61 ώρες στα κύματα: Ένα απίστευτο παγκόσμιο ρεκόρ στον Κορινθιακό Κόλπο

Γράφει ο Πέτρος Παρθένης*

Κεφάλαιο 1ο

Το Χρονικό Ενός Ρεκόρ

Τετάρτη 30 Αυγούστου. Βρίσκομαι στην Αίγινα, είναι οι μόνες ημέρες που έχω για διακοπές έπειτα από μια πλούσια και δημιουργική κολυμβητική χρονιά.

Την ίδια στιγμή η χώρα καίγεται. Έχω για παρηγοριά το καθημερινό κολύμπι, το θερινό σινεμά και τη συντροφιά μιας συμμορίας από γάτες σε ένα απομονωμένο κτήμα με φιστικιές. Αφήνομαι λίγο λίγο στη θλίψη των ημερών. Ευτυχώς, ξέρω καλά να το κάνω, είμαι κολυμβητής μεγάλων αποστάσεων, στο νερό συναντάμε τα πάντα και μαθαίνουμε να προχωράμε πλάι με τις δυσκολίες. Οι
φουρτούνες θέλουν υπομονή και στωικότητα, η θάλασσα γαληνεύει, αρκεί να περιμένεις να εκτονώσει και εκείνη τον θυμό της. Θα εφαρμόσω την πάγια τακτική μου: «Κολυμπάω αργά, στον ρυθμό μου, για να φθάσω γρήγορα».

Πέμπτη 31 Αυγούστου. Ανάμεσα σε όλες τις ζοφερές εικόνες στις ειδήσεις, να και μια όμορφη, μια διαφορετική, μια εικόνα γεμάτη θάλασσα. Ένας κολυμβητής κοιτάζει προς το πέλαγος, προσηλωμένος και με μια αποφασιστικότητα στο βλέμμα.

Από κάτω διαβάζω μια λιτή είδηση στα αγγλικά: «Έφυγε! Ο Ματιέ Μπόνε ξεκίνησε σήμερα το πρωί από τη Ναύπακτο με στόχο να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ της μεγαλύτερης απόστασης κολύμβησης θαλάσσης».

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κολυμπήσει τουλάχιστον 127 χλμ. και με τους υπολογισμούς μου πρέπει να κολυμπάει σχεδόν τρεις μέρες και τρεις νύχτες ασταμάτητα! Μοιάζει αδιανόητο, μια και ξεκινάει την προσπάθειά του με δυνατό άνεμο, αλλά εγώ πιστεύω ότι τα έχει καταφέρει ήδη, οπότε αρχίζω να προωθώ την είδηση παντού.

Ο Βασιλιάς της περιπέτειας

Ο Ματιέ φοράει πάνω του ένα GPS Tracker, οπότε βλέπουμε συνεχώς ζωντανά το στίγμα του. Είναι στο νερό μόλις λίγες ώρες και στέλνω μήνυμα στο σκάφος που τον υποστηρίζει με την πρόθεσή μου να βοηθήσω σε ό,τι χρειαστεί, με ευχαριστούν ευγενικά για το ενδιαφέρον και τότε καταλαβαίνω ότι καθισμένος στην Αίγινα είμαι άχρηστος. Πάμε τώρα στη μάχη, τη μάχη του Ματιέ με τον Ποσειδώνα και τα κύματα του Κορινθιακού.

Αλλά ποιος είναι ο Ματιέ Μπόνε; Δεν έχω ιδέα. Διαβάζω για εκείνον: είναι 29 ετών, ναυαγοσώστης, γεννημένος στην Οστάνδη, ζει στην πόλη Μπρεντέν στις βελγικές ακτές. Είναι αθλητής ποδηλασίας, τρεξίματος, ορειβασίας και κολύμβησης, ενώ τα πρώτα του βήματα τα έκανε με μπάσκετ. Το χαμογελαστό πρόσωπο που βλέπω στις φωτογραφίες δεν παραπέμπει σε έναν ανταγωνιστικό άνθρωπο, ωστόσο μέσα στο 2023 έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ ποδηλασίας επτά συνεχόμενων ημερών, καλύπτοντας 3.619,72 χλμ. στην έρημο της Αριζόνα, μια απόσταση που σημαίνει ότι έκανε ποδήλατο κάθε μέρα 500 χιλιόμετρα με μέσο όρο 30 χλμ./ώρα. Και δεν είναι μόνο αυτό, έχει κολυμπήσει 67 χλμ. κατά μήκος των βελγικών ακτών, έχει τρέξει στον δυσκολότερο αγώνα ερήμου στο Μαρόκο (Marathon des Sables), έχει κολυμπήσει τα στενά της Μάγχης και έχει κάνει μέσα σε οκτώ μέρες οκτώ συνεχόμενα Ironman στα Κανάρια νησιά. Αλλά πώς προέκυψε αυτό το νέο εγχείρημα; Και γιατί στην Ελλάδα;

Το σήμα του GPS

Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου, επιστρέφω στην Αθήνα. Πήρα αυθόρμητα την πρωτοβουλία και ξεκίνησα μια καμπάνια προβολής, χωρίς να γνωρίζω αν το επιθυμεί ο ίδιος ή η ομάδα του. Παρακολουθώ κι εγώ με αγωνία το στίγμα του στο GPS βλέποντας τα δύσκολα καιρικά φαινόμενα. Ο Ματιέ βρίσκεται στο άνοιγμα της Ιτέας, εκεί που τα βουνά κατεβάζουν ρεύματα και πολύ κρύο. Και έχει ακόμα άλλες δύο μέρες και νύχτες στο νερό. Κολυμπάει ασταμάτητα, με διαλείμματα λίγων δευτερολέπτων για τροφοδοσία. Απαγορεύεται αυστηρά ακόμα και να πιαστεί από τη βάρκα συνοδείας, καθώς κάτι τέτοιο θα ακύρωνε την προσπάθειά του.

Έχω ακολουθήσει κολυμβητές για μέρες πάνω σε σκάφη, οργανώνοντας αντίστοιχα εγχειρήματα, και ξέρω τη δυσκολία. Οι παραισθήσεις από την κούραση και το κρύο έρχονται πολύ γρήγορα και το κολύμπι για τρεις μέρες και νύχτες σε τόσο δύσκολα νερά μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνο ακόμα και για τη ζωή του κολυμβητή. Με έναν φίλο ξεκινάμε για την Αλυκή, το σημείο δηλαδή του τερματισμού, φτάνουμε το μεσημέρι του Σαββάτου 2 Σεπτεμβρίου.

Όλα μοιάζουν ήρεμα. Σύμφωνα με το σήμα του GPS, αν όλα πάνε καλά, ο Ματιέ θα βγει στην παραλία το βράδυ, γύρω στις 11.30, έπειτα από 60 ώρες στο νερό.

Τη γνωρίζω καλά την περιοχή κολυμβητικά, καθώς είναι μια ανάσα από τη Θήβα όπου μεγάλωσα, και ξέρω πόσο βαθιά και κρύα νερά έχει ο μεγάλος αυτός κόλπος που βρίσκεται μπροστά μας. Και όχι μόνο αυτό. Το σημείο επισκέπτονται συχνά δελφίνια αλλά και καρχαρίες, ειδικά το φετινό καλοκαίρι είχαμε εμφανίσεις τέτοιων θηρευτών.

Σύμφωνα με το πλάνο, μόλις μπει στον όρμο της Δομβραίνας περίπου στο 105ο χλμ., θα χρειαστεί ακόμα 25 χλμ. για να είναι ασφαλής και να έχει πιθανότητες να σπάσει το ρεκόρ. Βλέπω τις φωτογραφίες που ανεβάζει το πλήρωμα έπειτα από δυόμισι μέρες κολύμπι και πλέον διακρίνω πάνω του την ταλαιπωρία από το κρύο, το αλάτι και τα κύματα.

Στοιχηματίζω ότι μυϊκά υποφέρει υπερβολικά και μαθαίνω ότι διέκοψε για δύο ώρες την τροφοδοσία του, λόγω στομαχικών διαταραχών από εμετούς.

Κολυμπάει πλέον αδύναμος. Φτάνει όμως στο 105ο χλμ. και πλέον του απομένουν δύο τεράστια τρίγωνα που πρέπει να κολυμπήσει γύρω από το σύμπλεγμα των νησιών Γκρομπολούρα, Μακρόνησος (Δίπορτα) και το μικρό Κουβέλι. Κουκλιά και τα τρία, πανέμορφο τοπίο, αλλά εξαιρετικά δύσκολος ο περίπλους. Εμείς τον παρακολουθούμε από έναν λόφο πάνω από την ακτή.

Ο καιρός γυρίζει σε δυνατό βοριά, με αποτέλεσμα να κρυώνει τη θάλασσα και να φρενάρει το κολύμπι του, ενώ έχει πέσει πια το σκοτάδι της τρίτης νύχτας. Δύο μεγάλοι προβολείς στοχεύουν τον Ματιέ από το σκάφος ενώ τρεις-τέσσερις βοηθοί φροντίζουν για την τροφοδοσία του με καλάμι και φυσικά έχουν διαρκώς πάνω του τα μάτια τους, για να μη χαθεί.

Ερχεται!

Οι ώρες περνάνε και βλέπουμε στο βάθος το σκάφος να πλησιάζει. Είναι κοντά πια, αλλά μας φαίνεται ότι αργεί πολύ. Βλέπουμε μόνο τα μικρά λαμπάκια από το ιστίο. Η αγωνία μας κορυφώνεται.

Φοβόμαστε ότι μπορεί να τον βγάλουν από εξάντληση, από κάποιο περιστατικό αναρρόφησης ή παράκρουσης. Άλλα όχι! Έρχεται!

Τον διακρίνουμε μέσα στο σκοτάδι, έχει πια μαζευτεί κόσμος στην παραλία και περιμένει μαζί μας, καθώς και κάποιοι του πληρώματος του Ματιέ, που έχουν στήσει ένα λιτό πανό τερματισμού. Του απομένουν μόλις 50 μέτρα, τα κατάφερε, το έσπασε το ρεκόρ, μένει μόνο να βγει έξω από το νερό και να περπατήσει στην ακτή. Χέρι χέρι με απλωτές πλησιάζει και αρχίζουμε να ακούμε τον σταθερό του παφλασμό.

Λίγα μέτρα μόνο και ένα πλάσμα παραμορφωμένο και πρησμένο από το αλάτι, σαν ένα απόκοσμο υβρίδιο ανθρώπου-ψαριού, αρχίζει να ξεπροβάλλει και να προσπαθεί να περπατήσει. Τρεκλίζει, χάνει την ισορροπία του, αλλά μένει όρθιος και με τα χέρια ψηλά δείχνει το ρεκόρ που φωτίζεται από τα βεγγαλικά. Πέφτει στην αγκαλιά των αγαπημένων του, είναι εκεί και η μητέρα του, Κάρολ, και ο πατριός του, Έρβιν, ευτυχισμένοι και δακρυσμένοι. Είμαι συγκλονισμένος, όλοι είμαστε. Κάποιοι περαστικοί κοιτάνε απορημένοι, μια σαμπάνια ανοίγει, ο Ματιέ μοιάζει υγιής, ωστόσο μεταφέρεται προληπτικά στο νοσοκομείο – συνήθως έπειτα από μια τέτοια περιπέτεια δεν μιλάς για τρεις μέρες.

Αλλά είναι χαμογελαστός, έχει κάνει ένα αδιανόητο παγκόσμιο ρεκόρ κολυμπώντας συνεχόμενα 131 χλμ. σε 60 ώρες, 55 λεπτά και 43 δευτερόλεπτα.

Με τη Δύναμη της Χελώνας

«Τις πρώτες δυόμισι μέρες, παρόλο το κρύο, ήμουν ενθουσιασμένος, αλλά την τρίτη μέρα μετά τα 120 χλμ. άρχισα να έχω οράματα και να βλέπω φίδια και απόκοσμα πράγματα. Τρόμαξα, κατάλαβα ότι είμαι σε παράκρουση, αλλά μια μαγική εικόνα από δύο χελώνες που συνάντησα και ο σεβασμός μου στη φύση μού έδωσαν τη δύναμη να συνεχίσω. Και συνέχισα», μου λέει ο Ματιέ όταν λίγες μέρες αργότερα καθίσαμε και μιλήσαμε με ηρεμία.

Μου λέει γελώντας ότι διάλεξε τον Κορινθιακό γιατί ήθελε μια κλειστή θάλασσα με ζεστό νερό και ήρεμη, και μια ελεύθερη ευθεία διαδρομή (απαιτείται για το παγκόσμιο ρεκόρ). Όσο το σκέφτεται, συνεχίζει να γελάει. Από 27°C το νερό έπεφτε συχνα στους 21°C, κάτι που τον διέλυσε από τις τρεις πρώτες ώρες, ενώ τα κύματα τον τσάκισαν. Απαριθμεί όσα θα έπρεπε να κάνει αλλιώς. «Τα παγάκια στα χείλη ήταν κακή ιδέα», λέει. «Υποτίθεται ότι θα με ανακούφιζαν από το αλάτι, αλλά τα χείλη μου κάηκαν και υπέφερα».

»Κολυμπούσα επί τέσσερις μήνες σε καθημερινή βάση για να προετοιμάσω το σώμα μου, αλλά δεν το έβλεπα ως αγώνα, δεν έχω ίχνος ανταγωνισμού μέσα μου, είναι απλώς μια δοκιμασία των δικών μου ορίων. Με τις γνώσεις που έχω τώρα, θα επιχειρήσω πολύ σύντομα να σπάσω το ρεκόρ μου, οπότε θα έχετε πάλι νέα μου σύντομα».

Παίρνει ένα πλαστικό μπουκαλάκι και το γεμίζει με άμμο από την Αλυκή, κάνουμε μια σφιχτή αγκαλιά και φεύγει.

Κεφάλαιο 2ο

Μυστικά ενός απίθανου ταξιδιού

Ένας κολυμβητής, για να καταφέρει κάτι τόσο υπεράνθρωπο, απαιτείται μια επίπονη και καθημερινή προετοιμασία που διαρκεί το λιγότερο έναν χρόνο, απαιτεί θυσίες και χρήματα. Μεγάλες προπονήσεις μία ή και δύο φορές τη μέρα, έξι-επτά μέρες την εβδομάδα, ασκήσεις με βάρη για τη βελτίωση της μυϊκής ικανότητας του κολυμβητή αλλά και για την αποφυγή τραυματισμών, αρκετό κολύμπι σε πισίνα και απαραιτήτως στη θάλασσα, για εξοικείωση με την πολύωρη έκθεση σε υψηλά επίπεδα αλατότητας. Επιπλέον χρειάζεται αερόβιο τρέξιμο ή ποδήλατο, να αυξηθούν οι αντοχές του αθλητή.

Ο Έλληνας υπεραθλητής Σπύρος Χρυσικόπουλος, πριν επιχειρήσει το 2018 να κολυμπήσει από τη Ρόδο στο Καστελλόριζο (140 χλμ.), χρειάστηκε να κάνει μέχρι και 24 συνεχόμενες ώρες προπονήσεων σε πισίνα. Βρέθηκα δίπλα του οργανωτικά σε αυτή την προσπάθεια και είναι συγκλονιστικό το πόση πειθαρχία απαιτείται για να ακολουθήσει κανείς ένα τέτοιο αυστηρό πλάνο. Οι αθλητές αυτοί συνήθως δεν έχουν καν προπονητή, γιατί θα ήταν εξαιρετικά κοστοβόρο, επιπλέον δεν υπάρχουν πολλοί προπονητές, ο καθένας χαράσσει τον δικό του δρόμο.

Μιλάμε για εντελώς άγνωστα μονοπάτια. Ο Ματιέ είχε προπονητή μόνο για τα πρώτα του βήματα, αλλά από εκεί και πέρα προπονήθηκε μόνος του.

Ο κολυμβητής χρειάζεται και υψηλές ποσότητες σε υδατάνθρακες, ισοτονικά, πρωτεΐνες και γεύματα που είναι απαραίτητα για τέτοιες ultra προετοιμασίες, ειδικά στο στάδιο της προετοιμασίας αλλά και κατά το ίδιο το εγχείρημα, ενώ είναι πολύ σημαντική και η ψυχολογική υποστήριξη.

Αναφέρομαι σε αθλητικό ψυχολόγο, αν και στην περίπτωση του Ματιέ έχουμε να κάνουμε με μια μοναδική περίπτωση αθλητή που αντλεί δυνάμεις από τη φύση και μόνο.

Αντέχοντας το κρύο

Το ανθρώπινο σώμα είναι φτιαγμένο για πολύ υψηλά επίπεδα καταπόνησης, αλλά κανένα σώμα δεν μπορεί να αντέξει σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες για πολλές ώρες σε τέτοια εγχειρήματα, όσο προπονημένο και να είναι. Γι’ αυτό, αν δεν γίνει χρήση κάποιας neoprene στολής που προστατεύει το σώμα από το κρύο, χρειάζεται τεχνογνωσία και πολλά αυτοσχέδια προστατευτικά, συνήθως πατέντες. Στους μεγάλους διάπλους συνήθως γίνεται χρήση είτε βαζελίνης είτε λανολίνης σε συνδυασμό με κάποιο αντηλιακό, αλλά όλα αυτά σιγά σιγά φεύγουν από το σώμα, με αποτέλεσμα οι κολυμβητές να εγκαταλείπουν λόγω κρύου.

Επίσης, για την προστασία από δηλητηριώδη δαγκώματα από μέδουσες, έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς μέχρι και μάσκες σιλικόνης. Επειδή όμως τα βοηθήματα δεν τα αναγνωρίζει η παγκόσμια ομοσπονδία όσον αφορά τα ρεκόρ, οι κολυμβητές καταλήγουν σε πατέντες που κυκλοφορούν στην παγκόσμια ultra swimming σκηνή.

Η Αμερικανίδα Νταϊάνα Νάιαντ κολύμπησε από την Κούβα στη Φλόριδα χρησιμοποιώντας ένα προστατευτικό κλουβί για καρχαρίες, ωστόσο η προσπάθειά της δεν αναγνωρίστηκε και χρειάστηκε να την επαναλάβει αρκετά χρόνια αργότερα. Το ίδιο συνέβη και όταν έκανε χρήση μάσκας σιλικόνης.
Την Νταϊάνα θα την ενσαρκώσει η Τζόντι Φόστερ στην αναμενόμενη ταινία Nyad. Προσωπικά με έχει βοηθήσει πολύ όλα αυτά τα χρόνια, προσφέροντάς μου απλόχερα πληροφορίες για να υποστηρίξω προσπάθειες μαραθώνιων κολυμβητών.

Ο Ματιέ κολύμπησε χωρίς βοηθήματα, μόνο με μαγιό, σκουφάκι και γυαλάκια, και χρησιμοποίησε ένα μείγμα οξειδίου του ψευδαργύρου μαζί με λίπος και αντηλιακό, το οποίο τον προστάτεψε έως έναν βαθμό μέχρι το τέλος από τον ήλιο και ελάχιστα από το κρύο. Η θερμοκρασία στον Κορινθιακό δεν ήταν αυτή που περίμενε και τα βρήκε σκούρα. Η κατεύθυνση του ανέμου, τα ψηλά βουνά και τα μεγάλα βάθη δημιούργησαν ένα νέο μικροκλίμα μέσα στο νερό με συνέπεια να πέφτουν δραστικά οι θερμοκρασίες. Επιπλέον, αν παρατηρήσατε στις εικόνες, η πάστα δεν κάλυπτε ολόκληρο το σώμα του. Για παράδειγμα, αν είχε βάλει στους πήχεις των χεριών, το γλίστρημα θα εμπόδιζε τις αποτελεσματικές χεριές και το ανεμπόδιστο τράβηγμα στο νερό.

Φαγητό στο νερό

Από τη στιγμή που ο Ματιέ μπήκε μέσα στο νερό, έπρεπε για να πετύχει το παγκόσμιο ρεκόρ να δέχεται συνεχώς τροφοδοσία για να συμπληρώνει τη χαμένη ενέργεια. Πάνω λοιπόν στο σκάφος υπήρχε αποκλειστικά μια ομάδα τεσσάρων ανθρώπων γι’ αυτόν τον σκοπό, αλλά και για να ελέγχουν πού βρίσκεται κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Το υπόλοιπο πλήρωμα εκτός από τον καπετάνιο βρίσκεται στο σκάφος για καταγραφή του ρεκόρ: δύο ανεξάρτητοι επόπτες, ένας κάμεραμαν και ένας φωτογράφος, και κάποιοι ακόμα που βοηθούσαν (π.χ. στην ετοιμασία γευμάτων). Ο Ματιέ κολύμπησε με ενσωματωμένα αδιάβροχα φωτάκια πάνω στο κεφάλι κατά τη διάρκεια της νύχτας, για να μην τον χάσει το πλήρωμα μέσα στα κύματα.

Δεν μπορώ να ξεχάσω αυτό που ζήσαμε στο εγχείρημα του κολυμβητή Σπύρου Χρυσικόπουλου το 2018, όταν τον χάσαμε με το πλήρωμα για δύο ολόκληρα λεπτά από το οπτικό μας πεδίο μέσα στη νύχτα, στα παράλια της Τουρκίας, λίγο αφότου συναντήσαμε μια τουρκική ακταιωρό. Ένιωσα τρόμο, ως ο κύριος υπεύθυνος τότε της ομάδας που τον πλαισίωνε, ένα συναίσθημα πολύ άγριο: να κινδυνεύεις να χάσεις κάποιον μέσα στο νερό. Σας παραπέμπω στο βραβευμένο ντοκιμαντέρ ΑΚΡΑ (COSMOTE TV) του 2019, όπου καταγράφηκε η υπερπροσπάθεια του Χρυσικόπουλου.

Η τροφοδοσία λοιπόν έγινε με ένα ειδικό καλάμι που κατέληγε σε ένα διπλό καλαθάκι, μέσω του οποίου σέρβιραν στον Ματιέ το φαγητό και τα υγρά του. Το καλάμι χρησιμοποιείται αφενός επειδή απαγορεύεται ο κολυμβητής να πιάσει την κουπαστή του σκάφους, για να μην ακυρωθεί, και αφετέρου επειδή είναι επικίνδυνο να πλησιάσει με τα κύματα στην τροφοδοσία, μπορεί να κινδυνέψει η ζωή του.

Κάθε μισή ώρα οι βοηθοί τού έδιναν με το καλάμι τα υγρά του (νερό, ηλεκτρολύτες, υδατάνθρακες) και κάθε μία ώρα το φαγητό του (φρούτα, πουρέ με κρέας στο μπλέντερ, ρύζι, ζελέ όσο περνάει η ώρα κ.λπ.). Σε όλο το εγχείρημα κατανάλωσε 120 φορές υγρά και 60 φορές φαγητό, σταματώντας μόνο για ελάχιστα δευτερόλεπτα ώστε να μην κρυώνει και να μην παθαίνει κράμπες. Υπήρχε λοιπόν ένα timer που ενημέρωνε τους βοηθούς και εκείνοι κατόπιν με μια σφυρίχτρα και ένα ταμπελάκι ενημέρωναν τον Ματιέ για να πάρει την τροφοδοσία του αλλά και για το πού βρίσκεται χιλιομετρικά.

Κάποια στιγμή το δεύτερο βράδυ, από την εξάντληση έφαγε λαίμαργα, όπως μου είπε, και το αποτέλεσμα ήταν να αρχίσει να έχει στομαχικά, να κάνει εμετούς και να χάνει υγρά. Τον ρώτησα πώς το αντιμετώπισε και μου είπε αυτό που περίμενα: πολλά παυσίπονα και πολλή καφεΐνη. Μέσα στο φαγητό, μου εξήγησε, υπήρχαν παυσίπονα σε μικρές δόσεις και φυσικά καφεΐνη για να μπορεί να κολυμπάει άυπνος. Δεν υπάρχουν, μου λέει, άλλα μυστικά, το υπόλοιπο ήταν καθαρό κολύμπι με ψυχή. Κολύμπι με ψυχή.

Οι περιπέτειες του Ματιέ

• Σεπτέμβριος 2017
Ανάβαση στο Μοντ Μπανκ (4.810 μ. υψόμετρο) στις Γαλλικές Άλπεις.

• Αύγουστος 2018
Ανάβαση στο Μάτερνχορν (4.478 μ. υψόμετρο) στις Ελβετικές Άλπεις. Έξι μήνες προετοιμασία.

• Απρίλιος 2018
Ultra Marathon Des Sables (Μαρόκο).
Ενας από τους δυσκολότερους και πιο πολυήμερους Μαραθωνίους του πλανήτη. Έξι μήνες προετοιμασία.

• Δεκέμβριος 2018
Ironman Busselton (Αυστραλία), 3,8 χλμ. κολύμπι, 180 χλμ. ποδήλατο, 42 χλμ. τρέξιμο. Ξεκίνησε με τυφώνα. Σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν η πιο τρελή και γεμάτη πόνο εμπειρία του.

• Ιούλιος 2019
Kamp Waes / Τηλεοπτικό σόου αντοχής (Βέλγιο).
Μαζί με 13 ακόμα αθλητές συμμετέχει στην πιο σκληρή εκπαίδευση των ειδικών δυνάμεων.

• Σεπτέμβριος 2019
Κολυμβητική διάσχιση Μάγχης, 56 χλμ. (Αγγλία – Γαλλία). Το πιο διάσημο και δυσκολότερο κολυμβητικό πέρασμα στη Γη. Τα καταφέρνει σε 12 ώρες και 47 λεπτά.

• Μάιος 2020
Ποδηλατικός γύρος του Βελγίου. Ολοκληρώνει 1.224 χλμ. ποδηλατώντας επί 53 ώρες. Μόνο μικρά διαλείμματα ύπνου κατά μήκος της διαδρομής.

• Ιούλιος 2020
Ανάβαση στο Άιγκερ (Ελβετικές Άλπεις).
Ολοκληρώνει το Alpine big three, δηλαδή την ανάβαση των τριών δυσκολότερων κορυφών των Άλπεων, κάτι σαν το «ιερό δισκοπότηρο» των αλπινιστών στην Ευρώπη.

• Σεπτέμβριος 2020
Γίνεται ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που καταφέρνει να κολυμπήσει πετυχημένα ολόκληρο το μήκος των βελγικών ακτών, σύνολο 67 χλμ., σε 23 ώρες, 3 λεπτά και 55 δευτερόλεπτα. Πρώτη φορά υποστηρίζεται και χορηγικά για το εγχείρημα, διαθέτοντας το μισό ποσό στο «Make a Wish».

• Απρίλιος 2022
Κανάρια νησιά, Ισπανία. Ολοκληρώνει 8 Ironman σε 8 νησιά στη σειρά. Συγκεκριμένα 40,4 χλμ. κολύμβηση, 1,440 χλμ. ποδηλασία και 337,6 χλμ. τρέξιμο.

• Μάρτιος 2023
Γίνεται ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που ποδηλατεί στην έρημο της Αριζόνα επί 7 μέρες, σε μια απόσταση συνολικού μήκους 3.619, 72 χλμ.

• Σεπτέμβριος 2023
Παγκόσμιο ρεκόρ μεγαλύτερης απόστασης κολύμβησης στην ανοιχτή θάλασσα, από τη Ναύπακτο στην Αλυκή: 131 χλμ. σε 60 ώρες, 55 λεπτά και 43 δευτερόλεπτα.

(*)Ο Πέτρος Παρθένης είναι σύμβουλος επικοινωνίας και εμπνευστής του Project Weswim, που παρακινεί τους ανθρώπους να κολυμπούν 365 μέρες τον χρόνο.

Πηγή: kathimerini.gr