Πριν από αρκετά χρόνια, ο δάσκαλος της δημοσιογραφίας και της αυτοδιοίκησης μου είχε πει: «Στη Σπάρτη όταν το κεφάλι υπερυψώνεται πιο πάνω από τις αντοχές μας…» και τον διακόπτω λέγοντας του «το κόβουμε…». Σε αυστηρό τόνο μου λέει: «Όχι. Αν το κόβαμε θα είμαστε συντηρητικοί λεβέντες. Τα πόδια κόβουμε, από κάτω, ώστε και τη δουλειά μας να κάνουμε και να μην χρεωθούμε το κακό…».

Τι εννοούσε ο αείμνηστος Ανδρέας Χιώτης; Ότι επιδιώκουμε και τον αντίπαλο κατεβάζουμε στο ύψος μας - και πιο κάτω - αλλά και δεν μας χρεώνει η κοινωνία μια ακέφαλη εξουσία.

Δυστυχώς, αυτό το πολιτικό αλλά και κοινωνικό δόγμα το ακολουθεί πιστά σχεδόν το σύνολο των Αυτοδιοικητικών στη ιστορική Σπάρτη. Έτσι, σε κάθε θητεία βλέπουμε τον πρώτο, τον δήμαρχο και ενίοτε και την ηγετική ομάδα, να υπονομεύονται. Σχεδόν πάντα το σχέδιο πετυχαίνει αφού ο πρώτος μένει αδύναμος, μόνος και κάποια στιγμή καταρρέει ή αποχωρεί, ή αποκάμει. Μπορεί αυτός ο δήμαρχος να δημιουργήσει;

Δεν είναι τυχαίο ότι η Σπάρτη είναι η πόλη που ποτέ δεν θα δούμε δημόσιες αναμετρήσεις των επικεφαλής. Είδατε ποτέ αυτοδιοικητικούς, περιφερειακούς ή κοινοβουλευτικούς σε ευθεία δημοσία αναμέτρηση; Τετ-ατετ; Ποτέ. Έχει εκφυλιστεί ακόμα και η δημοσιογραφία σε τούτη την πόλη.

Η απλή δουλειά, το φαίνεσθαι, γίνεται, τύποις, στα συμβούλια, στους θεσμούς, όπου η κατάσταση είναι συνήθως για κλάματα, αλλά η «σοβαρή» υπονόμευση γίνεται από «κάτω». Υπόγεια. Αθόρυβα. Ύπουλα. Τεχνητά. Ανώνυμα. Σπανίως θα δούμε να ξεπετάγεται κάποιος έξαλλος ή βαθύτατα προσβεβλημένος, κάποιος ιδεολόγος ή οραματιστής για να πει – ή να προσπαθήσει να πει – τα πράγματα και τα πρόσωπα με τ’ όνομά τους.

Αυτό στη Σπάρτη είναι «νόμος». Οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί είναι τέτοιες που ακόμα και την επιτυχία ή την ευτυχία σου πρέπει να την κρύψεις. Πόσο μάλλον την κακία και τη δυστυχία σου.

Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι όσοι επιχείρησαν την εγκατάστασή τους στα πράγματα της Σπάρτης θεωρήθηκαν εισβολείς και έτσι αντιμετωπίστηκαν. Ποιον να πρωτοθυμηθώ από τα νεότερα χρόνια: Σαράντο Παπαπαναγιωτάκη, Ευστάθιο Βαλιώτη, Δημήτρη Γιαννακόπουλο, Πέτρο Ηλιόπουλο, Χρήστο Αλεξάκο, Δημήτρη Αλειφερόπουλο, και άλλους που η πόλη όχι μόνον δεν αξιοποίησε αλλά πίκρανε, πλήγωσε, έδιωξε, δεν άντεξε… Να θυμηθούμε πόσο δύσκολα πρόσωπα ικανότατα όπως η Φεβρωνία Πατριανάκου και Κώστας Φούρκας έπεισαν τους Σπαρτιάτες;

Ο Πέτρος Δούκας είναι ο δήμαρχος της Σπάρτης. Πρώτα απ’ όλους τον έκρινε αυστηρά το notospress.gr και συνεχίζει. Τον εξέλεξαν οι δημότες με μια αστραπιαία αλλά και επεισοδιακή κάθοδο του. Αποτελούσε διαδοχή της ημιτελούς κίνησης του Γρηγόρη Αποστολάκου σε ένα βαθμό, επιθυμία της Νέας Δημοκρατίας σε μεγάλο και πείσμα κάποιων ανθρώπων όπως οι Μοιράγιας, Πατσιλίβας, Βακαλόπουλος, αείμνηστη Φέικου, Ζαχαράκη, κ.α, που πρωταγωνιστούσαν από την πρώτη στιγμή. Συνέβαλε ο πρώην δήμαρχος και η παράταξή του, ο Βαγγέλης Βαλιώτης, βουλευτές και κέντρα εξουσίας και επιρροής. Η θητεία του λήγει το 2023.

Σήμερα, διαφαίνεται, μια προσπάθεια αποδεκατισμού της ομάδας που αποτελεί την Δημοτική Αρχή αλλά ταυτόχρονα επιχειρείται η αποδόμηση του ίδιου του δημάρχου Σπάρτης. Με την προσφιλή τακτική που σας περιέγραψα πιο πάνω (κόβουμε πόδια όχι κεφάλι) και με συμμάχους τόσο τον εκλογικό νόμο της απλής αναλογικής όσο και την προσδοκία από το νόμο των επόμενων εκλογών που δίνει τη δημαρχεία στο 42% διαμορφώνεται μια νοσηρή κατάσταση. Αντί το παιχνίδι να ξεκαθαρίζει γίνεται ακόμα πιο υπόγειο και αδιόρατο. Κάποιοι χρησιμοποιούν την δημοτική περίοδο για τα προγυμνάσια των εκλογών αδιαφορώντας για την ζημιά που μπορεί να γίνει στον Δήμο. (Ισως επιχειρούν να καλύψουν το κενό της απούσας (ή εκφυλισμένης) δημοσιογραφίας).

Γιατί, φίλοι αγαπητοί και συνδημότες σεβαστοί, όταν σήμερα, ένας Σπαρτιάτης, εκλεγμένος με την παράταξη της δημοτικής αρχής, δημοτικός σύμβουλος, ζητά συγνώμη που στήριξε τον Πέτρο Δούκα γιατί είναι ακατάλληλος, όταν ο ίδιος Σπαρτιάτης αυτοδιοικητικός καταγγέλλει τον δήμαρχο ως «τουρίστα», τον απειλεί και τον λοιδορεί, ενώ μέχρι πρότινος ο σημερινός κατήγορος απολάμβανε τα υψηλότερα αξιώματα μετά από αυτό του δημάρχου, τότε το λιγότερο που έχει να κάνει, για να διορθώσει τα πράγματα, είναι να παραιτηθεί ζητώντας ξανά συγνώμη από όλους. Η παραμονή του όχι μόνον δεν θα διορθώσει το πρόβλημα που ο ίδιος περιγράφει αλλά θα το επιδεινώσει. Μόνον κακό θα επιφέρει στην πόλη και στον δήμο διότι θα θορυβεί και θα επιχειρεί ενώ, όπως ο ίδιος έχει παραδεχθεί, δεν διαθέτει την απαιτούμενη κρίση, αντίληψη και πείρα στα δημοτικά πράγματα. Δεν μπορεί να αντιληφθεί και να διαχωρίσει το καλό από το κακό. Δεν είναι ο μόνος ούτε ο πρώτος.

Η πόλη, ειδικά σήμερα, δεν έχει ανάγκη από ίντριγκες συγκλητικής έμπνευσης ούτε από εξωμότες με χρονοκάρτα. Η πόλη έχει ανάγκη από έργο, από στιβαρή διοίκηση, από έντιμη αντιπολίτευση και από ενεργό δημοτικό συμβούλιο. Καθαρούς θεσμικούς ρόλους και όχι αχταρμάδες όψιμης Σπαρτιατικής ευθιξίας… Τα περισσότερα από αυτά η πόλη δεν τα διαθέτει, με ευθύνη που αναλογεί στον κάθε έναν ανάλογα με την θέση που τον έταξε ο λαός. Ο Δήμος Σπάρτης έχει ανάγκη από ειρήνη για να αποδώσει το καλύτερο δυνατό έργο. Η θεσμική και έντιμη αυτοδιοίκηση εντάσσεται ως λειτουργία στην ειρηνική λειτουργία.

Φυσικά αυτό που σίγουρα δεν έχει ανάγκη η πόλη είναι από έναν ακρωτηριασμένο στα κάτω άκρα δήμαρχο. Ειδικά αν, όπως λένε κάποιοι, έχει ήδη ανάγκη στήριξης. Αν η δήλωσή του Πέτρου Δούκα, ότι θα είναι πάλι υποψήφιος, επέφερε τρικυμία και κατέλυσε κάθε αναμονή, αυτό πρέπει και μπορεί να αναδειχθεί και να εκφραστεί με διάφανους και δημόσιους πολιτικούς όρους και τρόπους. Τον δήμαρχο που έχει εκλέξει δημοκρατικά η πόλη δεν μπορείς και δεν πρέπει να τον απαξιώνεις. Τον κρίνεις, τον ελέγχεις, τον αντιπολιτεύεσαι ασφυκτικά και επίμονα αλλά δεν προσπαθείς να τον εξευτελίσεις. Ειδικά αν προηγουμένως δεν έχεις πρόχειρα τουλάχιστον τεκμήρια για την δική σου αθωότητα, επάρκεια και εντιμότητα.

Πολιτικό όν με πολιτική συμπεριφορά δεν είναι αυτό που ενώ δεν έχουν στεγνώσει οι υπογραφές του εναντιώνεται σε αυτόν που του έδωσε το δικαίωμα των υπογραφών. Πολιτικό όν είναι αυτό που παραδέχεται την αστοχία του, ομολογεί το πολιτικό του σφάλμα, το σηκώνει στους δικούς του ώμους, περιγράφει με όρους και σε τόνους πολιτικού πολιτισμού τα δεδομένα και αποχωρεί για να μην ξανακάνει τέτοιο κακό στην πόλη, όπως αυτό που προσπαθεί να περιγράψει.

Αν ο κάθε ένας αναλάμβανε τις ευθύνες του στον Δήμο, τότε ίσως χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια να αναδεικνύονταν και οι ευθύνες του (κάθε) Δήμαρχου.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις