Ένας μελισσοκόμος στην oρεινή Αρκαδία αποκαλύπτει τα μυστικά της σύνθετης κοινωνίας των μελισσών

ΑΡΚΑΔΙΑ. Ανεβαίνοντας από την Αρχαία Γόρτυνα προς το Ελληνικό Αρκαδίας, ένα λευκό φορτηγάκι είναι σταματημένο στη μέση του δρόμου. Κάποιος έχει κατέβει και κόβει μερικά κλαδιά. «Ένα λεπτό και έφυγα», μας λέει και συνεχίζει τη δουλειά του. «Τι τα κάνεις αυτά;» τον ρωτάμε. «Τα θέλω για να καπνίσω τις μέλισσες». Προφανώς και δεν αφήσαμε αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη. Πιάσαμε την κουβέντα, εκεί στη μέση του δρόμου και μας προσκάλεσε να πάμε να δούμε τις κυψέλες και τη διαδικασία.

«Είναι κάποιος από εσάς αλλεργικός στις μέλισσες;» ήταν το πρώτο πράγμα που μας ρώτησε και αφού του απαντήσαμε αρνητικά, μας είπε ότι έχει δύο μάσκες και μπορούμε να πάμε μαζί του. Κάναμε μία μικρή διαφοροποίηση στο πρόγραμμα, αφήσαμε το Ελληνικό για αργότερα και βρισκόμαστε να ακολουθούμε τον νέο μας φίλο, τον μελισσοκόμο Γιώργο Μπίρη σε κάποια δρομάκια που ούτε καν εντοπίζονται μέσω GPS.

Περάσαμε από έναν στάβλο με πρόβατα και τσοπανόσκυλα, συνεχίσαμε σε ένα κατηφορικό δρόμο με μακρινή θέα στον κάμπο της Μεγαλόπολης. Ακολουθήσαμε ένα μικρό δρομάκι που στοιχημάτιζα ότι από εκεί περνάει αυτοκίνητο μόνο όταν ο Γιώργος θέλει να πάει στα μελίσσια του και τελικά φτάσαμε.

Από μικρός μέσα στη φύση

Εκεί που αφήσαμε το αυτοκίνητο, δεν υπήρχαν ούτε κυψέλες, ούτε μέλισσες. «Ελάτε μαζί μου, θα περπατήσουμε λίγο», μας είπε ο Γιώργος, ο οποίος παράλληλα με τη μελισσοκομία ασχολείται με τα αγροτικά, καλλιεργώντας ελιές.

«Από μικρό παιδί είμαι μέσα στη φύση. Προέρχομαι από αγροτική οικογένεια και μου αρέσει να αξιοποιώ τις δυνατότητες που η ίδια η φύση μας προσφέρει» θα μας πει ο Γιώργος καθώς προχωρούμε για να βρούμε τις κυψέλες.

Διαβάστε τη συνέχεια στο travel.gr