Γράφει ο Παναγιώτης Ηλ. Κομνηνός*

Έχει λεχθεί , πως η άγνοια αλλά ακόμα και η ημιμάθεια σ΄ όλες σχεδόν τις εκδοχές τους ,αντί της σιωπής συνήθως επαίρονται και μάλιστα έχουν τέτοια αυτοπεποίθηση, έτσι ώστε στο τέλος η γνώση να απογοητεύεται και να σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Η γνώση είναι ανθρώπινο κεκτημένο και η συμπόρευσή της με τον άνθρωπο είναι διαρκής αλλά και ευεργετική για τον ίδιο, γιατί τον καλλιεργεί και τον εξυψώνει τόσο σε σχέση με τις βιοτικές του ανάγκες όσο και με τις βιωματικές και πνευματικές του υπερβάσεις. Προέκυψε ως αναγκαίο και λογικό συνακόλουθό του, από τότε που ο άνθρωπος εμφανίστηκε στη γη και θα συνεχίζει μαζί του μέχρι τέλους, καθ΄ όσον δι΄ αυτής κατανοείται και ερμηνεύεται η πραγματικότητα καθώς και η ουσία και τα αίτια των συμβάντων.

Η άγνοια και η ημιμάθεια είναι κι αυτές υπαρκτές νοητικές καταστάσεις και αν κάποια στιγμή καταφέρουν και αντίθετα στη γνώση , γίνουν κυρίαρχες αντιλήψεις και ιδέες ζωής, τότε ατονεί και καταλύεται κάθε έννοια ορθολογισμού και αλήθειας και η ομίχλη που σκιάζει τον ανθρώπινο νου, γίνεται πιο βαριά με αποτέλεσμα να συμβαίνουν φοβερά πράγματα.

΄Εχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν και εξακολουθεί να συμβαίνει και τώρα, η γνώση να υπονομεύεται και να βάλλεται από κάποια άτομα ή και κάποιες κοινωνικές ομάδες με ορατά αποτελέσματα την σκόπιμη ή μη αμφισβήτηση των πραγμάτων. Την παραποίηση της ιστορίας. Την ξενοφοβία. Την παραπληροφόρηση. Την αδιαφορία. Τον λαϊκισμό. Τον αναθεωρητισμό. Με άβουλα θύματά τους ανθρώπους και κοινωνίες, που με αδιέξοδα αντανακλαστικά γνώσης και αντοχής, αδυνατούν ή και αδιαφορούν να αντισταθούν στη σκόπιμη ή μη «σάρωση» κάθε σοβαρότητας και λογικής. Και εκόντες-άκοντες σύρονται πίσω από κάθε λογής-λογής φαντασιώσεις, εμμονές και ιδεοληψίες, έτσι που στο τέλος πείθονται, πως κάθε τι που λέγεται ή γράφεται είναι σωστό, αρκεί κατά περίσταση να ακούγεται καλό και να δένει στο κλειστό μυαλό τους.Το αν τούτο είναι αντίθετο στην έγκυρη γνώση ,στην παιδεία ,στην εμπειρία και τη λογική δεν τους απασχολεί και ούτε μεταπείθονται.

Ο γράφων δεν κομίζει καμμιά γλαύκα εις Αθήνας. Ναι, κάπως έτσι συμβαίνει και για παράδειγμα ο κάθε δύσπιστος δεν έχει παρά να κάνει μια βόλτα στα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου εδώ και από κάποια χρόνια πριν καθρεπτίζεται ένα μεγάλο κομμάτι των σύγχρονων κοινωνιών.

Εκεί, όπου η γνώση συνήθως βρίσκεται σε διαρκή αντιπαράθεση με την άγνοια και την αρεστή άρνηση . Εκεί, όπου για χάρη της ελευθερίας του λόγου και των άλλων δημοκρατικών κατακτήσεων της πληροφόρησης και ενημέρωσης, ο κάθε «χρήστης» μπορεί από το σαλόνι του σπιτιού του , να ανεβαίνει στο ανοικτό «βήμα», που του παρέχει η μεγάλη αυτή κατάκτηση του ανθρώπινου πνεύματος-του λεγόμενου κυβερνοχώρου- και να γίνεται «ομιλητής» και να μονολογεί σε εξασφαλισμένο αλλά αμφίβολης προέλευσης πλήθος άλλων χρηστών του διαδικτύου, το οποίο όμως πλήθος δεν βρίσκεται «ενώπιος ενωπίω» με τον «ομιλητή», ούτε υπάρχει κάποια άλλη σχέση μεταξύ τους .Συνήθως είναι τελείως άγνωστοι.

Και από ‘ δω μαζί με τα όσα καλά του διαδικτύου αρχίζουν και τα άσχημα, έτσι που το καλό πρόσωπό του να βρίσκεται απέναντι στο κακό .Απέναντι στο αξιόπιστο, στο έγκυρο και καθαρό διαδίκτυο, ταυτόχρονα σχεδόν εμφανίζεται κι εκείνο το αντίστοιχο ύπουλο, τοξικό και μολυσμένο, που κατά τις εκτιμήσεις των ειδικών και των κυβερνήσεων όλου σχεδόν του κόσμου ως ασυγκράτητη πλημμυρίδα, απειλεί να τινάξει στον αέρα την παγκοσμιότητα της αντίληψης του κυβερνοχώρου ως εργαλείου και χώρου καθαρής γνώσης και λελογισμένης αντίληψης των πραγμάτων.

Δεν λέω. Ναι, στην αντίθετη άποψη, τη γνώμη και στην κριτική για κάθε τι που λέγεται και συμβαίνει, χωρίς όμως να παραβλέπεται, πως και για τις περιπτώσεις αυτές για να είναι σοβαρές, χρειάζεται έστω και κάποιο ελάχιστο πραγματικό και λογικό υπόβαθρο ,διαφορετικά έχουμε υπέρβαση των ορίων της τάξης και ουσίας του ορθού λόγου. Δεν μπορεί κάποιος να επικαλείται την άποψη ή την γνώμη του χωρίς και την ελάχιστη θεμελίωση της και να αερολογεί. Οπότε,

Και νάσου από το πουθενά στο ανοικτό βήμα του διαδικτύου πλήθος αυτάρεσκων ειδικών και επιστημόνων παντός επιστητού και πάσης επιστημοσύνης, έτσι ώστε να έχει γεμίσει ο χώρος από γιατρούς, νομικούς, κοινωνιολόγους, πολιτικούς, ανιστόρητους νέο-ιστορικούς ,μάγους, αρχηγούς κ.ά. Κατακλυσμός από θεωρίες του παράλογου και συνωμοσιολογίες αρεστές για όλα τα ευάλωτα μυαλά. ΄Αλλοτε με ενυπόγραφα και άλλοτε με ανώνυμα κείμενα γίνονται κατά περίσταση χυδαίοι υβριστές, συκοφάντες αλλά και υπόλογοι κάθε είδους παρανομίας της βίας και του μπάχαλου.

Το χειρότερο όμως και άκρως επικίνδυνο για τις κοινωνίες δεν είναι οι κάθε είδους «πρωταίτιοι» του μαύρου διαδικτύου. Τέτοιοι άφρονες υπήρχαν στις κοινωνίας και στην προ-διαδικτύου εποχή. Και θα υπάρχουν στο διαδίκτυο έως ότου οι μεγάλες εταιρείες του είδους σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις θέσουν κάποιο φραγμό στην διαδικτυακή αυθαιρεσία και αλαζονεία.

Το χειρότερο είναι άλλο και ειδικότερα η βλάβη που προκαλούν στο άβουλο πλήθος όλων εκείνων των άλλων, που ακούν χωρίς να βλέπουν και χωρίς γνώση αποταμιεύουν άκριτα στο μυαλό τους, κάθε τι που τους υπαγορεύουν οι «ειδικοί», οι οποίοι ως «χειραγωγοί» πλέον του πλήθους το καταδυναστεύουν και το καθοδηγούν κατά βούληση σε χαοτικές νοητικές κατευθύνσεις με απρόβλεπτες συνέπειες ,σε βάρος ατόμων και κοινωνιών.

Η εν γένει αμφισβήτηση της γνώσης πάντα ήταν και είναι για τους επιτήδειους εργαλείο αλλά και παγίδα χειραγώγησης και καταδυνάστευσης ,όχι μόνο ατόμων αλλά και ολόκληρων κοινωνιών, που άβουλα και άκριτα αποδέχονται και ακόμη ανακυκλώνουν πολλές φορές επί τα χείρω κάθε νοσηρή, ύπουλη και πέραν της λογικής σκοπιμότητα, ακριβώς γιατί υπάρχει υστέρηση γνώσης, λογικής και γρήγορου νου, που ως κυρίαρχες πνευματικές δυνάμεις του ανθρώπου, συμπεριλαμβανομένης και της παιδείας, μπορούν να κρατήσουν σε ισορροπία το ανθρώπινο μυαλό.

Εν κατακλείδι και κατά πρώτον σε ό,τι έχει σχέση με το διαδίκτυο, κυρίως και μόνο έτσι και με όπλα τις ανθρώπινες πνευματικές δυνάμεις που εξυψώνουν τον άνθρωπο μπορεί να εκλείψει αυτό το επικίνδυνο είδος των γυρολόγων χειραγωγών-λαϊκιστών, που τώρα «παίζει» στον κυβερνοχώρο χωρίς σοβαρό αντίπαλο. Ας σημειωθεί πως από το είδος αυτό, που συχνά-πυκνά το συναντάμε στα ΜΜΕ καθώς και στις πρακτικές κάποιων νυχτομένων συλλογικοτήτων, κάποιες φορές κινδύνευσαν ακόμη και ολόκληρα έθνη.

Και κατά δεύτερο, να περιοριστεί το άλλο «υπό χειραγώγηση» άβουλο πλήθος σε προσωπικά πλέον όρια «κανονικότητας» έτσι που, από την και κατά τον Αϊνστάϊν δίχως όρια νοητική υστέρησή τους, να μη τίθενται εν αμφιβόλω ο πολιτισμός εν γένει και οι δημιουργικές ανθρώπινες δραστηριότητες και επιτεύγματα, συμπεριλαμβανομένης ακόμη και αυτής της τεράστιας ανθρώπινης κατάκτησης της κοινωνικής δημοκρατίας, που και αυτή δίχως γνώση και αιδώ βάλλεται απ΄ αυτούς παντοιοτρόπως.

(*)τ. Δικηγόρος

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr