Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Η πανδημία, αν και έχει περάσει αρκετός χρόνος από την εμφάνισή της, καλά κρατεί. Η απρόσμενη δοκιμασία της υγείας των λαών ξεσκέπασε και αποκάλυψε τις ελλείψεις των πολιτικών και κοινωνικών συστημάτων, τα οποία βρέθηκαν απροετοίμαστα, ανεπαρκή και αναποτελεσματικά να αντιμετωπίσουν την ξαφνική αυτή επιβουλή. Πέρα όμως από τις αυτονόητες και λογικές ενέργειες φαίνεται καθαρά ότι δόθηκε η ευκαιρία σ’ αυτούς που χαράζουν την πορεία των λαών και στους υπηρέτες τους να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο, να ασκήσουν πρόσθετες μορφές εξουσίας, ώστε να εδραιωθούν πιο σταθερά στις ανθρώπινες μάζες.

Εκτός από τις γενικές και αποδεκτές αποφάσεις, κάθε χώρα εφαρμόζει και ιδιαίτερα μέτρα προσαρμοσμένα στα δικά της χαρακτηριστικά, τα οποία έχουν και άμεση σχέση με την αντίληψη, τους στόχους και τις σκοπιμότητες των κυβερνώντων. Η έκφανση των υπεύθυνων καταγράφηκε και στην Ελλάδα, οι οποίοι άρπαξαν την ευκαιρία και εφαρμόζουν μέτρα πίεσης, περιορισμού και αναγκαστικής συμμόρφωσης προσβάλλοντας την αξιοπρέπεια και την ελευθερία της προσωπικότητας. Τιμωρητικές φιγούρες, με υψωμένο το δάκτυλο έκαναν την εμφάνισή τους, ασκούν μορφές εξουσίας και, μέσω νομοθετημάτων, που σε κανονικές συνθήκες δεν θα τολμούσαν να ψηφίσουν, επιχειρούν να ελέγξουν και να ποδηγετήσουν την κοινωνία με κατασταλτικές επιλογές, με έντονη την αποφορά ενός άκρατου εσωτερικού αυταρχισμού.

Η τάση αυτή της εξουσιαστικής επιβολής αποκαλύφθηκε από την αδυναμία συντονισμού και έλλειψη σχεδίου, ενισχύθηκε δε από τις συνεχόμενες παλινωδίες, τις αλλοπρόσαλλες και ασύνταχτες επεμβάσεις, που όξυναν παραπέρα τις διαμάχες μεταξύ των πολιτών και συντέλεσαν στη δημιουργία ενός νέου και επικίνδυνου κοινωνικού διαχωρισμού/ διχασμού, του οποίου το μέγεθος των επιπτώσεων δεν μπορεί να προσδιοριστεί. Τώρα έχουν απέναντί τους, σε μεγάλο βαθμό τους «μακεδονομάχους» ως αντιεμβολιαστές, που εξέθρεψαν, χάιδεψαν και στήριξαν την προηγούμενη περίοδο, οι οποίοι πρωτοστατούν στα συλλαλητήρια στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις, κατάργησαν στην πράξη τον πρόσφατο νόμο για τις συγκεντρώσεις, με τους πρωτοπόρους/υποκινητές να εκμεταλλεύονται τη συγκυρία, για προσωπικό πολιτικό όφελος.

Η πολιτική ηγεσία, εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες της, πιστή στον νόμο της αυθαιρεσίας και όχι της πειθούς, δεν κατάφερε να πείσει για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού, παρά τα μπόνους στα αρεστά της ΜΜΕ, και με συνεχόμενα λάθη προσπαθεί να εξαναγκάσει τους «άπιστους» να υπακούσουν στις εντολές της. Με μέτρα υποχρεωτικά/καταναγκαστικά για κάποιους και σκληρά για τους υπόλοιπους ανυπάκουους, αλλά και με αναξιοπρεπή φιλοδωρήματα επιμένει και αγωνιά για τον τοίχο της ανοσίας της αγέλης, που δεν χτίζεται παραβλέποντας και μηδενίζοντας την ανθρώπινη υπόσταση και συγκρότηση. Γιατί, πέρα από την υπακοή και την υποταγή υπάρχουν και σκοπιμότητες για το άμεσο μέλλον (εκλογές), που για να τις προκηρύξει χρειάζεται τεχνητά ή πραγματικά κάποιας μορφής ισορροπία, αφού έτσι πιστεύει ότι θα έχει το μικρότερο πολιτικό κόστος.

Οι πολίτες, κάτω από αυτές τις συνθήκες στέκονται με περίσκεψη και αμφιβολία, με επιφύλαξη και φόβο, προβληματίζονται και αντιδρούν, δεν δέχονται να γίνουν πειραματόζωα έχοντας κατά νου και τα οικονομικά συμφέροντα και την απληστία των φαρμακοβιομηχανιών για εύκολο κέρδος, τα οποία όπως έχει αποκαλυφθεί, γι’ αυτές είναι σοβαρότερα και από την υγεία των ανθρώπων. Είναι πράγματι απορίας άξιο το γεγονός ότι παρότι η μεγάλη πλειονότητα της επιστημονικής κοινότητας επιμένει και προτρέπει στον εμβολιασμό, με ενδεχόμενες κάποιες ασήμαντες παρενέργειες, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού αρνείται να εμβολιαστεί, αν και ο ιός με τις συνεχείς μεταλλάξεις του είναι εδώ.

Οι αποφάσεις των αρμοδίων πιστοποιούν την έκδηλη ανησυχία τους, αφού αυτό που επιθυμούν διακαώς δεν το κατορθώνουν, δεν τους βγαίνει. Οι κινήσεις τους έχουν στρέψει τους εμβολιασμένους εναντίον των μη εμβολιασμένων, δηλ. τη μισή κοινωνία εναντίον της άλλης μισής, έχουν συντελέσει στη δημιουργία υγειονομικών ρηγμάτων μεταξύ των πολιτών, οι οποίοι κατατάσσονται σε δυο κατηγορίες, στους ευπρόσδεκτους υγιείς και στους διωγμένους ευάλωτους, με τα δικαιώματα και την ελευθερία των δεύτερων να περιορίζονται, με το στιγματισμό να είναι ό,τι χειρότερο την ώρα που η συσπείρωση ολόκληρης της κοινωνίας είναι παραπάνω από επιτακτική. Επενδύουν ακόμη και στον τρόμο, με την κυβερνητική εκπρόσωπο να δηλώνει ότι, «ή θα εμβολιαστούμε ή θα νοσήσουμε».

Η απόφαση να τίθενται σε διαθεσιμότητα οι ανεμβολίαστοι και στη θέση τους να προσλαμβάνονται εμβολιασμένοι είναι τουλάχιστον απαράδεκτη, έχει υπερβεί τα όρια της συνταγματικής νομιμότητας και αποπνέει εμπάθεια και εχθρότητα απέναντι στον εργαζόμενο, τον άνθρωπο, τον συνάνθρωπο. Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι οι άριστοι επιτελικοί δεν έχουν καμία επαφή/σχέση με τον ανθρώπινο παράγοντα, βρίσκονται στον δικό τους κόσμο, στη δική τους ταφική θεώρηση, στην οποία κείνται και αναπαύονται. Και αφού λεφτά δεν υπάρχουν στο πουγκί της Κυβέρνησης για να δοθούν στις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους, όπως είπε και ο καθ’ ύλην … αναρμόδιος υπουργός είναι ανάγκη ο καθένας από τώρα να τακτοποιήσει τα οικονομικά του, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται.

Είναι φανερό ότι ο εμβολιασμός χρησιμοποιείται και ως μέσο άσκησης πολιτικής εξουσίας, με την κοινωνία τρομοκρατημένη και εκβιασμένη από τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, να προσπαθεί να προστατευθεί από τον πραγματικό, αλλά και τον τεχνητό ιό. Οι κυβερνώντες έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών παραμένουν εγκλωβισμένοι ανάμεσα στην οικονομική δυσπραγία, την έξαρση των κρουσμάτων και τις σκέψεις για τις επόμενες κινήσεις τους και κάνουν πίσω στα όποια πρόσκαιρα οφέλη από το τουριστικό προϊόν. Με σπασμωδικές κινήσεις χωρίς πρόγραμμα, πρόληψη και προστασία δυσφημίζουν ξεχωριστούς τουριστικούς προορισμούς δείχνοντας την εξουσιαστική τους νοοτροπία. Η επιχείρηση «Ελευθερία» αδυνατεί να σωφρονίσει τους απείθαρχους και δεν φέρνει τα προσδοκώμενα/επιθυμητά γι’ αυτούς αποτελέσματα. Μπροστά στα αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιούργησαν ανασύρονται αυστηρότητες και βαρβαρότητες, με τις οποίες καταπατούν και ισοπεδώνουν δεοντολογίες και προσωπικά δεδομένα. Η επιστράτευση ιεραρχών, περιφερειαρχών, δημάρχων και κοινοταρχών και όχι μόνο, αποδεικνύει το μέγεθος της αποτυχίας.

Πάντως, ας μην έχουμε αυταπάτες. Είναι γενική η εντύπωση ότι οι κίνδυνοι για τους μη εμβολιασμένους είναι πολύ μεγαλύτεροι από εκείνους των εμβολιασμένων.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις