Γράφει ο Λευτέρης Κουσούλης* / tovima.gr

Κυρίαρχα καλύπτει τον χρόνο η Κυβέρνηση. Αμήχανα και δειλά παρατηρεί τα πράγματα η αντιπολίτευση. Την 25η Ιουνίου έκλεισε με θόρυβο πίσω της οριστικά η πόρτα μιας ολόκληρης περιόδου. Έναν μήνα μετά, με γρήγορα βήματα, με το νομοθετικό έργο κυρίως, η Κυβέρνηση κινείται σε μια ατμόσφαιρα απουσίας πολιτικών εμποδίων και πρωτόγνωρης ευχέρειας.

Η διαδικασία αναζήτησης νέας ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά την οριστική αποχώρηση του κ. Τσίπρα, μαζί με το κενό πολιτικού περιεχομένου και νοήματος υπαρξιακού χαρακτήρα της Αριστεράς, πολλαπλασιάζει αυτήν την ευχέρεια, δίνει χρόνο και επιτρέπει σχεδιασμούς τόσο στο εσωτερικό μέτωπο όσο και στην ευαίσθητη γραμμή των εθνικών θεμάτων.

Καθώς συνολικά καθηλωμένη στην ήττα της η αντιπολίτευση μοιάζει να ακολουθεί τον συμβατικό δρόμο των γνωστών μεθόδων και δεν διανοείται – το ΠΑΣΟΚ πρώτο – να αγγίξει την ανάγκη διερεύνησης του σταθερού υποβάθρου της νέας πολιτικής και κοινωνικής συνθήκης, ο χρόνος θα παραταθεί όπως ακριβώς φαίνεται σήμερα και το κυβερνητικό σχήμα ανεμπόδιστο θα «αφεθεί» στην εξουσία.

Μόνη της λοιπόν η Κυβέρνηση. Θα πίστευε κανείς ότι η ιδανική αυτή συνθήκη θα συντηρήσει άκοπα την δεδομένη κυριαρχία και τίποτα δεν θα διαταράξει την τετραετία εν όψει. Μέσα σε κάθε συνθήκη ορατής ευχέρειας κρύβονται αόρατες απειλές. Είναι νωρίς να το πούμε, αλλά η φθορά αρχίζει με τη γέννηση. Το αντιπολιτευτικό κενό θα αποδειχθεί μια συνθήκη φθοράς, που υπόγεια θα δουλεύει εκεί που όλα θα φαίνονται υπό έλεγχο και η συχνή επίκληση του πρόσφατου εκλογικού αποτελέσματος θα χάνει την ισχύ της.

Μόνη της με την πραγματικότητα η Κυβέρνηση. Όπως βιώνεται στην καθημερινή ζωή. Η αντιπολίτευση απουσιάζει, οι ανάγκες είναι εδώ. Η μέριμνα για την επιβίωση γίνεται μέρα με την μέρα δυσκολότερη, η ακρίβεια υπονομεύει το εισόδημα, τα ατομικά σχέδια μιας καλύτερης προοπτικής δεν βρίσκουν πραγματικό θεμέλιο, μια απογοήτευση συνολικής βελτίωσης των πραγμάτων μάλλον συνοδεύει τη στιγμή. Αν μια εκλογική νίκη θα μπορούσε να γεννήσει και μια συλλογική έμπνευση για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, δεν φαίνεται να συμβαίνει στην περίπτωση. Και για να μην αδικούμε το κυβερνητικό σχήμα, μένει να δούμε.

Να δούμε από το Σεπτέμβριο την ταχύτητα και την αποφασιστικότητα των μεταρρυθμίσεων. Στο κράτος πρώτα. Αξιολόγηση, ουσιαστικό έλεγχο και περιορισμό της γραφειοκρατίας, ενδιαφέρον για την ασφάλεια, από την καθημερινή ζωή ως την ζώνη των τροχαίων, το δημόσιο Σχολείο, την Δικαιοσύνη, την προστασία της φύσης, το παραγωγικό μοντέλο, την εργασία, την αμοιβή της εργασίας.

Οι προσδοκίες μοιάζουν περιορισμένες. Ένα κοινωνικό σώμα με περιορισμένες προσδοκίες παρέχει με τη σειρά του μεγάλες δυνατότητας ευχέρειας στις αλλαγές. Αρκεί η βούληση και το ψυχικό σθένος. Μένει να φανεί, αν οι αλλαγές, πέρα από την πρόσοψη, αγγίξουν και το οικοδόμημα, που είναι πλέον για την εποχή μας πολύ παλαιό.

*Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr