Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Είναι διαπιστωμένο ότι οι υλικές ανταμοιβές αλλοιώνουν και βλάπτουν την ανθρώπινη υπόσταση και συγκρότηση, υποσκάπτουν τον κορμό της ανθρώπινης ύπαρξης, κλονίζουν και πριονίζουν τα θεμέλια της κοινωνικής συνύπαρξης. Όταν μάλιστα μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά με την Παιδεία, τότε η ανησυχία μεγαλώνει, αφού η μόρφωση κοστολογείται, εξαργυρώνεται, πολλές φορές πληρώνεται με αντικαταβολή μπαίνοντας για τα καλά στο χρηματιστήριο της ελεύθερης αγοράς. Όμως, ποια σχέση μπορεί να έχουν τα αργύρια με την προδοσία, τα πλούτη με την εκπαίδευση και την επιστημονική κατάρτιση, πού συναντώνται τα υλικά με τα πνευματικά αγαθά, αφού πρόκειται για ασύμβατα στοιχεία του υλικού και του διανοητικού χώρου;

Μπορεί η διεύρυνση και η επέκταση της Παιδείας να προκαλεί ανέχεια, φτώχεια και εξαθλίωση και να οδηγεί στην πείνα μέχρι θανάτου για εκατομμύρια ανθρώπους; Προφανώς όχι. Χωρίς αμφισβήτηση, το χρηματοοικονομικό σύστημα που εφαρμόζεται είναι μια πολιτική αυταπάτης, με τους διαχωριστές, υπεύθυνους εκτελεστές όλων των καταστροφών που πληγώνουν την ανθρωπότητα. Αυτοί, που νίπτουν τας χείρας τους για το κοινωνικό κατάντημα, αλλά είναι οι προωθητές και οι υποστηρικτές της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, των ανισοτήτων και των αδικιών, της βίας και της τρομοκρατίας. Αυτοί, οι δημαγωγοί, που χρησιμοποιούν την Παιδεία ως μοχλό χειραγώγησης των νέων ανθρώπων οδηγώντας τους με παρωπίδες στο μονόδρομο της εξάρτησης, της υπακοής και της υποταγής, τους προσανατολίζουν σε συγκεκριμένους στόχους προσβλέποντας πάντοτε στα ιδιοτελή συμφέροντα. Αυτοί, που κόβουν τον ομφάλιο λώρο που συνδέει την Παιδεία με τους αγώνες για αναζήτηση και αλλαγή, με την προσδοκία και την έρευνα για βελτίωση των συνθηκών της ζωής, αλλά και την ποιοτική αναβάθμισή της. Αυτοί, που μέσω της κάθε «Κιβωτού», της κατευθυνόμενης κατήχησης της διδασκαλίας, της ηθικής και της αρετής επιδιώκουν την προσαρμογή των παιδιών, τα οποία ενδεχόμενα μελλοντικά να στελεχώσουν τους ονομαζόμενους ιερούς χώρους.

Η Παιδεία ταυτισμένη με την ελευθερία, στο πέρασμά της παρακάμπτει και διαγράφει όλα τα χρηματοδοτικά πρωτόκολλα, αναπτύσσει νέες μορφές επικοινωνίας και συνεργασίας συμβατές με τον άνθρωπο και το περιβάλλον και συμβάλλει στη δημιουργία μιας κοινωνίας ισόρροπης, αρμονικής και αποδεκτής. Φτάνει στην κορύφωσή της, όταν η λέξη «ελευθερία» πάψει να υπάρχει στο λεξιλόγιο των ανθρώπων, όταν η αμάθεια και ο σκοταδισμός, ο εξαναγκασμός και η καταπίεση, η εκμετάλλευση και η δουλεία αποτελέσουν παρελθόν, όταν ο άνθρωπος σπάσει τα όρια του αντι-ανθρωπισμού και ενταχθεί πάλι στην κοινωνία των πραγματικών ανθρώπων. Γιατί η ελευθερία γεννιέται και θεριεύει κάτω από το φόβο της βίαιης και άγριας συμπεριφοράς, της αυταρχικότητας και της τυραννίας της εξουσίας, που μειώνουν το επίπεδο του ανθρωπισμού και του πολιτισμού, πλήττουν καίρια το φιλότιμο και την προσωπικότητα, την ηθική και την αξιοπρέπεια.

  • Διάβασα κάπου ότι, σε μια φυλή της Αφρικής οι άνθρωποι δεν έχουν στη γλώσσα τους τη λέξη «ελευθερία». Γιατί; Γιατί είναι ελεύθεροι.

Είναι πολύ σημαντική η ανάπτυξη και η εφαρμογή των Ανθρωπιστικών επιστημών της Κοινωνιολογίας, της Κοινωνικής/Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας, αλλά και της Θρησκειολογίας, που εξετάζουν και μελετούν πολλούς διαφορετικούς τρόπους που οι άνθρωποι σε διαφορετικά κοινωνικά και πολιτισμικά πλαίσια σκέφτονται, ζουν, δρουν, παράγουν και οργανώνουν τις μεταξύ τους σχέσεις. Γενικά οι Κοινωνικές επιστήμες είναι υπό διωγμό από τις εξουσίες, με πρόσφατο παράδειγμα την κατάργηση της Κοινωνιολογίας από τη Μέση Εκπαίδευση, αφού «κάνει τα παιδιά αριστερά».

Όταν εξουδετερωθούν ένα-ένα τα πλοκάμια της εξουσίας, που έχουν για τα καλά διεισδύσει στον εγκέφαλο, απομυζούν την πνευματική ουσία και κατευθύνουν τη σκέψη της ανθρώπινης Φύσης, τότε θα κληθούμε να διαχειριστούμε ένα καθαρό περιβάλλον απαλλαγμένο από νοσηρότητες, μολύνσεις και αυταπάτες, με το διάβασμα και το γράψιμο να είναι δικαιώματα άρρηκτα δεμένα με την πορεία της ζωής και την πνευματική ανάπτυξη. Γράφει ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ Φοίβος Γκικόπουλος, «…διαβάζεις για την ευχαρίστηση να διαβάζεις και γράφεις για την ευχαρίστηση για να γράφεις… “Διαβάζετε για να ζείτε” έλεγε ο Φλομπέρ… [και να γράφετε συμπληρώνω]. Ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο πράξεις υπάρχει παραγωγική οικειότητα σκέψεων και ιδεών, που διασταυρώνονται και εισβάλλουν η μία στην άλλη και αμοιβαία ενδυναμώνουν». Και ο Ουμπέρτο Έκο: «Η τέχνη του διαβάσματος έγκειται στο να ξέρεις ποιες σελίδες να πηδήξεις».

Η απεμπλοκή της κοινωνίας των ανθρώπων από την απατηλή δύναμη των χρημάτων, από την τυφλή εξάρτηση και τη πνευματική υποδούλωση από την κυριαρχία των αγορών και ο προσανατολισμός της εκπαίδευσης στην ενίσχυση και την προώθηση μιας ολοκληρωμένης Παιδείας των αξιών που εκπορεύονται από την ανθρώπινη Φύση αποτελούν προτεραιότητα. Είναι χαρακτηριστική η θέση του Πιέρ Πάολο Παζολίνι:

«Η εξουσία είναι ένα σύστημα διαπαιδαγώγησης που μας διαιρεί σε εξουσιαζόμενους και εξουσιαστές. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που μας διαμορφώνει όλους, από τις λεγόμενες ιθύνουσες τάξεις ώς τους φτωχούς». Και ακόμη, «Πρώτη τραγωδία: μια κοινή εκπαίδευση, υποχρεωτική και λαθεμένη που μας σπρώχνει όλους μέσα στο στίβο τού να τα έχουμε όλα πάση θυσία. Όλοι είναι αδύναμοι κατά κάποιον τρόπο γιατί όλοι είναι θύματα. Και όλοι είναι ένοχοι γιατί όλοι είναι έτοιμοι για το παιχνίδι της σφαγής».

Τελικά, χωρίς Παιδεία είναι δύσκολο κάποιος να καταλάβει κάτι, όταν η εξουσία χειρίζεται τις υλικές ανταμοιβές με τρόπο, ώστε να μην καταλαβαίνει.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις