Γράφω ακούγοντας ελληνικές και ξένες μπαλάντες. Συνιστώ, εσύ που διαβάζεις, να κάνεις το ίδιο αυτή τη στιγμή…

Συλλογίζομαι τον τόπο μου. Τη Σπάρτη μου. Την τόσο αδικημένη και κακολογισμένη. Την πατρίδα μου. Το σπίτι μου. Τη ρίζα μου. Την ανάσα μου. Την εικόνα της ζωής μου. Το άρωμα της ψυχής μου. Εδώ γεννήθηκα. Εδώ ενηλικιώθηκα. Εδώ ζω, εργάζομαι, αναπνέω, ελπίζω, υποφέρω, χαίρομαι και θρηνώ.

Την ήθελα νύφη ακριβή; Όχι. Τρόμο των πόλεων;. Όχι. Την ήθελα μήπως κοσμική και μόνον; Όχι. Καλύτερη από τις άλλες; Όχι. Ένδοξη όπως παλιά; Όχι. Πλούσια; Όχι… Τότε;

Ακούω μουσική και σκέπτομαι… Γράφω…

Υπάρχει άλλη πόλη με ένα φυσικό κάδρο 4 εποχές, τον Ταϋγετο; Θωριά που σε μαγνητίζει, σε καθηλώνει ανθρώπινα και σε απογειώνει θεϊκά μαζί…

Υπάρχει άλλη πόλη που να μοσχοβολά όλη την Άνοιξη σαν μπαξές, σαν ευλογημένο περιβόλι; Χρώματα και αρώματα παράδεισος της ακούραστης μέλισσας και του χαρούμενου χελιδονιού…

Υπάρχει άλλη πόλη που πρωτεύουσα ούσα δεν σου ζητά πάνω από 5 λεπτά απ’ τη ζωή σου για την μεγαλύτερη διαδρομή σου στη σέλα; Ανθρώπινη και συνεπής όσο καμιά…

Υπάρχει άλλη πόλη σφιχταγκαλιασμένη με την ελιά και την πορτοκαλιά, χειμώνα καλοκαίρι, σε μια σχέση ζωής, προκοπής και προόδου; Πλούτος αστείρευτος… ρέει δίπλα στον Ευρώτα.

Υπάρχει άλλη πόλη που σε μια συμβολή δρόμων να βλέπεις από τη μια τον Λυκούργο και από την άλλη τον Παλαιολόγο; Τέτοια μεγέθη… Άλλη πόλη που ο Βασιλιάς της Λεωνίδας σε καλεί να μην γονατίζεις αλλά να κοιτάς ψηλά και δυνατά…

Υπάρχει άλλη πόλη που στο άκουσμα του ονόματός της συνεγείρονται στάδια του κόσμου, στέκονται προσοχή αξιωματούχοι της γης, ραγίζουν καρδιές και δακρύζουν ματιές; Παγκόσμια πόλη!

Σπάρτη. Πόλη μου. Ζωή μου. Αγάπη μου.

Θέλω να σε νοιάζομαι και σε έχω στην καρδιά μου. Για όλα αυτά που είσαι και όλα όσα δεν είσαι. Πατρίδα μου μικρή και τρανή, λιτή και ένδοξη, αθόρυβη και σημαντική…

Τόπε μου λατρεμένε, συγνώμη αν σε πληγώνω κάθε μέρα. Σε αδικώ κάθε λίγο. Σε ξεχνώ συχνά. Σε κατηγορώ συνεχώς. Συγνώμη πόλη μου…

Δεν είσαι ο καθρέφτης μου, γιατί εσύ δεν μισείς. Δεν είσαι το είδωλό μου, γιατί εσύ δεν διαμαρτύρεσαι. Δεν είσαι εγώ, γιατί εσύ δεν παραδίδεσαι…

Είσαι η παγκόσμια πόλη, στη γη των μικρών και μεγάλων στιγμών. Είσαι η παγκόσμια πόλη, στον κόσμο των ένδοξων και άδοξων εθνών. Είσαι η παγκόσμια πόλη, στον χάρτη της Ιστορίας. Είσαι η παγκόσμια πόλη, στη σφαίρα του θρύλου. Είσαι η παγκόσμια πόλη, στο δίσκο της θυσίας. Είσαι η παγκόσμια πόλη, στο πεδίο της ανδρείας. Είσαι η παγκόσμια πόλη, στο στίβο της λιτότητας.

Σπάρτη μου. Σπίτι μου κι Εστία μου. Φως και δείκτης στη ζωή μου, στη φαντασία μου, στο όνειρό μου.

Σε αδίκησα. Σε παραμέλησα. Σε υπονόμευσα. Σε τσάκισα. Σε απαρνήθηκα…

Κι εσύ εδώ, σταθερά, αληθινά, αντρίκια μάνα, να καρτεράς το γυρισμό μου, την μετάνοια, τη συγνώμη μου.

Σπάρτη μου λατρεμένη. Παγκόσμια πόλη. Υπόσχομαι να σε υπηρετήσω πιστά, αυθεντικά και να γίνω έτσι αντάξιος πολίτης της σημαντικότερης, αξιότερης και σπανιότερης πόλης του κόσμου μας.

Σπάρτη σ’ αγαπώ, σε τιμώ!

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις