Η ποιότητα της πολιτικής, της δημοκρατίας, της ζωής και της καθημερινότητας είναι, πρώτα, θέμα του πολίτη.

Γράφει ο Ηλίας Μπόνος

ΛΑΚΩΝΙΑ. Tον Μάιο του 2019, οι πολίτες θα κληθούμε να αναδείξουμε τους νέους Δημοτικούς και Περιφερειακούς άρχοντες.

Ψηφίζουμε για Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, για Δήμαρχο και για Περιφερειάρχη.
Σε δέκα μήνες ακριβώς από σήμερα, το ύψιστο δικαίωμα του πολίτη, να εκλέγει τους εκπροσώπους του στις «τοπικές κυβερνήσεις», θα ασκηθεί.

Τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί ότι οι Έλληνες πολίτες ψηφίζουμε τιμωρητικά (με αρνητική προσέγγιση): Καταδικάζουμε αυτόν που εκλέξαμε, εμείς ή η πλειοψηφία, θεωρώντας ότι έτσι έχουμε διορθώσει το λάθος. Σε κάποιο - μικρό – βαθμό, αυτό μπορεί να ισχύει. Ωστόσο και σε αυτή την έκφραση γνώμης υπεισέρχεται ο παράγοντας του ακούσιου σφάλματος. Προκειμένου να διορθώσουμε ένα λάθος ενδέχεται να κάνουμε ένα άλλο. Βλέπουμε μόνον αυτόν που θέλουμε να «βγάλουμε» από την εξουσία και όχι αυτό που θα φέρουμε…
Η πραγματική συνεισφορά του πολίτη στην πολιτεία είναι η συμμετοχή. Η απόφασή του δηλαδή να είναι μέρος της αναμέτρησης και στοιχείο της κάθε πρότασης.

Ο ενεργός πολίτης δεν είναι πλέον αυτός που απλά ή και δυνατά συζητά, εκτιμά και τελικά μόνον ψηφίζει. Ενεργός είναι ο πολίτης που συμμετέχει φανερά και ουσιαστικά ως υποψήφιος, ξεπερνώντας αγκυλώσεις και φραγές του παρελθόντος και σεβόμενος πρώτα τον εαυτό του, την οικογένειά του και μετά τους συμπολίτες του. Μόνον ένας ενεργός πολίτης μπορεί να απαντήσει σε εκείνους που παρουσιάζουν της Αυτοδιοίκηση ως χώρο για λίγους «ικανούς».

Έχει αποδειχθεί η αξία της αυθεντικής συμμετοχής. Όταν πολίτες τόλμησαν πέτυχαν άλλοτε λίγα και άλλοτε πολλά. Σε αυτήν τη διαδικασία πρέπει να προηγηθεί διεργασία. Δεν είναι δυνατόν η συμμετοχή του πολίτη να είναι απόφαση μιας στιγμής αλλά είναι ανάγκη να προκύπτει ως προϊόν ώριμης σκέψης και πολιτικής βούλησης.
Αυτό σημαίνει ότι ήδη είναι καιρός για τους πολίτες που θέλουν ενεργό ρόλο στα τοπικά πράγματα, της επόμενης τετραετίας, να διερευνήσουν, να εκφράσουν και δηλώσουν θέση, άποψη και απόφαση.

Μόνο με την ψυχραιμία που δίνει ο επαρκής χρόνος και την καθαρή ματιά, θα είναι σε θέση να αποφασίσουν τον δρόμο που θα ακολουθήσουν. Άλλοτε αυτός ο δρόμος είναι ήδη ανοικτός και σεσημασμένος, άλλοτε είναι δυσδιάκριτος και στενός και άλλοτε αφανής και άβατος.

Όταν ο πολίτης δεν αναλαμβάνει τον ρόλο που του αναλογεί στη διαμόρφωση των προτάσεων για τον τόπο του, τότε αφήνει τον χώρο στα συστήματα πολιτικής μια παραπολιτικής, επαγγελματιών και δήθεν ερασιτεχνών, να μονοπωλούν, την αρχή και την πρόταση. Ευνοεί την ασφαλή εναλλαγή τους που διαιωνίζει την παθογένεια.

Στις μικρές αριθμητικά κοινωνίες και τις περιορισμένες «πολιτικές αγορές», όπως είναι αυτές της Λακωνίας, ο πολίτης έχει πολύτιμο βοήθημα για να κρίνει και να αποφασίζει: τα πρόσωπα, ο βίος και η πολιτεία τους, είναι ο καθρέφτης κάθε πρότασης. Το μείγμα προσώπων και θέσεων σε έναν συνδυασμό είναι ο καταλύτης που δείχνει πριν από την εκλογική αναμέτρηση ποιά θα είναι η ποιότητα, η συνέπεια και η αποτελεσματικότητα, αν αναλάβουν την ευθύνη της τοπικής διακυβέρνησης.

Συχνά η αποτυχία τους, παρόλο που έχουν εκλεγεί, δεν έχει να κάνει με την πρόθεσή τους αλλά με την δυνατότητά τους. Όταν όμως ο πολίτης διακρίνει ότι ένα πρόσωπο ή ένας σχηματισμός δεν έχει την δυνατότητα να κυβερνά αλλά έχει την δυνατότητα να εκλέγεται.., τότε πρέπει να απαντήσει άμεσα, καθαρά και δυνατά.

Η συμμετοχή πλήθους ενεργών πολιτών δεν σημαίνει απαραίτητα την ανατροπή των δεδομένων και των «καθεστώτων» αλλά μπορεί να επιφέρει την καλή αλλοίωση τους. Άλλο όμως είναι η ενεργητική παρέμβαση και αλλοίωσή τους και άλλο η στείρα και γι’ αυτό ένοχη αιμοδοσία.

Ειδικά ο νέος πολίτης πρέπει να αναλογιστεί: Γιατί αυτοί και όχι αυτός στα δημόσια πράγματα; Ποιές επιδόσεις και ποιά αποτελέσματα είναι αυτά που καθιστούν τους διαχειριστές της τοπικής εξουσίας επιτυχημένους και κραταιούς ώστε να μην τολμά κάποιος να τους αμφισβητήσει και να τους ξεπεράσει; Γιατί ένας πετυχημένος νέος επαγγελματίας ή εργαζόμενος να μην είναι καταλληλότερος να διαχειριστεί τα κοινά από εκείνους που είτε δεν μπορούν είτε δεν θέλουν;

Η δικαιολογία ότι ο νέος πρέπει τώρα να ασχοληθεί με το επάγγελμα και την δημιουργία της δικής του ζωής δεν είναι μόνο πονηρή και φαιδρή αλλά είναι και επικίνδυνη, πρώτα για τον ίδιο. Ο χρόνος που σήμερα δεν διαθέτει για τα κοινά θα λείψει αύριο από την δική του ζωή και τη ζωή των παιδιών του, στην απεγνωσμένη, τότε, προσπάθεια να διορθώσει τα λάθος πράγματα που άφησε να παγιώνονται.

Συνεπώς: η ποιότητα της πολιτικής, της δημοκρατίας, της ζωής και της καθημερινότητας είναι, πρώτα, θέμα του πολίτη.