Ματωμένα Χριστούγεννα

Γράφει ο Βασίλης Βλαχάκος

Η Μέση Ανατολή χωρίς ανατολή
δεν έχουν οι άνθρωποι στον ήλιο μοίρα
η Αγάπη στον Σταυρό του Γολγοθά
φθόνος κι αλληλοσπαραγμός
«ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ», Χριστέ μου,
καραβάνια ο ξεριζωμός
άταφοι νεκροί δίπλα στα μπάζα
κ’ η ανθρωπότητα, «ὠιμέ..! δεν έχει γάζα
να επουλώσει των αμάχων τις πληγές.

Ρουκέτες χτυπάνε τα αστέρια
νεκρή η Πούλια κι ο Αυγερινός
της Βηθλεέμ λαβώθηκε το Αστέρι
μάτωσε η Γη και ο Ουρανός
οι Άγιοι Τόποι με αγρυπνίες
με παρακλήσεις, προσευχές,
οι Άγιοι στον Παράδεισο με λιτανείες
να πάψουν του πολέμου οι ιαχές.

Στα φετινά Γενέθλια, Χριστέ μου,
αιχμάλωτοι, στις στρούγκες, οι βοσκοί
όμηροι στα καταφύγια οι Μάγοι
με τόση δυστυχία και οδύνη
με τί πίστη, ποια ελπίδα.., ποια ζωή..,
πώς να γιορτάσει η Χριστιανοσύνη
οι Άγγελοι πώς να ψάλλουν «Ὠσαννά!»
πώς να πουν «..καί ἐπί γῆς εἰρήνη!»
μόνο ο Ηρώδης μες την καλή χαρά
σαν βλέπει τα παιδιά νεκρά στους δρόμους
τον θρόνο ονειρεύεται και λαχταρά.

Τέτοιοι αιμοχαρείς και θηριώδεις
γράφουν τη μοίρα των λαών
που ξέρουν πότε γεννηθήκαμε
και πότε θα πεθάνουμε, άνθρωπέ μου.
Αιμορραγεί η Γη σ’ όλα τα μέρη
αίμα δεν έχει να δώσει ο Ουρανός
κάνε το θαύμα σου, Χριστέ μου,
κι ο αλλόθρησκος να γίνει χριστιανός.

Τί κι αν γεννήθηκες, Χριστέ μου,
φοβάμαι, πως πρέπει ξανά να γεννηθείς
δύο φορές να σταυρωθείς
και άλλες τόσες να αναστηθείς
μήπως και πιστέψουμε, Θεέ μου.