ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΕΙΑ

Γράφει ο Βασίλης Βλαχάκος

Το ξυπνητήρι αλάνθαστο στη ρύμη

της Ιστορίας στην ώρα του χτυπά

πετάγεται από τον ύπνο της η μνήμη

φρεσκάρεται στα γεγονότα βιαστικά

βλέπει «σαν σήμερα» τί έχει γίνει

και φεύγει για την Πόλη μυστικά.

Με την Κερκόπορτα αβάσταχτο μαράζι

αναπαράσταση στο κάστρο του Μυστρά

η φαντασία οργιάζει και καλπάζει

το καλντερίμι ανεβαίνει και γλιστρά.

Αμπαρωμένες οι καρδιές με κοντομήρια

είναι το καθήκον με το χρέος αγκαλιά

σημαιοστολισμένη η ημέρα και αργία

η πίστη στης εκκλησίας τα σκαλιά

σε μια τελευταία θεία λειτουργία

είναι γεμάτη με ψυχές η εκκλησιά.

Κοινωνούν με τα άχραντα μυστήρια

μες τη γαλήνη, τη σιωπή και σιγαλιά

άγγελοι σαλπίζουν εμβατήρια

η πίστη και η ελπίδα ψέλνουν ιά

«Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τά νικητήρια».

Δακρύζει στην εικόνα η Παναγιά

με παρακλήσεις και λιβανιστήρια

για τον «Μαρμαρωμένο Βασιλιά»

τις καμπάνες χαρμόσυνα χτυπάει

στον Αη-Δημήτρη όπως στην Αγια-Σοφιά

«ο Δικέφαλος» απ’ το μάρμαρο πετάει

ψηλότερα από όλα τα πουλιά

στα ουράνια το κυπαρίσσι έχει πάει

έχει σκεπάσει τη γη με τα κλαδιά.

Ο Δεσπότης στον θρόνο του κρατάει

το σκήπτρο κ’ ευλογάει τα παιδιά

η ελπίδα στα παλάτια σεργιανάει

η πίστη κρυμμένη στην καρδιά

η «αποφράδα» στον νου του τριγυρνάει

κι όπως η σκέψη γυρίζει στα παλιά

δεν έπαψε ποτέ να μολογάει:

Ό,τι κι αν κάνουν, δε θα μας φάνε

πάλι με χρόνια με καιρούς

πάλι δικά μας θα ’ναι.