Τι άλλο μπορεί να έχει οδηγήσει την Σπάρτη σε τέτοια υστέρηση, ακινησία και παρακμή; Οι ακατάλληλες δημοτικές αρχές, που αναδείχθηκαν από απερίσκεπτους πολίτες, που δεν ενημερώθηκαν, δεν ανέλυσαν, δεν σκέφθηκαν, δεν ρώτησαν, δεν είδαν, απλά ανέθεσαν… τη δουλειά στο πιο γνώριμο ή φιλικό πρόσωπο, βγάζοντας την υποχρέωση…

Πολλοί δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά ανάμεσα στο 100ρι και στον Μαραθώνιο όπως δεν αντιλαμβάνονται ότι άλλο παξιμάδι, άλλο παξαμάς… Για να μιλήσουμε με επίκαιρους επικοινωνιακούς όρους.

Η αδυναμία διάκρισης είναι και ο λόγος που υπάρχει μια έντονη αλλά εν πολλοίς ανούσια κινητικότητα προς τη λάθος κατεύθυνση. Και λέω ανούσια γιατί δυστυχώς, για μια ακόμα φορά δεν ακούμε, δεν βλέπουμε και δεν έχουμε τη δυνατότητα να επεξεργαστούμε τα γιατί, τα πως και τα πότε των συνδυασμών, σε σχέση με τα έργα και τις προοπτικές ανάπτυξης της Σπάρτης και των χωριών της.

Γιατί αν δεν κάνω λάθος ένας δήμος εξελίσσεται με βάση ένα πλάνο ή δεν εξελίσσεται όταν δεν στερείται σχεδιασμού.

Όσοι από τους υποψήφιους θεωρούν ότι θα «ανοίξουν» τα χαρτιά τους μετά τον 15αύγουστο μπορεί να ξέρουν κάτι περισσότερο από εμάς σε ότι αφορά την (κακή) τακτική εκλογής αλλά ένα είναι σίγουρο, δεν έχουν σοβαρό σκοπό για το δήμο.

Αλίμονο αν ο υποψήφιος δήμαρχος που εννοεί και θέλει να αναλάβει τον δήμο Σπάρτης και από την θέση ουραγού που είναι σήμερα να τον φέρει σε θέση πρωταγωνιστή, αρχίσει να παρουσιάζει αναλυτικά τις θέσεις του 50 ημέρες πριν τις εκλογές. Διαχειριστής στην πολυκατοικία σου αν ήθελες να αναλάβεις έναν μήνα θα σε απασχολούσε το θέμα.

Η αναμέτρηση στην κάλπη όλο και περισσότερο εξελίσσεται σε μια μάχη προσώπων για προσωπικό σταυρό. Ονόματα και ιδιότητες, οικογένειες και ίντριγκες, ομάδες και κόμματα και να τελικά που έχει φθάσει σήμερα ο δήμος Σπάρτης; Στον πάτο!

Τι άλλο μπορεί να έχει οδηγήσει την Σπάρτη σε τέτοια υστέρηση, ακινησία και παρακμή; Το κλίμα, ο covid, o πόλεμος στην Ουκρανία, η μείωση του πληθυσμού, ο εκλογικός νόμος, τα Μνημόνια, τα Ζάππεια, η ισοτιμία ευρώ - δολαρίου ή μήπως ο Μεσσηνιακός πόλεμος; Τίποτ’ απ’ όλ’ αυτά…

Οι ακατάλληλες δημοτικές αρχές, που αναδείχθηκαν από απερίσκεπτους πολίτες, που δεν ενημερώθηκαν, δεν ανέλυσαν, δεν σκέφθηκαν, δεν ρώτησαν, δεν είδαν, απλά ανέθεσαν… τη δουλειά στο πιο γνώριμο ή φιλικό πρόσωπο, βγάζοντας την υποχρέωση…

Ανέθεσαν τον Δήμο είτε εμπιστευόμενοι ένα πρόσωπο (και όχι ομάδα) τον δήμαρχο, είτε τιμώρησαν τον προηγούμενο χωρίς να εξετάζουν την αξία του επόμενου. Ανέθεσαν τον δήμο όχι γιατί επέλεξαν άξιο δήμαρχο αλλά γιατί ψήφισαν τον πρωτοξάδελφο.

Ποιος διαφωνεί ότι στην κάλπη το 85% των ψήφων έχουν να κάνουν με τα πρόσωπα των συμβούλων; Όποιος είναι δημοφιλής, όποιος κατέχει εξουσία άμεσα εκποιήσιμη στους δημότες, όποιος έχει σοϊ (βασίλειο), όποιος έχει ταλέντο στη συστηματική εξυπηρέτηση των πολιτών, όποιος είναι κομματικό στέλεχος κόμματος εξουσίας, αυτός εκλέγεται, ανεξάρτητα από την αξία, την καταλληλότητα, την κατάρτιση και την πρόθεσή τους. Και γράφω πρόθεση γιατί πόση σχέση μπορεί να έχει η πρόθεση «να συμβάλλω να αλλάξει η πόλη μου» από την πρόθεση «να εξαργυρώσω την δύναμη που έχω σε ψήφους».

Ας μην ανησυχήσουν όσοι συμπολίτες δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία γιατί να είναι σίγουροι ότι από την στιγμή που δεν ανήκουν ξεχωρίζουν και τους ξέρουμε. Το ότι δεν ψηφίζονται είναι ευαγγέλιο άλλου παπά…

Συνεπώς, σε έναν δήμο, όταν τα κριτήρια σχεδόν όλων των ψηφοφόρων, δεν είναι αυτά που θα διαμορφώσουν μια ισχυρή αλλά κυρίως κατάλληλη ομάδα ανθρώπων που αποφασίζουν να διαθέσουν τον προσωπικό τους χρόνο και κόπο για την υλοποίηση ενός μελετημένου, τεκμηριωμένου και ρεαλιστικού οράματος, αλλά είναι τέτοια τα κριτήρια που αναδεικνύουν ασύνδετες, ασύμβατες, άσχετες, ακατάλληλες, αλλά δημοφιλείς μονάδες και δυνάμεις, τότε δεν πρέπει να ελπίζουμε σε τίποτα καλύτερο για τον τόπο.

Γι αυτό υποστηρίζουμε ότι ο Μαραθώνιος των εκλογών στον Δήμο Σπάρτης - και σε κάθε δήμο -, έπρεπε ήδη να έχει ξεκινήσει και να έχει αποδώσει στους πολίτες πληροφορίες, εικόνες, θέσεις και απόψεις για το μέλλον, προκειμένου να επιλέξουν.

Αντ’ αυτού, μια πασαρέλα πολιτών που βαδίζουν στο άγνωστο και θα επωμιστούν ευθύνες που τελικά δεν ήξεραν ότι τους αναλογούν αλλά και καθήκοντα στα οποία δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Ακόμα όμως τραγικότερο είναι αυτό που συμβαίνει (όχι με τους προηγούμενους αδαείς) αλλά με τους «καπάτσους» επαγγελματίες συμβούλους και δημάρχους που αφενός «τα ξέρουν όλα» και αφετέρου τα προ-διαμορφώνουν όλα.

Είναι πράγματι αυτοί που όταν τους αναθέσεις κάτι (όχι απαραίτητα ρουσφέτι αλλά συνήθως) θα το φέρουν εις πέρας σε «χρόνο μηδέν». Είναι αυτοί που θα δώσουν πρόσκαιρες λύσεις εκεί που άλλοι θα σήκωναν τα «χέρια ψηλά». Είναι αυτοί που σε μεγάλο βαθμό έχουν διαμορφώσει το σύγχρονο πρόσωπο της Σπάρτης. Εκ του αποτελέσματος όμως φαίνεται ότι δεν είναι αυτοί που θα πάνε την πόλη και τα χωριά της σε καλύτερες μέρες για όλους τους πολίτες.

Ποιος ευθύνεται για όλα αυτά; Εδώ δεν ισχύει το «η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα» αλλά το «το όταν ανακατεύεσαι με τα πίτουρα σε τρώνε οι κότες».

Δηλαδή, ο (νέος) υποψήφιος δήμαρχος ή ο (νέος) υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, έως ότου αντιληφθεί με τι έχει να κάνει, δηλαδή με την κληρονομιά κάθε προηγούμενου δημάρχου, «τον έχουν φάει οι κότες». Και όποιος ισχυριστεί ότι αυτά συμβαίνουν, εκλογές είναι και μάχη γίνεται, ας τα απευθύνει σε όσους δεν γνωρίζουν (και δυστυχώς είναι η πλειοψηφία). Γιατί στον πολίτη που θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με την Αυτοδιοίκηση δεν αρκεί ούτε ένας ούτε δύο χρόνια προπαρασκευή και προετοιμασία προ των εκλογών. Ακόμα και αν είναι επαγγελματίας της Αυτοδιοίκησης.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτός ο χρόνος δεν χρειάζεται σε όσους έχουν σχετική εμπειρία. Ναι. Αρκεί εκτός από την εμπειρία να έχουν και όραμα, να έχουν τόλμη, να έχουν στρατηγική.

Δυστυχώς όμως βλέπουμε ότι και το κορυφαίο πολιτικό Σώμα του Δήμου, το Δημοτικό Συμβούλιο, παραπαίει…

Η ανάδειξη στο δήμο ακατάλληλων ομάδων εξουσίας δεν είναι εκλογή, είναι κατάληψη. Με ευθύνη του εκλογέα…

Η προεκλογική περίοδος δεν είναι 100ρι είναι Μαραθώνιος.

Και κυρίως…

Η Σπάρτη δεν είναι Τρίκαλα, δεν είναι Καρδίτσα, δεν είναι Καλαμάτα.

Σήμερα είναι κάτι υποδεέστερο, που άμεσα όμως πρέπει να γίνει ανώτερο, καλύτερο, ευτυχέστερο και ακομπλεξάριστο...

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις