόγου, Αρχαίο Θέατρο, Νέο Νοσοκομείο.

Ο Τιτανικός έμεινε στην ιστορία, αλλά ως πολύνεκρο και συγκλονιστικό ναυάγιο. Η Σπάρτη έχει κάθε λόγο να ανατρέψει την πορεία της προς την παρακμή που έχει αδελφές την αποχή των πολιτών από την καθημερινότητα και την ανοχή των μέτριων έργων και χαμηλών επιδόσεων.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις