ΚΑΤΑΚΟΛΟ. Ο Ρούμπερ Εστλουντ βρίσκεται στο Κατάκολο Ηλείας. Μετά από δυο μήνες στην Ελλάδα, για τα εδώ γυρίσματα της νέας ταινίας του, «The Triangle of Sadness», κοντεύει προς το τέλος και διαθέτει λίγη ώρα για να μιλήσει στο zoom με Ελληνες δημοσιογράφους - τι χαρά, ο Εστλουντ είναι το ίδιο αιχμηρός, οξυδερκής, περιπαικτικός ομιλητής με τις ταινίες του, τα πολυβραβευμένα «Ακούσια», «Ανωτέρα Βία» και το βραβευμένο με τον Χρυσό Φοίνικα «Τετράγωνο».

Το Flix γράφει: Το «Triangle of Sadness», μια παραγωγή των Plattform Produktion, Essential Films και Parisienne de Production, με τη Heretic στο ελληνικό κομμάτι της παραγωγής και με τη Feelgood διανομέα, παρακολουθεί δυο μοντέλα, έναν άντρα και μια γυναίκα, τον Καρλ και τη Γιάγια, που βρίσκονται σ' ένα καθοριστικό σταυροδρόμι της ζωής τους - η διαδρομή τους τούς οδηγεί από τις επιδείξεις μόδας στο Μιλάνο, σ' ένα υπερπολυτελές γιοτ, σ' ένα ερημικό νησί.

«Triangle of sadness» είναι ο όρος που χρησιμοποιούν οι πλαστικοί χειρουργοί για να περιγράψουν τις ρυτίδες, σε σχήμα τριγώνου, που σχηματίζονται μεταξύ φρυδιών και μετώπου, από τις έγνοιες και τις στενοχώριες. Διορθώνονται εύκολα, με botox.»

Ο Ρούμπερ Εστλουντ μας έχει μάθει την κοσμοθεωρία του στις ταινίες του: μια ματιά κυνική πάνω στα ζευγάρια και τις σχέσεις, πάνω στην τέχνη και τη δημιουργία - να περιμένουμε, λοιπόν, αυτόν τον γνώριμο κυνισμό του και στο «Triangle of Sadness»;

«Θα προτιμούσα τις λέξεις ειρωνεία, ή πείραγμα,» μας λέει ο Ρούμπεν Εστλουντ με χαμόγελο, «που είναι κι η αντιμετώπισή μου απέναντι σ' εμένα τον ίδιο, όταν εξετάζω την ηθική μου στάση απέναντι στα πράγματα. Προσπαθώ, πάντα, να βάλω τους θεατές σε δίλημμα, να συνειδητοποιούν ότι υπάρχουν δύο ή περισσότερες επιλογές, αλλά καμιά τους δεν είναι εύκολη. Δεν βρίσκω τίποτε πιο βαρετό απ' ό,τι τους ανθρώπους που μονίμως ταυτίζονται με την πλευρά του "καλού" και στην εποχή μας συνηθίζεται πάρα πολύ. Εγώ συντάσσομαι με την πλευρά του "κακού", τουλάχιστον, πραγματικά, ταυτίζομαι με τους ανθρώπους που κάνουν κακά και χαζά πράγματα. Που διαχειρίζονται τις ενοχές τους, την ντροπή τους, επειδή έκαναν φρικτά πράγματα. Οπως όταν βλέπεις τους επικεφαλής μεγάλων εταιρειών, που επί χρόνια λένε μόνο ψέμματα και, ξαφνικά, τους βλέπεις σε μια συνέντευξη να αλλάζουν πρόσωπο, να ταπεινώνονται - η εκδήλωση της ντροπής έχει πάνω μου τρομερό αντίκτυπο. Ετσι, για μένα, ο ρόλος των ταινιών είναι να χτίζουν ένα τέτοιο σενάριο, όπου να μπορώ να ταυτιστώ με την κακή συμπεριφορά κι όσο χειρότερη συμπεριφορά έχουν οι ήρωες, τόσο πιο ενδιαφέρουσα είναι η ταινία.»

Οσο για την εμπειρία των γυρισμάτων του στην Ελλάδα, ο Εστλουντ μιλά μ' ενθουσιασμό - το οποίο, όπως μας λέει, θα έκανε ούτως ή άλλως, από ευγένεια, αλλά... αυτή τη φορά το εννοεί κιόλας: «Ομολογώ ότι μου προκαλούσε τρομερό άγχος η ιδέα ότι θα χρειαζόταν να κάνουμε ένα μεγάλο γύρισμα, για εννέα εβδομάδες, κυρίως εξωτερικά, στην Ελλάδα, με ηθοποιούς που θα πρέπει να μένουν μέσα στο νερό, να κάνουν ένα σωρό τρελά πράγματα, μ' ένα πολύ μεγάλο συνεργείο. Κι ειδικά σ' αυτούς τους καιρούς της πανδημίας, όπου πρέπει παραγωγικά να βρεις τρόπο να έρθει όλος ο κόσμος εδώ, συνυπολογίζοντας τόσο πολλούς παράγοντες που έκαναν όχι μόνο εμένα αλλά κι ολόκληρη την παραγωγή ν' αγχώνεται. Αλλά χάρη στη Heretic και τον παραγωγό Γιώργο Καρναβά, δεν νομίζω ότι έχω βιώσει άλλο γύρισμα που να κυλά τόσο ομαλά και, σοβαρά, το απολαμβάνω πολύ, κάτι που δεν μου έχει ξανασυμβεί σε γύρισμα. Οφείλω να πω ότι είμαι ευγνώμων που μπόρεσαν να οργανώσουν την παραγωγή μ' αυτό τον τρόπο. Φαντάζομαι πως έτσι κι αλλιώς θα έλεγα κάτι καλό, το κάνουμε συχνά για να είμαστε ευγενικοί, μόνο που αυτή τη φορά είναι και η αλήθεια.»