Δεν είναι πρωτοφανές αλλά είναι αποδεικτικό της πολιτικής αρτηριοσκλήρωσης και της κομματικής διαπλοκής.

Στην ελληνική επικράτεια προβάλλονται προγράμματα, δραστηριότητες, δράσεις και πολιτικές. Άλλα αφορούν στην Ευρώπη, άλλα στο Εθνικό κράτος, άλλα σε επετείους και γιορτές και άλλα σε υπηρεσίες και προϊόντα. Δεν λείπουν βέβαια και οι διαφημίσεις των μεγάλων εταιρειών που συνεργάζονται στενά με τις κυβερνήσεις.

Η προβολή, διαφήμιση και επικοινωνία όλων των πάρα πάνω διέπεται από Νόμους Κανονισμούς ακόμα και από Συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα. Ωστόσο σπάνια ισχύουν και εφαρμόζονται οι κανόνες με άμεσο αποτέλεσμα τη διαμόρφωση κατηγοριών ΜΜΕ και φορέων προβολής.

Με λίγα λόγια, τα εκατομμύρια ευρώ διαφήμισης και προβολής αποτελούν μέσω εξαργύρωσης της συναλλαγής των δύο πλευρών και με απόλυτα ξεδιάντροπο τρόπο μέσο της εξαγοράς του τύπου στην μία περίπτωση και οικονομικής εξαθλίωσής του στην άλλη.

Την μερίδα του αρσενικού λέοντος λαμβάνουν τα κεντρικά ΜΜΕ. Αυτά δηλαδή που συνεργάζονται με την κεντρική εξουσία και τα πρόσωπα αυτής. Μια μικρή μερίδα μένει για κάποια περιφερειακά, απόλυτα ελεγχόμενα από κομματάρχες και εργολάβους ενώ κάποια ψίχουλα πέφτουν από το τραπέζι στις χούφτες βουλευτών που τα διανέμουν κατά το συμφέρον σε ελάχιστα τοπικά ΜΜΕ.

Έτσι παρατηρώντας κανείς τις καταχωρήσεις στον τύπο, όλων των παραπάνω, θα διαπιστώσει και ποιοι είναι οι βουλευτές που «χαίρουν» γεμάτης χούφτας κι εξαγοράζουν με αυτόν τον τρόπο και τα ΜΜΕ αλλά και την προβολή τους. Και γράφουμε για εξαγορά γιατί αυτή είναι η συνθήκη στη «συνεργασία» με το αποπνικτικό επιχείρημα «θα πάρεις εσύ ενώ οι άλλοι δεν παίρνουν». Με λίγα λόγια, με δημόσιο χρήμα ή με χρήμα που υποχρεωτικά έπρεπε να διανεμηθεί σε όλους, αναλογικά, κάποιοι «κάνουν παιχνίδι» με τις ευλογίες μάλιστα του πρωθυπουργού και των κομματαρχών.

Εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς σε ποιες εκλογικές περιφέρειες ρέει αυτό το χρήμα. Αρκεί να δει τα ΜΜΕ. Συνήθως πρόκειται για περιφέρειες που οι κυβερνώντες έχουν προβλήματα και πρέπει να τα λύσουν ή για περιφέρειες όπου οι βουλευτές είναι και στελέχη της κυβέρνησης.

Πόση αδικία για τα ΜΜΕ των άλλων περιφερειών; Πόση αδικία για τους βουλευτές των άλλων περιφερειών;

Πόσο προκλητική κατασπατάληση των πόρων που αντί να αφορούν στην ενημέρωση και πληροφόρηση του πολίτη γίνονται τα «αργύρια» εξαγοράς και προδοσίας.

Πως μπορεί να πείσει λοιπόν ένας πρωθυπουργός ότι αντέχει και αντιστέκεται στα μεγάλα συμφέροντα και στις πιέσεις των μεγαλοεργολάβων και μεγαλοκαναλαρχών όταν δεν μπορεί να ρυθμίσει την νομοθετημένη δίκαιη και νόμιμη διανομή των πόρων στο σύνολο του τύπου στη χώρα του;

Έτσι, έχει παγιωθεί ένα «σύστημα» ΜΜΕ που καταναλώνουν τους πόρους των συναδέλφων τους με την καθοδήγηση βουλευτών, υπουργών και πρωθυπουργών αλλά διαμορφώνεται και ένας κόσμος ενημέρωσης και πληροφόρησης που έχει ως πρώτο και αναπόφευκτο θύμα τον παραπληροφορημένο και τον αποκοιμισμένο πολίτη. Τον προδομένο πολίτη.

Δεν υπάρχει απλούστερος και ασφαλέστερος τρόπος να αποδώσει ένα κράτος τα δίκαια και τα νόμιμα στον τύπο και τα ΜΜΕ από την δημιουργία ενιαίου μητρώου καταγραφής και αξιολόγησης. Αλλά η αξιολόγηση ενδέχεται να αναδείξει εκείνους που δεν υπηρετούν το σύστημα. Οπότε για την εξουσία, για τον εκάστοτε πρωθυπουργό και για το τσούρμο των κομματικών στελεχών που είτε αναλαμβάνουν το «έγκλημα» είτε σιωπούν ενώ το βλέπουν, είναι ασφαλέστερη η μέθοδος της τέλεσης των «μνημοσύνων» τους με «ξένα κόλλυβα».