Δεν είναι η πρώτη φορά που για χάρη ενός «ασώτου» θυσιάζεται ο μόσχος ο σιτευτός.

Εν προκειμένω, αναφέρομαι στον δήμαρχο που, μέσα σε μια μεγάλη αγκαλιά, αυτή της Νέας Δημοκρατίας στη Σπάρτη, με συγχωρητικό πνεύμα αλλά και κατανόηση, έλαβε στο πιάτο το «κλειδί» του Δήμου Σπάρτης.

Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται στην δίνη των αυτοδιοικητικών εκλογών στην Πελοπόννησο έχοντας να αντιμετωπίσει έναν δυνατό αντίπαλο, που η ίδια «γέννησε» τον Πέτρο Τατούλη. Οι συμμαχίες και η συσπείρωση της αγγίζουν το απόλυτο. Ωστόσο η δεξιά Σπάρτη, ακόμα «φυσάει και δεν κρυώνει» την εκλογή και Δημαρχεία Βαγγέλη Βαλιώτη. Ταυτόχρονα ο Σταύρος Αργειτάκος δεν είναι ούτε «άσωτος» για να τον περιβάλει το κόμμα αλλά ούτε και απόλυτα δεδομένος. Έτσι το κόμμα στέλνει τον Γρηγόρη Αποστολάκο ο οποίος γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι οι δυνάμεις που αναπτύσσονται δεν κάμπτονται, πολύ δε περισσότερο η άρτι υποψήφια Τασία Κανελλοπούλου.

Η Νέα Δημοκρατία προβληματίζεται γιατί είναι ο καιρός που πρέπει να περιοδεύσει στον νότο ο Μητσοτάκης. Φυσικά ως κόμμα συντήρησης δεν ακούει καν την πρόταση του νεότερου στελέχους της στον Δήμο Σπάρτης, του εκλεγμένου με το σπαθί του Χρήστου Αλεξάκου, που μπροστά στον επερχόμενο διχασμό προτείνει ενιαίο κεντροδεξιό ψηφοδέλτιο.

Μέσα από τα κομματικά χαρακώματα είναι η ώρα που αναδύονται, με τις ευλογίες των βουλευτών, στελέχη και μέλη που επιμένουν για ένα ψηφοδέλτιο αμιγώς κομματικό… Τραγική ειρωνεία, αφού λίγες εβδομάδες αργότερα οι ίδιοι εκλιπαρούν τον Βαλιώτη για στήριξη την Β’ Κυριακή των εκλογών.

Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και εμφανίζεται ο «άσωτος» της Νέας Δημοκρατίας… Η Σπάρτη είναι έτοιμη να σφάξει το μόσχο τον σιτευτό και να στήσει γλέντι στο εκλογικό του κέντρο. Οι πιο σοφοί της παρέας ελπίζουν ότι ο εν λόγω υποψήφιος θα αναγνωρίσει τη συγχώρεση και θα ανταποδώσει τα δέοντα στην πόλη και στο κόμμα… Με συνοπτικές διαδικασίες, αυτές που το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας παίζει στα δάκτυλα, καρατομούνται αξιόλογα στελέχη, πέφτει γραμμή για εκλογή του Πέτρου Δούκα ακόμα και με ασταύρωτα ψηφοδέλτια, εξοβελίζεται, άκουσον – άκουσον, η Τασία Κανελλοπούλου με την προοδευτική ομάδα της και στήνεται ένα πανηγύρι απ’ αυτά για τα οποία η Σπάρτη έχει αποκτήσει τη φήμη ότι «ακόμα και γάϊδαρο στην πλατεία θα ψήφιζε αρκεί να ήταν βαμμένος μπλε…»

Δεν γράφω κάτι που δεν ξέρουμε και δεν συζητάμε όλοι επί χρόνια και καθημερινά…

Ο υποψήφιος, λοιπόν, δήμαρχος της Νέας Δημοκρατίας, φέρνει μαζί του τη σύζυγό του, κόρη του Μιλτιάδη Έβερτ, για να επισφραγίσει την κομματική του αφοσίωση. Ωστόσο την κυρία Δημάρχου δεν την ξαναείδαμε από τότε… Τόσο πολύ απαξιώνει την πόλη που της έδωσε τη θέση της πρώτης κυρίας;

Όπως ήταν «φυσικό» και το γλέντι στήθηκε και οι αγκαλιές άνοιξαν και ο συνετός γιός του κόμματος πικράθηκε όπως και στην Παραβολή του Ασώτου και τελικά τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών οι Σπαρτιάτες έσφαξαν και τον μόσχο τον σιτευτό, δηλαδή τον Δήμο Σπάρτης.

Έκτοτε από τον εκλεγμένο νόμιμα αλλά όχι δίκαια δήμαρχο, που χρωστά πολλά στον Βαγγέλη Βαλιώτη ο οποίος πήρε και πάλι την νίκη του μέσα στη Σπάρτη, ακούσαμε για μια αναπτυξιακή άνοιξη μέσα σε 100 ημέρες, μετά σε 6 μήνες, σε έναν χρόνο…

Ο δήμαρχος, πλέον γεύεται τα αγαθά της επιστροφής και υποδοχής του και ίσως θυμάται τα γεύματα χαρουπιών και τα ξενύχτια στην πολιτική «ασωτία» του και δείχνει να το απολαμβάνει… Δεν είναι λίγο από πρωταγωνιστής των μεγαλύτερων σκανδάλων να γίνεσαι δήμαρχος της ιστορικής Σπάρτης… Τα κατάφερε!

Όμως, μέρα με τη μέρα δικαιώνεται ο συνετός και πικραμένος γιός. Ο «άσωτος» δεν συμμορφώνεται πραγματικά αλλά φροντίζει να επιφέρει στο «αρχοντικό» δικούς του κανόνες και δικά του ήθη…

Φτάνουμε λοιπόν στην εποχή που «ξηρασία» και πανδημία έχει κτυπήσει τον τόπο, Άρχοντες και εργάτες, αφεντικά και δούλοι, δοκιμάζονται…

Ο Δήμαρχος της Σπάρτης επιβάλει αυξήσεις φόρων. Προσπαθεί να κρατήσει όρθιο το κυβερνείο του με δεκάδες έμμισθους ραβδούχους και με φόρους που θα πληρώσει ο λαός ακόμα και στο τελευταίο χάλασμα του μικρότερου χωριού. Ο γέροντας «πατέρας» του δεν θέλει να ακούσει γι’ αυτόν…

Όλοι τώρα θυμούνται τον νέο εκείνον, τον Χρήστο Αλεξάκο, που είχε προβλέψει και είχε προτείνει την ένωση όλων και την ανάδειξη των ικανών…

Σήμερα, ο Πέτρος Δούκας, δήμαρχος νόμιμα αλλά όχι δίκαια, εκβιάζει κάθε κομματικό στέλεχος με αναφορές στο κόμμα, στους πρωθυπουργούς, στον περιφερειάρχη. Θυμίζει καθημερινά σε όλους όσοι τον αμφισβητούν ότι είναι επιλογή του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Φυσικά απολαμβάνει τα έργα του αριστερού Βαγγέλη Βαλιώτη και της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί (ακόμα) να τον «ξεσκεπάσει» απόλυτα γιατί να πλήξει το κόμμα.

Με λίγα λόγια, στην περίπτωσή της Σπάρτης δεν συνέβη ό,τι στην Παραβολή που ακούμε στην Εκκλησία. Και αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να βασανίζει και όσους τον στήριξαν από τον εκκλησιαστικό χώρο. Στην περίπτωσή μας, δηλαδή, έχουμε έναν ακόμα «άσωτο» της Νέας Δημοκρατίας που τον επέβαλε το κόμμα σε ένα δήμο που πάντα ήταν δεδομένος και δεκτικός κάθε πολιτικής απρέπειας… Αντί όμως να συμμορφωθεί ο «άσωτος» φθείρεται η πόλη…

Έτσι αφού η ΝΔ κάηκε στον χυλό με τη δημαρχία Βαλιώτη φυσάει σήμερα και το γιαούρτι χωρίς - και πάλι - να αντιλαμβάνεται ότι ήδη έχει ξινίσει και ότι κινδυνεύει να χάσει και πάλι το «κάστρο» της.

Κάποια στιγμή ας τελειώνουμε…

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr