Σπάρτη! Ο δήμος πρέπει «να ανοίξει το παιχνίδι…»

Δεν έχουν περάσει παρά 80 ημέρες. Η νέα δημοτική αρχή Σπάρτης θα παραμείνει άλλες 1.745 ημέρες. Έχει μπροστά της, κάποιο χρόνο, σε ότι αφορά τη δική της θέση και στάση στα πράγματα. Όμως, η πόλη και τα χωριά δεν έχουν χρόνο. Δεν έχουν καθόλου χρόνο!

Η δημοτική αρχή Βακαλόπουλου διαθέτει και νέους ανθρώπους, νεοφώτιστους αλλά και δοκιμασμένους στα κοινά. Πάνω από 6-7 συνεργάτες του Μιχάλη Βακαλόπουλου έχουν προηγούμενη εμπειρία στον δήμο και είναι μάλιστα αντιδήμαρχοι. Οι ειδικοί συνεργάτες του δημάρχου «απαγορεύεται» να αποτύχουν στην αποστολή τους. Αποστολή αναλαμβάνουν, όχι καρέκλα.

Ακούγεται ότι η δημοτική αρχή Σπάρτης χρειάζεται περίοδο προσαρμογής. Αυτό ισχύει σε κάθε νέα αρχή για οποιονδήποτε. Έτσι, η συγκεκριμένη δημοτική αρχή μπορεί να πιστεύει ότι αξίζει, στο τέλος της διαδρομής, ενδεχομένως, μια δεύτερη ευκαιρία.

Όμως η Σπάρτη και τα χωριά δεν έχουν δεύτερη ευκαιρία. Χάνονται.

Αυτό είναι κάτι που γνώριζε και ο επικεφαλής και οι υποψήφιοι της παράταξης «Σπάρτη Μαζί» όταν αποφάσισαν να διεκδικήσουν τον δήμο. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές άλλωστε είχαν ένα σοβαρό και ξεκάθαρο μήνυμα, προς κάθε κατεύθυνση. Η υστέρηση της Σπάρτης, η παρακμή της, επέβαλε και επιβάλει σχήματα, συστήματα και σχέδια άμεσης παρέμβασης κι έργου, χωρίς ρεβανσισμούς, χωρίς φράξιες, χωρίς εσωστρέφεια, χωρίς λαοφοβική νοοτροπία. Χρειάζεται προσοχή. Άλλο το καλό του λαού, άλλο ο λαϊκός τύπος και άλλο ο λαϊκιστής αιρετός. Μπορεί π.χ. ένα έργο να δείχνει λαοπρόβλητο, να παρέχεται στο λαό αλλά να είναι προϊόν λαϊκισμού, είτε εκούσια είτε ακούσια. Ως γνωστόν ο λαϊκισμός έχει κοντά ποδάρια.

Η Καθαριότητα είναι μια βασική καθημερινή κατάσταση κι έπρεπε να διορθωθεί άμεσα στον δήμο Σπάρτης. Διορθώνεται, με κάποια λάθη και παραλείψεις. Όμως οι δημότες γίνονται μάρτυρες παραληρήματος επαίνων κι ευχών επειδή ένας κάδος που δεν άδειαζε άδειασε… Ένας παροξυσμός στα social media, σαφώς υποκινούμενος ή αν θέλετε εκκολαπτόμενος στους κύκλους της δημοτικής αρχής. Ο έπαινος είναι αναγκαίος σε όποιον κάνει προσπάθεια αλλά υπάρχουν και όρια. Οι δημόσιοι λειτουργοί θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ακόμα και για την επικοινωνία, την προβολή και την ανάδειξη τους υπάρχουν κανόνες και θεσμοί. Μοιάζει λίγο αστείο να τηρούν ως Τάγμα τα δευτερεύοντα θέματα και να εκτρέπονται στα βασικά και μάλιστα δημόσια.

Η έκθεση τους σε καθημερινή βάση έχει αρχίσει να αναδύει στοιχεία και σημεία που δεν συνάδουν σε μια νέα δημοτική αρχή που μάλιστα αναζητά και περίοδο χάριτος. Αλαζονεία, υπεροψία, φλυαρία, πρόκληση, αστοχία και πάνω απ’ όλα κακό ερασιτεχνισμό. Γιατί υπάρχει και ο καλός ερασιτεχνισμός που είναι αναγκαίος για να εκτοπίσει τον κακό επαγγελματισμό. Όμως, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα κοστούμι ύφους που ακόμα δεν έχει σώμα να φορεθεί. Αν δεν συμμορφωθούν θα καταλήξουμε από το ύφος στο ήθος που θα μοιάζει κραταιό αλλά θα είναι ξένο και τελικά φαιδρό αν όχι επικίνδυνο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάθε ένας συνεργάτης του Μιχάλη Βακαλόπουλου έχει καλές προθέσεις για τον δήμο και τους πολίτες. Ίσως τις καλύτερες όλων. Επίσης είναι κατανοητή η πίεση που μπορεί να νιώθουν γιατί η πόλη και τα χωριά περιμένουν απ’ αυτούς να διορθώσουν - και μάλιστα άμεσα - παθογένειες ετών. Όμως πρέπει να καταλάβουν ότι για να πετύχουν στο δύσκολο, ομολογουμένως, έργο τους πρέπει να συνεργαστούν. Όχι μόνον μεταξύ τους αλλά με όλους. Οι εκλογές τελείωσαν, πρέπει να το συνεοδητοποιήσουν. Τώρα διοικούν, με παρατάξεις της αντιπολίτευσης που έχουν μεγάλη εμπειρία, με φορείς στον δήμο που έχουν όραμα, με πολίτες που έχουν ικανότητες και ιδέες. Δεν διοικούν μόνοι.

Η Σπάρτη, όσο και αν υποβαθμίστηκε, είναι ιερή πόλη, πρωτεύουσα της Λακωνίας σπίτι κάθε Σπαρτιάτη. Ο δημότης είναι πάνω από τον αιρετό. Δυστυχώς όμως το «Σπάρτη Μαζί» αφορά μόνον μια συγκεκριμένη ομάδα και όχι το σύνολο των δυνάμεων και του δήμου. Αυτό αισθάνονται αιρετοί, θεσμικοί και πολίτες.

Ειδικά δε, υπάρχουν επιλογές του δημάρχου που αναιρούν απόλυτα (για κάποιους και προκλητικά) τη θεωρία του ότι θα προτιμά πρώτα ανθρώπους, υπηρεσίες και είδη από τον τόπο του. Αν υπάρχουν λόγοι που τον αναγκάζουν να το αναιρέσει θα πρέπει να το πει δημόσια.

Η δημοτική αρχή Σπάρτης πρέπει να «ανοίξει το παιχνίδι» πριν είναι αργά. Να διαμορφώσει στρατηγική που θα συμπεριλαμβάνει και δεν θα εξαιρεί. Που θα συνθέτει και δεν θα διαιρεί. Που θα διαμορφώνει και δεν θα διεκπεραιώνει. Κανείς δεν την απειλεί. Η πλειοψηφία της είναι δεδομένη. Αλλά δεν είναι πάντα αρκετή για να γίνει σωστό έργο.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτοί που συμμετέχουν στην Αυτοδιοίκηση πρέπει να έχουν το χάρισμα της διάκρισης, της υπομονής, της σύνθεσης και της τόλμης. Η εργατικότητα δεν είναι το μόνο προσόν. Η μυστικότητα δεν είναι μέθοδος για συνεργασίες. Ο αιφνιδιασμός δεν αποδίδει «εντός των τειχών» εκτός αν είσαι μονάρχης. Η αγνόηση και η υποβάθμιση του άλλου, των άλλων, εκτός από προσβολή είναι και το σπέρμα της αποτυχίας.

Είναι ακόμα νωρίς. Δεν έχει γίνει ζημιά ανήκεστη. Μπορεί και πρέπει, η θεωρία και η μεθοδολογία της Δημοτικής Αρχής να προσαρμοστεί - όχι στα αποτυχημένα πρότυπα άλλων εποχών αλλά - σε αυτά που θα φέρουν προκοπή κι ευτυχία, ανάπτυξη κι ευημερία.

Μια δημοτική, αυθεντικά αυτοδιοικητική, αρχή πρέπει να δίνει ευκαιρίες στους πολίτες και να προστατεύει από «εισβολείς». Οι ρόλοι στο δημόσιο γίγνεσθαι είναι διακριτοί και μόνον τότε συμβάλουν. Όταν υπάρχει σύγχυση ρόλων, επικάλυψη αρμοδιοτήτων, ανατροπή εξουσιών και μείγμα ευθύνης ή αλλιώς συλλογική μόνον ευθύνη, τότε μόνον δεινά θα έρθουν και μάλιστα αναπότρεπτα.

Όταν εκλέγεσαι και αναλαμβάνεις έχεις πρώτα προσωπικό (ατομικό) καθήκον, το οποίο δεν πρέπει να παραβείς, και μετά μερίδιο στη συλλογική ευθύνη.