Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Χωρίς αμφιβολία, ο κόσμος έχει μπει σε μια νέα εποχή. Οι ιδεολογίες, πιεσμένες και αναθεωρημένες από τα όνειρα της αφθονίας και της ευημερίας, εξασθενημένες και υποβαθμισμένες έχουν παραμεριστεί, ως διαγραφεί από τη σκέψη του σημερινού ανθρώπου, με την απουσία τους να έχει επηρεάσει καθοριστικά την κατάστασή του. Τα πρώτα συμπεράσματα απέδειξαν ότι όχι μόνο δεν καλυτέρευσαν οι συνθήκες της ζωής του, αλλά αντίθετα οδήγησαν στην ανέχεια, τη φτώχεια και την εξαθλίωση ενός μεγάλου τμήματος του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι προσδοκίες των λαών για καλύτερες μέρες δεν επαληθεύτηκαν, οι ελπίδες εξανεμίστηκαν, αλλά η συσσώρευση πλούτου στα χέρια ολοένα και λιγότερων πολλαπλασιάστηκε. Το νέο κοινωνικό μοντέλο που διαμορφώθηκε έχει αρχίσει να αμφισβητείται και σιγά-σιγά να αποδυναμώνεται και να απορρίπτεται.

Η επέλαση του θανατηφόρου ιού ξεσκέπασε και αποκάλυψε τις νοοτροπίες, επιλογές και πρακτικές του πολιτικού συστήματος, ανάδειξε το μέγεθος των ανισοτήτων, ταρακούνησε συνθέμελα τις σταθερές πεποιθήσεις κι αναφορές και κατέδειξε τη σαθρότητα των κατακτήσεων. Η κατάσταση αυτή ήρθε κουτί στα χέρια των οικονομικά ισχυρών, οι οποίοι μπορούν πλέον ανενόχλητοι, χωρίς αντιδράσεις και αντιστάσεις να διαμορφώσουν μια νέα κοινωνία, με περισσότερη εκμετάλλευση και πρόσθετη υπακοή οδηγώντας την σε νέες μορφές υποταγής και δουλείας. Δηλ. να θεμελιώσουν μια διαδικασία αναίρεσης τόσο των βασικών δημοκρατικών ελευθεριών, όσο και της ίδιας της ανθρώπινης κοινωνικότητας. Έτσι, σήμερα κυρίαρχο πρόβλημα δεν είναι η επιβίωση της ανθρωπότητας από την ασθένεια, αλλά η επιβολή μιας ολοκληρωτικής διαχείρισης της ζωής των ανθρώπων. Η νέα αυτή διαμορφούμενη συμπεριφορά πιέζει ολοένα και περισσότερο το πλήθος των ευάλωτων και τους σπρώχνει στο περιθώριο του κοινωνικού αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης.

Η επιβολή των περιοριστικών μέτρων και των απαγορεύσεων, που σε κάποιο βαθμό είναι αναγκαία φανέρωσε τις αντιλήψεις των οικονομικών ελίτ για τον κόσμο, όπλισε με παραπάνω εξουσία και δύναμη τους πολιτικούς χωροφύλακες, οι οποίοι ασύδοτοι, ωμοί και βίαιοι άρπαξαν την ευκαιρία για να δείξουν τα πιο ειδεχθή και αποτρόπαιά τους αισθήματα, να πάρουν και να εφαρμόσουν σκληρές και απολυταρχικές αποφάσεις, με έντονα τα χαρακτηριστικά της αλαζονείας, της έπαρσης και της υπεροψίας, που αγγίζουν τα όρια της βαρβαρότητας. Τα αυστηρά μέτρα ελέγχου των κινήσεων, με τις μάσκες και τα sms και οι οδυνηρές οικονομικές επιπτώσεις στη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων έχουν ενταχθεί στη ζωή τους, οι οποίοι έχουν μείνει άναυδοι από την αυταρχικότητα και την αυθαιρεσία των υπευθύνων. Η γενικευμένη καταστολή, «παραγωγική καταστολή» την ονομάζει ο καθηγητής του ΕΚΠΑ Κύρκος Δοξιάδης, που εκπέμπεται από τα διαγγέλματα του ηγεμόνα και εξειδικεύεται από τα εκτελεστικά όργανα επιβάλλεται να έχει ημερήσια και νυχτερινή κάλυψη προκειμένου να συμμορφώνονται απόλυτα οι αρνητές και οι παραβάτες. Όμως τον αρχηγό δεν τον αγγίζουν τα μέτρα, αφού μπορεί να φωτογραφίζεται στο βουνό χωρίς μάσκα και αποστάσεις, γιατί είναι υπεράνω των νόμων και των μέτρων, τα οποία μπορεί να επιβάλει, όχι όμως να εφαρμόζει. Να χειροκροτείται για την αύξηση του προστίμου και μετά από λίγο να χειροκροτείται πάλι για την αναστολή της, στην ίδια αίθουσα από τους ίδιους ανθρώπους. Σημασία δεν έχει τόσο η εικόνα, όσο η ουσία, με τα γεγονότα να ερεθίζουν, να αποτυπώνονται στη συνείδηση και να χαράζονται στη μνήμη των εγκλωβισμένων, οι οποίοι δεν μπορούν να ξεχάσουν και δεν θα ξεχάσουν την προκλητική και προσβλητική συμπεριφορά από αυτούς, οι κινήσεις και οι πράξεις των οποίων δείχνουν το παράδειγμα στη δοκιμαζόμενη σκληρά και στερημένη κοινωνία.

Τα ΜΜΕ υπηρετούν αδιάκοπα και πιστά τα συμφέροντα των χρηματοδοτών τους. Η συνεχής και στοχευμένη προπαγάνδα της έκτακτης ανάγκης εισβάλει στον εγκέφαλο του απομονωμένου και εγκλεισμένου, που μαζί με τις «υψηλής» ποιότητας εκπομπές που πλασάρουν τον/την ιδανικό/ή άντρα/γυναίκα, τη διάλυση της οικογένειας και τη δημιουργία απατηλών προτύπων, κυρίως για τους νέους και τις νέες επιχειρούν και σε μεγάλο βαθμό το πετυχαίνουν, να εγκλωβίσουν τη σκέψη του εσώκλειστου θεατή στην πρόσκαιρη ικανοποίηση και ευχαρίστηση, που τελικά οδηγούν στην πλάνη και την ολική αποχαύνωση. Η επιτυχία αυτή των ισχυρών ΜΜΕ είναι η με το παραπάνω εξαργύρωση στους υποστηρικτές τους, με την σκεπτόμενη και προβληματισμένη κοινωνία να μένει άφωνη από την ωμή και ξεδιάντροπη συμπεριφορά τους πληρωμένη μάλιστα με τα χρήματα του ίδιου του Ελληνικού λαού.

Η κοινωνία βρίσκεται σε παρακμή, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, της πνευματικής ανυπαρξίας, της ψυχικής αυτοκτονίας, της ολικής κατάρρευσης. Η διάλυση του κοινωνικού κράτους και η αποδυνάμωση του κράτους δικαίου, με την ψήφιση πρωτόγνωρων επιτελικών νόμων και αντικοινωνικών διατάξεων, όπου με την αφαίρεση αναγνωρισμένων δικαιωμάτων και την μείωση των βαθμών ανεξαρτησίας, δημοκρατίας και ελευθερίας επιχειρείται η παγίωση ενός εξουσιαστικού-αστυνομικού κράτους, με τη συμμόρφωση και την υποταγή να είναι η κυρίαρχη επιδίωξη. Οι ατομικές ευθύνες αναγορεύονται πάνω από τις κυβερνητικές ενοχές, όπου η επιτυχία χρεώνεται στην κυβέρνηση και η αποτυχία στην προσωπική ανευθυνότητα. Όμως, οι πραγματικές ευθύνες ανήκουν αποκλειστικά σ’ αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις. Και όταν ο χρόνος της πανδημίας θα τελειώσει και έρθει η ώρα της λογοδοσίας και απολογίας, θα γίνει η συνολική αποτίμηση, θα ερευνηθεί η σκοπιμότητα των ενεργειών, θα καταγραφούν τα αποτελέσματα, θα καταλογιστούν οι υπαιτιότητες και οι μομφές και θα αποδοθεί δικαιοσύνη. Τότε οι υπεύθυνοι θα εισπράξουν την αμοιβή που πρέπει, που δεν φαίνεται να είναι άλλη από την καθολική οργή.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr