ΝΑΥΠΛΙΟ. Η νησίδα των Αγίων Θεοδώρων στο Ναύπλιο, το αποκαλούμενο Μπούρτζι, λειτούργησε αρχικά σαν φρούριο, αργότερα σαν φυλακή υψίστης ασφαλείας και καταφύγιο κυβερνήσεων μέχρι που ολοκλήρωσε την πλούσια πορεία του ως ξενοδοχείο πολυτελείας. Ένα θέρετρο το οποίο προτεινόταν από όλους τους ευρωπαϊκούς, ταξιδιωτικούς οδηγούς με προορισμό την Ελλάδα.

Ο όρος μπούρτζι ο οποίος προέρχεται από την τούρκικη γλώσσα, περιλαμβάνει οποιοδήποτε φρούριο βρίσκεται πάνω σε μικρό νησί ή βραχονησίδα στη θάλασσα και βρίσκεται μπροστά από ένα άλλο μεγαλύτερο κάστρο ή μία πόλη.

Στην Πελοπόννησο τα πιο γνωστά θαλάσσια φρούρια είναι αυτό του Ναυπλίου και της καστροπολιτείας της Μεθώνης. Βέβαια, έχει επικρατήσει να αποκαλούμε Μπούρτζι (χωρίς άλλες εξηγήσεις ή διευκρινήσεις) το νησάκι με την επίσημη ονομασία Άγιοι Θεόδωροι, 400 μέτρα από το μόλο του Ναυπλίου.

Μπούρτζι: Το κάστρο του θρόνου που έχτισαν οι Ενετοί

Το συγκεκριμένο φρούριο χτίστηκε από τους Ενετούς το 1473 δίνοντας του την ονομασία Castello dello Soglio που σημαίνει κάστρο του θρόνου. Αργότερα, λόγω της χοντρής αλυσίδα που ένωνε το λιμάνι με το Μπούρτζι, το Ναύπλιο αποκαλούνταν και «Λιμάνι της Αλυσίδας». Αυτό φυσικά ήταν μια μέθοδος εκείνων των χρόνων (σε μέρη όπου η φυσική τους δόμηση το επέτρεπε) για να αποτρέπονται θαλάσσιοι επιδρομείς.

Αυτή λοιπόν η μικρή κουκίδα στο χάρτη που έμελε να γίνει η τουριστική ατραξιόν της περιοχής, έφτιαξε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία στην πολύχρονη πορεία της.

Εδώ λοιπόν πέρα από φρούριο (ως όριζε και η αρχική ιδέα γι αυτό το κάστρο), ο χώρος εξελίχθηκε σαν η πρώτη φυλακή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Θεωρούνταν ένας ασφαλής χώρος, υψίστης ασφαλείας, ειδικά για το σκοπό αυτό.

Επιπλέον το Μάιο του 1824 και τον Ιούλιο του 1827 κατά τις εμφύλιες διαμάχες των ελλήνων, η τότε κυβέρνηση αναγκάστηκε να βρει καταφύγιο στο Μπούρτζι για να γλιτώσει τις εχθροπραξίες.

Όπως καταλαβαίνεις, αυτός ο χώρος ήταν πέρα για πέρα ασφαλής με σχεδόν αδύνατη τη διαφυγή ενώ η προσέγγισή του ήταν αρκετά δύσκολη λόγω κυρίως της φυσικής θέσης του νησιού στη θάλασσα.

Ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ το 1865, αφόπλισε το Θαλασσόπυργο και τον κατέστησε τόπο διαμονής του δημίου της γκιλοτίνας. Όπως ήταν λογικό, καταδικασμένοι σε θάνατο και δήμιοι δε μπορούσαν να ζουν στον ίδιο χώρο (φυλακές Παλαμηδίου) εφόσον οι δεύτεροι ανήκαν κι αυτοί στη λίστα των θανατοποινιτών αλλά τους δίνονταν χάρη αν αναλάμβαναν το δύσκολο έργο του εκτελεστή.

Η ιδέα για το πιο In ξενοδοχείο της εποχής και η υλοποίησή της

Από το 1930 και μετά, ο χώρος που λειτούργησε σαν φυλακή, καταφύγιο και «κρυψώνα» μετατράπηκε σε ξενοδοχείο πολυτελείας. Μάλιστα, ήταν από τις πρώτες ξενοδοχειακές μονάδες Α’ κατηγορίας της Ελλάδας. Συζητήθηκε στα καλύτερα σαλόνια της Ευρώπης, φιλοξένησε τα μεγαλύτερα ονόματα της αριστοκρατίας και της ευρωπαϊκής ελίτ ενώ προτεινόταν σαν νούμερο ένα επιλογή για διαμονή στην Ελλάδα από τους τότε ταξιδιωτικούς πράκτορες.

Ο χώρος διέθετε μόνο δώδεκα δωμάτια κι ένα εστιατόριο. Αρκούσαν όμως αυτά να μαγέψουν κάθε επισκέπτη, ακόμη και τους πιο απαιτητικούς.

Εικόνες αυτού του χώρου μπορούμε να χαζέψουμε σήμερα, από την ασπρόμαυρη ελληνική ταινία «Ο άνθρωπος του τρένου» της οποίας τα γυρίσματα έγιναν κατά κύριο λόγο στο ξενοδοχείο του Θαλασσόπυργου.

Η λειτουργία αυτού του πρωτότυπου τουριστικού κέντρου, έπαψε οριστικά στα χρόνια της δικτατορίας γιατί δεν κρίθηκε σκόπιμο από τους τότε αρμόδιους, η ανανέωση της άδειας μίσθωσης του χώρου.

Σήμερα έχουμε το απόλυτο σήμα κατατεθέν της πιο σαγηνευτικής πόλης της Πελοποννήσου και μιας από τις ομορφότερες της Μεσογείου.

Το Ναύπλιο βρίσκεται μόνιμα στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων για τους εκδρομείς του Σαββατοκύριακου αλλά και πολυήμερων διακοπών. Είναι πολύ κοντά στην Αθήνα και συνδυάζει άψογα ιστορία, αξιοθέατα, φυσική ομορφιά και παράδοση.

Τους καλοκαιρινούς μήνες στο χώρο του ενετικού φρουρίου (Μπούρτζι) διεξάγονται διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Αν θέλεις, μπορείς να περάσεις ως το Θαλασσόπυργο ναυλώνοντας κάποιο από τα θαλάσσια ταξί που θα βρεις στο λιμάνι.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις