Εξεταστική ή προανακριτική;

Γράφει η Αντωνία Μπούζα

Το ερώτημα εξεταστική ή προανακριτική, που αφορά τυχόν ευθύνες Υπουργών για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά και για ποικίλα άλλα σκάνδαλα που βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας και αφορούν τυχόν κυβερνητικές ολιγωρίες, παραλείψεις ή δόλο και ζημιώνουν την πατρίδα μας, πλανάται στην κοινωνία.

Ουδείς διαφωνεί με την συνταγματικά καθιερωμένη δημοκρατική ελευθερία των εκπροσώπων μας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, να εκφράζουν θέσεις, να ασκούν πολιτικές , πάντα στο πλαίσιο νόμων και κανόνων, αλλά η απόλυτη κάλυψη όλων των ενεργειών βουλευτών, υπουργών κλπ. εκ του αποτελέσματος διαφαίνεται προβληματική.

Η οσμή σκανδάλων πνίγει την Κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία, ενώ οι πολιτικές-κομματικές-κοινωνικές συσσωματώσεις, αντί να απλοποιήσουν τα πράγματα τα δυσκολεύουν.

Τα εκάστοτε κυβερνητικά στελέχη, με φανερή έπαρση και αναλγησία, συχνά-πυκνά δηλώνουν τα εξής προκλητικά προς την κοινωνία όπως, «αν έχετε στοιχεία να πάτε στη δικαιοσύνη ή δεν μπορεί να ποινικοποιηθεί η πολιτική ζωή της Χώρας κ.α.» άτοπα και ενοχλητικά.

Όταν δε, προκύπτουν σοβαρά θέματα όπου απαιτείται η αυτοκάθαρση και η διαφάνεια, άπασες οι κομματικές παρατάξεις, συσπειρώνονται προς προστασία ακόμη και επίορκων στελεχών ή αντίθετα άλλες δυνάμεις πασχίζουν χάριν κομματικών ωφελειών να εξοντώσουν πολιτικούς αντιπάλους, αδιαφορώντας για την ουσία των υποθέσεων και της αλήθειας.

Το αποτέλεσμα όλων των προαναφερομένων, είναι η απόλυτη απαξίωση από την κοινωνία της πολιτικής και όλου του πολιτικού προσωπικού. Με θυμό οι πολίτες, επιτίθενται κατά δικαίων και αδίκων και αποθαρρύνουν και τις έντιμες και ειλικρινείς φωνές, που έχουν θάρρος , τόλμη και δεν διστάζουν να βροντοφωνάξουν αλήθειες.

Μία περίεργη ομερτά κυριαρχεί στη Χώρα, ενώ οι έχοντες κάποιο αξίωμα είτε πολιτικό, είτε αυτοδιοικητικό, συνήθως σιωπούν και αναμένουν με κυρίαρχο το αίσθημα της αυτοπροστασίας , να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, προτού μιλήσουν δημόσια, ενώ πολλοί μεσουρανούν δια της σιωπής.

Πόσο όμως μπορεί να αντέξει η κοινωνία τη συνέχιση τέτοιων καταστάσεων;

Είναι βέβαιο πως με όσα γίνονται, εμφιλοχωρεί ο κίνδυνος της υιοθέτησης ακραίων φωνών, που ως γνωστόν, πολλαπλασιάζονται σε περιόδους κρίσεων.

Ποία είναι τα ουσιαστικά μέτρα που έχουν λάβει οι εκάστοτε κυβερνώντες για να σταματήσει το πλιάτσικο των «ασημικών» της Χώρας μας; Τι προτείνουν οι εκάστοτε αντιπολιτεύσεις, εκτός από ακραία αντιπολίτευση, ώστε να προσελκύσουν κοντά τους, τους δυσαρεστημένους πολίτες;

Πόσο εύπεπτο στην κοινωνία, είναι το αφήγημα οι κυβερνώντες να πράττουν τα πάντα τέλεια και οι αντιπολιτεύσεις να διατείνονται πως τα πάντα εγείρουν εισαγγελική παρέμβαση;

Θα μπει επιτέλους ένα όριο στον παραλογισμό;

Πως όμως θα σταματήσει αυτή η απέραντη σκανδαλολογία και θα τεθούν άπαντες προ των ευθυνών τους και θα σταματήσει και ο κίνδυνος παραγραφών ποινικών αδικημάτων;

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, μόνο με την κατάργηση του άρθρου 86 του Συντάγματος «Περί ευθύνης Υπουργών» και την απεμπλοκή της Βουλής των Ελλήνων από ανακριτικά καθήκοντα, τα οποία λόγω κομματικών αγκυλώσεων αδυνατούν να φέρουν σε πέρας.

Ας αναλάβει επιτέλους η Ελληνική Δικαιοσύνη , ως πυλώνας της Δημοκρατίας, την αποκατάσταση της ομαλότητας στην πατρίδα μας .

Σύμφωνα με την ηθικο-πολιτική αρχή της ίσης μεταχείρισης όλων των πολιτών η θέσπιση ειδικού καθεστώτος ποινικής ευθύνης για τους υπουργούς , εντείνει την κοινωνική αναταραχή.

Όπως οι λοιποί αιρετοί της Δημοκρατικής νομιμότητας στην πατρίδα μας, (Περιφερειάρχες, Δήμαρχοι κ.α.), έχουν σε περιπτώσεις παράνομων πράξεων ή παραλείψεων, απέναντί τους το φυσικό δικαστή, έτσι έπρεπε να αντιμετωπίζονται και οι πολιτικοί εκπρόσωποί μας.

Στην επόμενη Αναθεωρητική Βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές του 2027, ας δεσμευτούν άπασες οι πολιτικές δυνάμεις (και θα κριθούν γι΄αυτό), πως θα στηρίξουν την κατάργηση του άρθρου 86 του Συντάγματος, που συσσώρευσε πολλά δεινά στην πατρίδα μας.