Ελιές στη Χαβάη; Φυσικά και υπάρχουν! Και στην Αυστραλία, τον Καναδά, τη Γερμανία ή την Ιαπωνία. Παρουσιάζουμε μερικά ιστορικά και θαυμάσια τοπία ελαιώνων για να τα αναζητήσετε στις διακοπές σας.

ΚΟΣΜΟΣ. Επί του παρόντος, η ελιά καλλιεργείται σε 67 χώρες και στις πέντε ηπείρους, παρόλο που με έναν πιο ερασιτεχνικό τρόπο μπορούμε επίσης να τη βρούμε και σε μέρη όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία ή ο Καναδάς. Επομένως, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τα περισσότερα από 115 εκατομμύρια στρέματα ελαιώνων που καλύπτουν τον πλανήτη Γη εκτείνονται σε όλες εκείνες τις γωνιές του που επιτρέπουν η γεωγραφία, το κλίμα και το έδαφος της εκάστοτε περιοχής. Ψάχνοντας, λοιπόν, θα ερευνήσουμε μερικά από αυτά τα μέρη όπου, είτε λόγω της ιδιομορφίας τους, των συνθηκών τους, είτε απλώς λόγω της θέσης τους, η παρουσία του ελαιόδεντρου είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα, εξωτική και εντυπωσιακή.

Αυστραλία

isla-de-santa-helena.jpg

Το νησί St. Helena στην Αυστραλία βρίσκεται στον κόλπο Moreton, 5 χλμ. μακριά. από τις εκβολές του ποταμού Μπρίσμπέϊν και περίπου 8 χλμ. βορειοανατολικά του Manly. Το νησί των 16 στρεμμάτων έχει μια συναρπαστική ιστορία.

Η πιο σημαντική χρονιά ήταν όταν λειτούργησε ως αποικιακή φυλακή υψηλής ασφάλειας, από το 1867 και προοριζόταν για μακροχρόνια κρατούμενους. Οι κρατούμενοι έπρεπε να μεγαλώσουν και να αποκτήσουν το δικό τους φαγητό, πουλώντας προϊόντα για να αγοράσουν αγαθά και εξοπλισμό. Παραδόξως, ένα από τα πιο δημοφιλή προϊόντα τους ήταν το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, που προερχόταν από ελιές που εκμεταλλεύονταν και καλλιεργούνταν από τους κρατούμενους στη φυλακή. Όλα όσα είχαν παραχθεί εξάγονταν απευθείας στην Ιταλία.

Στη δεκαετία του 1920 αποφασίστηκε να μετατραπεί η φυλακή σε αγρόκτημα. Στην πραγματικότητα, υπάρχει μια ποικιλία ελιάς που ονομάζεται Helena, πολύ παρόμοια με την φραντόϊο, η οποία διατηρεί ακόμα τη μνήμη της φυλακής. Το ελαιόλαδό της, ιδιαίτερα γνωστό για την υφή και τη γεύση του, κέρδισε το πρώτο διεθνές βραβείο στην Αυστραλία. Μέχρι σήμερα, οι ελιές εξακολουθούν να καρποφορούν στο νησί, στη μνήμη εκείνων των αιχμαλώτων ελαιοπαραγωγών.

Χαβάη

xavai.jpg

Από την πλευρά του, το Maui ανήκει στο αρχιπέλαγος των Νήσων της Χαβάης (ΗΠΑ). Με συνολική έκταση 1.880 km2 και πληθυσμό 120.000 κατοίκων, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί του αρχιπελάγους και είναι γνωστό για τη γονιμότητα των εδαφών του.

Η εύρεση ελαιόδεντρων σε ένα υποτροπικό κλίμα που προορίζεται για αβοκάντο, παπάγια και άλλα εξωτικά φρούτα, δεν είναι εύκολη υπόθεση λόγω του καιρού, καθώς απαιτούνται χαμηλές θερμοκρασίες, κάτω του μηδενός, την ίδια στιγμή που η μόνιμη υγρασία της Χαβάης βλάπτει τα ελαιόδεντρα. Ωστόσο, η έκταση από την Άνω Ολίντα έως το Καμαόλε στην Κεκόα, στο νησί Μάουι, ήταν τέλεια. Έτσι, από το 2008, περισσότερα από 10.000 ελαιόδεντρα με ποικιλίες arbosana, cerasuola και picholine έχουν εγκατασταθεί σε αυτήν την περιοχή, σε φυτείες συνήθως 6 x 3 μέτρα, άλλα ξερικά και άλλα αρδευόμενα στις πιο ξηρές περιοχές. Το 2015, παράχθηκαν τα πρώτα EVOO (Extra Virgin Olive Oil – Εξαιρετικά Παρθένα Ελαιόλαδα) της Χαβάης που ήταν πράσινα, πικάντικα, φρουτώδη έλαια με στιβαρή και περίπλοκη γεύση.

Η πολυπλοκότητα και η ευρωστία αυτών των ελαίων οφείλεται, κυρίως, σε ένα ξηρό ή ημι-έρημο κλίμα, στα ηφαιστειακά εδάφη και στο υψόμετρο που κυμαίνεται μεταξύ 500 και 1.100 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το αποτέλεσμα είναι έξτρα παρθένο ελαιόλαδο που αποτελεί μια πραγματική γαστριμαργική απόλαυση, που εξάγεται με παραδοσιακό τρόπο, όπως και η συλλογή των φρούτων, που τους δίνει μια επιπλέον διαφοροποίηση.

Καναδάς

Το Salt Spring (Καναδάς), στα Στενά της Γεωργίας, είναι ένα από τα νησιά του Κόλπου μεταξύ της ηπειρωτικής Βρετανικής Κολομβίας και του νησιού του Βανκούβερ. Από το 2001, μετά από διάφορες αποτυχίες και δοκιμές με διαφορετικές ποικιλίες, καλλιεργήθηκαν ελιές frantoio και leccino, αφιερωμένες, καταρχήν, στην παραγωγή επιτραπέζιων ελιών, αν και τελικά αυξήθηκε και η παραγωγή ελαιολάδου – η πρώτη φυτεία ήταν 300 στρέμματα με μόλις χίλιες ελιές.

Επί του παρόντος, αυτή η εκμετάλλευση έχει 2.500 ελαιόδεντρα και επιφάνεια 750 στρέμματα και βρίσκεται πάνω από τον 46ο παράλληλο -ακριβώς στα 48-47″ -, το βορειότερο σημείο στον πλανήτη που καλλιεργείται ελαιόδεντρο (!).

Είναι το μοναδικό μέρος στον Καναδά που απολαμβάνει μεσογειακό κλίμα, με περισσότερο ήλιο και λιγότερη βροχή από τις γύρω περιοχές, με εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα με μία επίγευση ντομάτας, αρώματα σύκου και φρεσκοκομμένου γρασιδιού, ισχυρή υφή και αίσθηση στο στόμα που τα καθιστά μοναδικά στον κόσμο, χάρη στα ειδικά χαρακτηριστικά τους.

Ιαπωνία

Ας ταξιδέψουμε τώρα στη Shodoshima, ένα νησί στην εσωτερική θάλασσα της Ιαπωνίας που έχει έκταση 154 km2 και στο οποίο κατοικούν περίπου 35.000 άνθρωποι. Το κλίμα είναι ζεστό και εύκρατο, με ικανοποιητικές βροχοπτώσεις. Ακόμα και στον πιο ξηρό μήνα του έτους συνήθως βρέχει και αυτή η υγρασία μεσογειακού στιλ της έχει χαρίσει το ψευδώνυμο της Νήσου της Ελιάς.

Η ελιά ήρθε στη Shodoshima από τις ΗΠΑ, αρχικά, και αργότερα από την Ευρώπη, την πρώτη δεκαετία του 1900. Εξ ου και οι διάφορες υπάρχουσες ποικιλίες με διαφορετική προέλευση (Arbequina, Frantoio, Nevadillo, Manzanilla, Mission και Lucca). Προωθητής των πρώτων εκμεταλλεύσεων ήταν το Υπουργείο Γεωργίας και Εμπορίου της Ιαπωνίας, προκειμένου να παράγει το δικό του έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Τα ελαιόλαδα στην περιοχή διαθέτουν γλυκές νότες, με λιτές αναμνήσεις από την άποψη των αρωμάτων και της γεύσης ενός ανοιξιάτικου οπωρώνα, με αποχρώσεις άγουρων αμυγδάλων και μια σταθερότητα στον ουρανίσκο που τα καθιστά σίγουρα εξαιρετικά. Πρέπει να σημειωθεί ότι το νησί διαθέτει ένα θεματικό πάρκο αφιερωμένο αποκλειστικά στο ελαιόδεντρο.

Νήσος Μαυρίκιος

Η νήσος Μαυρίκιος, συνώνυμο της πολυτέλειας, της χαλάρωσης και του εξωτισμού, είναι μια μικρή χώρα με περίπου 180 χιλιόμετρα ακτογραμμής που βρίσκεται στον Ινδικό Ωκεανό με λίγο περισσότερο από ένα εκατομμύριο κατοίκους που κατοικούν στο παραδεισένιο περιβάλλον του. Ένα από τα πιο απομακρυσμένα, άγρια ​​και εξωτικά μέρη είναι το Bras d’Eau, μια τοποθεσία στην ανατολική ακτή λίγο κάτω από 500 εκτάρια. Ένα αυθεντικό αυτόχθονο δάσος καλυμμένο με αγριελιές, συνοδεύει σποραδικά άλλα εξωτικά είδη όπως ο ευκάλυπτος, η ακαουρία, κ.λπ. Ήδη τον 15ο αιώνα, οι κάτοικοι του νησιού χρησιμοποίησαν το λάδι που εξήχθη από τους καρπούς αυτών των αρχαίων αγριελιών των αφρικανικών υποειδών σαν ένα ανεκτίμητο εμπόρευμα που ανταλλάσσεται με επισκέπτες, τουρίστες, περαστικούς, ναυτικούς και όλους όσους επισκέπτονταν το νησί λόγω της γεωγραφικής και στρατηγικής θέσης του σε σχέση με τις διεθνείς θαλάσσιες διαδρομές. Το EVOO που παρασκευάστηκε στο νησί με παραδοσιακές μεθόδους, σχεδόν υποτυπώδεις, είναι αρωματικό, πικάντικο και με κάποια πικρή νότα, με άγριες και εξωτικές αναμνήσεις μέντας, θυμαριού και κόκκινων φρούτων που το κάνουν εξαίσιο και μοναδικό.

Ηνωμένο Βασίλειο

Το Νησί της Όξνεϋ (Ηνωμένο Βασίλειο), που βρίσκεται στα νότια της χώρας, στην κομητεία του Κεντ, είναι ένας τόπος του οποίου το όνομα – υιοθετήθηκε κατά τον 16ο αιώνα – έχει γίνει ένα απλό ψευδώνυμο με την πάροδο του χρόνου, αφού σήμερα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ακρωτήριο στην ηπειρωτική χώρα που δεν περιβάλλεται πλέον από νερό. Σε αυτό το περιβάλλον, ένα από τα ξηρότερα και πιο ζεστά μέρη στο Ηνωμένο Βασίλειο, το 2002 η οικογένεια Davy – όταν απολάμβανε το μήνα του μέλιτος στην Ιταλία και απορροφήθηκε από τον πολιτισμό και τη φιλοσοφία της ζωής – έκανε το όνειρό τους πραγματικότητα και φύτεψε ελιές. Τρία χρόνια αργότερα είχε ήδη 2 εκτάρια ελαιώνων, περίπου 200 δέντρων συνολικά, κυρίως των ποικιλιών frantoio και leccino, που παράγουν μια νόστιμη επιτραπέζια ελιά και ένα αρμονικά ισορροπημένο ελαιόλαδο.

Γερμανία

Τέλος, στην περιοχή Rheinland (Γερμανία), χωρισμένος και στις δύο πλευρές του Ρήνου, με ένα σκανδιναβικό κλίμα που εξασθενεί από την επίδραση του ποταμού, από το 2005 -και χάρη στην πρωτοβουλία των αδελφών Becker, ιδιοκτήτες του τοπικού φυτωρίου Stommelner Heinz Becker- υπάρχει ένας ελαιώνας με περίπου 220 ξερικές ελιές, που αποτελούν πλέον μέρος του φυσικού τοπίου στην Κολωνία. Κατανέμονται σε λίγο περισσότερο από 15 στρέματα. Σχεδόν όλα τα ελαιόδεντρα είναι ποικιλίας leccino που εισάγονται από την Ιταλία. Οι καρποί τους δίνουν ένα εξαιρετικό EVOO έντονα φρουτώδους, με γενναιόδωρες αναμνήσεις από αγκινάρα και ανώριμη ντομάτα, δομημένο και βελούδινο στο στόμα. Ένα ακόμη παράδειγμα ότι η ελιά ριζώνει όχι μόνο στον συνήθη βιότοπό της -δηλαδή τις Μεσογειακές Χώρες-, αλλά και σε εκείνες τις περιοχές που ευλογούνται από αποκλειστικά μικροκλίματα λόγω των ιδιοτροπιών της Μητέρας Φύσης.

Του Juan Vilar Hernández, διεθνούς αναλυτή ελαιολάδου, στρατηγικού συμβούλου και καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Jaen

Πηγή: olivenews.gr

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις