Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Πριν από λίγες μέρες, όπως κάθε χρόνο, δημοσιεύθηκαν τα περιουσιακά στοιχεία των τριακοσίων της Βουλής. Αν και αναγράφονται στις δηλώσεις του καθένα, δεν αναφέρεται λεπτομερώς το τεκμήριο απόκτησής τους, δηλαδή η πλήρης δικαιολόγηση και ο ακριβής τρόπος που αποκτήθηκαν, π.χ. με εργασία, από κληρονομιά, από δωρεά κλπ.

Είδαμε τεράστιες περιουσίες με πολλά ακίνητα, μεγάλου ύψους καταθέσεις και μετοχές από τον πρωθυπουργό, αρκετούς υπουργούς και πολλούς βουλευτές, κυρίως της Ν.Δ. Εύλογα διερωτάται κανείς πού, πώς και πότε δημιουργήθηκαν και αν έχουν φορολογηθεί, αφού τα έσοδα από την υπουργική ή βουλευτική αποζημίωση και από τη συμμετοχή στις επιτροπές είναι συγκεκριμένα. Και εκτός από αυτά, οι ίδιοι έχουν πάρει χιλιάδες μέχρι και εκατομμύρια ευρώ δάνεια από τις τράπεζες, τα οποία δεν είναι ξεκάθαρο αν έχουν ενταχθεί στη διαδικασία της αποπληρωμής.

Δεν υπάρχει πρόθεση για έλεγχο της προσωπικής δραστηριότητας οποιουδήποτε. Φαίνεται όμως ότι πολιτικοί και στο παρελθόν αλλά και τώρα, απολαμβάνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την νομή της πολιτικής εξουσίας, κάτι που έχει περάσει στη συνείδηση των πολιτών και έχει σχηματίσει την εντύπωση ότι ένα μέρος από τους αιρετούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής έχει πολλαπλασιάσει την περιουσία του χρησιμοποιώντας το κύρος της θέσης του.

Αρκετοί βρίσκονται πολλά χρόνια στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, με 3 Δυναστείες να κυβερνούν τη χώρα, με μικρά διαλείμματα από τον εμφύλιο και μετά. Παιδιά, ανίψια και εγγόνια αναδείχθηκαν σε κορυφαίες πολιτικές θέσεις, όπου διαχρονικά κυριάρχησαν οι στημένοι και καλά οργανωμένοι αβανταδόροι/κουμπάροι της συνδιαλλαγής, που προωθούσαν την κληρονομικότητα και όχι την ικανότητα. Έτσι, η ενασχόληση δήθεν με τα κοινά είχε κατά βάθος στόχο την εκμετάλλευση της πολιτικής με κάθε τρόπο, με αποτέλεσμα τον προσπορισμό και την αύξηση των εσόδων και τη δημιουργία πλούτου και δύναμης προκαλώντας τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων, οι οποίοι αν και δουλεύουν πολλά χρόνια, μόλις που κατάφεραν να έχουν μια μετρημένη ζωή και τώρα εγκλωβισμένοι και πιεσμένοι από τις τράπεζες, με την ανοχή και του νέου πτωχευτικού νόμου κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους. Οι τεράστιες αυτές ανισότητες συντηρούνται και αναπαράγονται στην κοινωνία, στις πλάτες ενός λαού, που τώρα δοκιμάζεται από την πανδημία και τους πύρινους εφιάλτες, με τον φόβο να κορυφώνεται, μήπως βρεθεί πάλι κάτω από τις επερχόμενες λάμες των νέων άγραφων μνημονίων.

Η κατάσταση αυτή επικρατεί και διαιωνίζεται. Η αφρόκρεμα της πολιτικής μπορεί άνετα να απολαμβάνει τις διακοπές της στα πολυτελέστερα καταλύματα της χώρας και του εξωτερικού, σε εξωτικές παραλίες και κότερα αναψυχής και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μην χάσει την κουτάλα της εξουσίας. Πρόκειται για τους πρωτοκλασάτους γόνους της ειδικής παιδείας και μόρφωσης, που πήραν την πιστοποίηση με άριστα από ξένα ιδιωτικά πανεπιστήμια και όταν ανέλαβαν θέσεις ευθύνης κατέδειξαν την ασχετοσύνη και την ανεπάρκειά τους, τις μεγάλες αδυναμίες τους και τις πολύ μικρές, μέχρι ασήμαντες ικανότητές τους.

Αυτοί που έχουν κληθεί να οδηγήσουν τη χώρα βρίσκονται σε έναν άλλο κόσμο, τον δικό τους κόσμο, τον κόσμο των εχόντων, τον οποίο προστατεύουν, ενισχύουν και στηρίζουν, αφού η αμφίδρομη υποστήριξη είναι απαραίτητη για την επιβίωσή τους. Κάποια στιγμή αποβάλλουν την εικόνα του σκληρού, του αυταρχικού παιδαγωγού φοράνε την υποκριτική μάσκα της συμπάθειας, της φιλανθρωπίας και της μεγαλοδωρίας και παίρνουν υποτιμητικές και εξευτελιστικές αποφάσεις δίνοντας αστεία αύξηση 2% (13,1 ευρώ) στον κατώτατο μισθό.

Μετά από όλα αυτά προκύπτουν τα ερωτήματα. Αυτοί, πολλοί εκ των οποίων «δεν ξέρουν τι έχουν», μπορούν να καταλάβουν αυτούς που κάθε μέρα χτυπάνε την κάρτα της ανέχειας και του υποσιτισμού; Θα πάρουν μέτρα για την άμβλυνση των ανισοτήτων, την πάταξη της αισχροκέρδειας, τη μείωση της ανεργίας, τη διεύρυνση του κοινωνικού κράτους πρόνοιας, τη στήριξη του ΕΣΥ κλπ.; Θα προσπαθήσουν να εξισορροπήσουν μια κατάσταση που διευρύνεται συνεχώς σε βάρος των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων; Θα σταθούν στο πλευρό των εργαζομένων, στους οποίους στηρίζεται ολόκληρο το οικοδόμημα της παραγωγικής οικονομίας; Θα εφαρμόσουν προγράμματα σπουδών, που θα έχουν ακώλυτη πρόσβαση όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού, για τη συνολική μόρφωση/ανάπτυξη της κοινωνίας; Δυστυχώς, αυτά δεν πρόκειται να γίνουν -εξάλλου η πορεία μέχρι τώρα το αποδεικνύει- γιατί οι εμβολιασμένοι καθεστωτικοί έχοντας στην κατοχή τους μεγάλο πλήθος από υλικά αγαθά, πέρα από το ότι θεωρούν το κράτος προέκταση της αυλής τους, είναι ταγμένοι και αποφασισμένοι να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των βαρόνων του πλούτου και της ολιγαρχίας και όχι των λαϊκών οικογενειών. Γιατί και τα δυο μαζί δεν συμβιβάζονται, αφού από τη φύση τους είναι αντιμαχόμενα και συγκρουσιακά. Πάντως, σε γενικές γραμμές ακολουθούν το προεκλογικό τους πρόγραμμα, το οποίο αποβλέπει στη συρρίκνωση του κράτους, ακόμη και των πιο παραδοσιακών και κοινωνικών θεσμών και την παράδοσή τους στα ιδιωτικά συμφέροντα.

Όμως, αυτοί που τους στήριξαν εκλογικά έπρεπε να γνωρίζουν, αφού ήταν γνωστοί από το παρελθόν για τις πολιτικές και κοινωνικές πεποιθήσεις τους, αλλά και για την οικονομική τους ευμάρεια. Οι πολίτες δεν είναι άμοιροι ευθυνών, αφού τα λάθη του παρελθόντος ανακυκλώνονται και επαναλαμβάνονται.

Γράφει σχετικά ο πανεπιστημιακός και συγγραφέας Σπύρος Τζόκας: «Έτσι και αλλιώς για τις πολιτικές ελίτ και τους πάτρωνές τους από την επιχειρηματική τάξη, οι “ψηφοφόροι”, δηλαδή το “εκλογικό σώμα”, δεν είναι τίποτε άλλο από μια αδιαφοροποίητη μάζα ηλιθίων, η οποία πλάθεται κατά το δοκούν. […] Οδηγούν νομοτελειακά στο δόγμα “δεν βαριέσαι, όλοι ίδιοι είναι”, ιδεολογικό υπόστρωμα του φασισμού και του ολοκληρωτισμού. Την δουλειά τους κάνουν. Καιρός να την κάνουν και οι άλλοι».

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις