Ο πολίτης της Σπάρτης μας γράφει:

«Εκτιμώντας την προσφορά σας σε ό,τι αφορά μεταξύ άλλων στην ενημέρωση και τον προβληματισμό της τοπικής μας κοινωνίας έλαβα απόψε το θάρρος να σας γνωστοποιήσω μια κατάσταση που εξελίσσεται τις τελευταίες μέρες στο Κενοτάφειο του Λεωνίδα, εντός και εκτός του "περιφραγμένου" χώρου του μνημείου.

Δεν είναι πάνω από εβδομάδα που έπεσε στην αντίληψή μας ένα ανησυχητικό γεγονός:
παιδιά μικρής ηλικίας (πιθανά της ΣΤ' τάξης του Δημοτικού, όχι πάντως μεγαλύτερα από της Α' Γυμνασίου!) τριγυρίζουν γύρω στις 21.00 στην πλατεία σε ομάδες, αποσπώντας πέτρες και πλάκες από τα δομικά στοιχεία της πλατείας (στηθαία, παρτέρια κλπ) καθώς και γυάλινα μπουκάλια από τα σκουπίδια τα οποία εν συνεχεία πετάνε από ύψος επάνω στις πλάκες της πλατείας επεφημώντας ο ένας τον άλλο για το κατόρθωμα της καταστροφικής αυτής τους "μαγκιάς" τους! Η οποία... "μαγκιά" εκτός του ότι προφανώς παράγει θραύσματα επικύνδινα για όλους μας και κυρίως για τα μωρά που συχνάζουν το απόγευμα με τους γονείς τους εδώ, ταυτόχρονα προκαλεί καταστροφή της πλακόστρωσης της πλατείας και των πέτρινων μαντρότοιχων που οριοθετούν τα παρτέρια. Των κατασκευών δηλάδη που ΌΛΟΙ ΜΑΣ -μεταξύ ημών και οι γονείς των πρώιμων βάνδαλων!- πληρώσαμε και πληρώνουμε!!!

Πιθανά το γεγονός σας ακούγεται επιφανειακό μπροστά σε πληθώρα τόσων σοβαρών άλλων και έχετε δίκιο. Κάποιοι θα σκέφτονται πως η γράφουσα είναι μια αργόσχολη του διαδικτύου όμως όχι! Είναι κι αυτό ένα ακόμα λιθαράκι στον τοίχο που πέφτει και μας πλακώνει καθημερινά. Τον τοίχο που συνθέτει την αδιαφορία μας για το αστικό περιβάλλον και την κοινή μας περιουσία! Είναι το αποτέλεσμα των πολλαπλώς προβεβλημένων σκηνών βανδαλισμών εκ μέρους όσων ισχυρίζονται πως αποσπώντας μάρμαρα από την πλατεία Συντάγματος της Αθήνας διαμαρτύρονται!!! Είναι το φυσικό επόμενο μιας κοινωνίας που έχει μάθει στο "δε βαριέσαι" και ανέχεται την ατιμωρησία και την ανομία! Είναι η εξέλιξη των μικρών Ελλήνων που μεγαλώνουν από γονείς θυμωμένους που ανεξέλεγκτα και άκριτα μεταφέρουν την οργή τους για την κοινωνία στο παιδί κι αυτό δε σέβεται πια τίποτα... Λέω μεγάλες κουβέντες;; Ξέρετε τι απάντηση πήραμε σε παρατήρηση που κάναμε στα εν λόγω τέκνα της Ελλάδας;; Μούτζα και βρισίδια! Δε συζητάμε δε για το ειρωνικό που απάντησαν "ε, και; Καλέστε την αστυνομία! Τίποτα δε θα μας κάνει!".

Και δυστυχώς σε αυτό το τελευταίο απαξιωτικό τους ανάκρουσμα είχαν καθόλα δίκιο. Διότι απόψε, στις 08 Σεπτέμβρη 2011 και ώρα 21.05 που καλέσαμε το "100" δεχθήκαμε την ίδια απαξίωση από τον εν υπηρεσία αστυνομικό: "τι νομίζετε ότι είναι η αστυνομία; Μπαμπούλας να φοβίζει μικρά παιδάκια; Έχουμε 2 περιπολικά και πολύ σοβαρότερα θέματα να λύσουμε από το να φυλάμε 24ώρες το μνημείο!". Αγαπητέ Όργανο συμμερίζομαι τα επαγγελματικά σου προβλήματα όμως είσαι υπάλληλος και φύλακας ενός κράτους ευνομίας και ευρυθμίας. Δεν υπάρχουν μικρά ή μεγάλα γεγονότα. Στη Βρετανία, μια δημοκρατία κατοχυρωμένη στην πράξη (με δικαιώματα και υποχρεώσεις σε πλήρη ισορροπία, όπως τη φαντάστηκε ο εμπνευστής του Δημοκρατικού πολιτεύματος κάποτε στην αρχαία Αθήνα...),με την εξωπραγματική για εμάς οργάνωση, η αστυνομία μέσω του δημόσιου δικτύου καμερών επεμβαίνει μόνο και μόνο για ένα άδειο μπουκάλι που θα κυλήσει στο πλακόστρωτο, 20.00 η ώρα το βράδυ και χωρίς κλήση πολίτη!!! Και η όψη του αστυνομικού -ούτε καν η χρήση βιας ή άλλων μεθόδων- προξενεί άμεσα και από μόνη της σεβασμό, πόσο μάλλον η επέμβασή του στην πράξη!

Αντίθετα εδώ, στην Ελλάδα, στη Σπάρτη, όταν είπα στον αστυνομικό -μέσα στην έντασή μου από την οργή για το τι βλέπανε τα μάτια μας για πολλοστή φορά στο μνημείο του Κενοταφείου- "ελάτε και κάντε κάτι, πείτε τους και σεις κάτι γιατί μας γράφουνε κυριολεκτικά εμάς τους κοινόυς πολίτες" μου ανταπάντησε ειρωνικά ότι "δεν θα μας υποδείξετε εσείς τι θα κάνουμε και εν πάσει περιπτώσει τι πήρατε να μας πείτε, να κάνουμε τον μπαμπούλα;".... άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.... Με αυτά και με αυτά και μιας και κανείς μας δε δέχεται υποδείξεις, παιδί, πολίτης ή αστυνομικός, βουλευτής, δήμαρχος και όποιος άλλος, είμαστε μια ζούγκλα που ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ενώ παραμυθιαζόμαστε κιόλας πως ζούμε στην καλύτερη χώρα του κόσμου και πως ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ ΤΗ ΣΤΡΑΒΗ ΦΤΑΙΝΕ ΆΛΛΟΙ...

Κουράστηκα Ελλάδαααα! Στο λέω να το ξέρεις...

ΥΓ: για να μην αναρωτιέστε, ήρθε όντως τελικά ΕΝΑΣ αστυνομικός στις 21.13, πάρκαρε επί της Θερμοπυλών, περπάτησε μέχρι την αρχή των 2 παράλληλων στη Θερμοπυλών παρτεριών, κοντοστάθηκε χωρίς να πλησιάσει καν την πύλη του μνημείου και αφού δεν είχε θέα των γεγονότων που εξελίσσονταν παράλληλα και κάθετα στην Άγιδος στο πίσω μέρος, αποχώρησε, πιθανά διερωτώμενος ποιος τρελός κάλεσε το "100" και φαντάστηκε καταστροφές.... Δεν αποπειράθηκε καν να κάνει έστω μια τυπική περίπολο γύρω από το μνημείο...


ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Γιατί έγραψα αυτό το κείμενο; Λίγο γιατί λυπάμαι το μνημείο που τόσα χρόνια στέκει και επιβιώνει όπως-όπως και θα'θελα να αναζητήσετε εκ μέρους μου ποιος είναι υπεύθυνος για τη φύλαξή του, λίγο γιατί μπούχτισα στην απραξία, λίγο γιατί "τα πήρα" με τη δήλωση του αστυνομικού και τη μη επέμβασή του, λίγο γιατί τόση ασέβεια και τόση ασυδοσία μου φέρνουν εμετό πλέον...»

Αυτά αναφέρει ένας πολίτης που έχει ακόμα συναίσθηση του τι σημαίνει δημοκρατία και τι ασυδοσία.
Σε αυτόν τον πολίτη, σήμερα κιόλας, 9 Σεπτεμβρίου 2011 οφείλουν ξεκάθαρες απαντήσεις:
Η Αστυνομία, o Δήμος Σπαρτιατών, o Επιμελητής Ανηλίκων, οι Γονείς των πρώιμων ταραχοποιών…
Τις ίδιες απαντήσεις αναμένουμε κι εμείς διατηρώντας μια μικρή κρυφή ελπίδα ότι δεν χάθηκαν όλα σε αυτή την πόλη…

Ελπίζουμε αυτή τη φορά οι Αρχές να μην "σκοντάψουν" πάνω στα επώνυμα ή τα πρόσωπα των γονέων..

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr