Ένας συγκεκριμένος ανάδοχος, μέσα από τις προβλεπόμενες και νόμιμες διαδικασίες ανέλαβε ένα σύνολο έργων στον Δήμο Σπάρτης. Πρόκειται για την εταιρεία ΔΟΜΗΚΑΤ. Η εξέλιξη των έργων και η κατάσταση που επικρατεί στον δήμο σε σχέση με τα έργα που έχει αναλάβει (Παλαιολόγου, Open Mall, ΛΑΦΣ, δρόμος Πάρκου Γούδε, κ.λ.π.) προκαλεί ανησυχία, αγανάκτηση και πάρα πολλά ερωτηματικά.

Αν σήμερα, η πόλη της Σπάρτης, έχει υποβαθμισμένη την καθημερινότητά της, είναι καταρρακωμένη λειτουργικά και απαξιωμένη εμπορικά, αυτό, σε μέγιστο βαθμό, οφείλεται στα συγκεκριμένα εργοτάξια αλλά και στην ευχέρεια που έχει ο ανάδοχος να ενεργεί ή να μην ενεργεί, να διαμορφώνει και να επιβάλει. Πάντα καλυμμένος και πάντα δικαιούμενος…

Αρμόδιοι για να ελέγξουν την νομιμότητα, την επάρκεια, τη συνέπεια, την πρόθεση και τις συνέπειες δεν είναι πολίτες αλλά οι Αρχές. Φαντάζομαι ότι κάθε υπερκείμενη αρχή του αναδόχου, Ελληνικό Κράτος, Αποκεντρωμένη Διοίκηση, Δήμος Σπάρτης, Ελεγκτές Δημοσίων Έργων, Εισαγγελείς και εν γένει Θεματοφύλακες του δημόσιου βίου και δημόσιου πλούτου έχουν γνώση και θα έχουν πράξει ή θα πράξουν τα δέοντα έτσι ώστε η Σπάρτη εκτός από τη ζημιά στην όψη, στη φήμη και την πελατεία της να μην υποστεί ακόμα μεγαλύτερη μετά από ένα διαφαινόμενο εμφύλιο με εύλογη αιτία τα στάσιμα έργα και τα επικίνδυνα εργοτάξια.

Είναι αλήθεια ότι η Σπάρτη σε μια εποχή που άλλες πόλεις αναρριχώνται σε θέσεις ανάπτυξης, υστερεί. Η Σπάρτη αντί να είναι πόλη πρότυπο σε μια λιτή εκδοχή ανάπτυξης και προκοπής εξελίσσεται σε μνημείο υπομονής και σε δείγμα παρακμής. Το αν και τα πόσο ευθύνεται μια ή περισσότερες δημοτικές αρχές ή το αν αυτό είναι αποτέλεσμα μιας γενικής και εγκατεστημένης νοοτροπίας με συνυπεύθυνους και τους πολίτες είναι κάτι που πάλι πρέπει να αναλύσουν ειδικοί…

Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς είναι ότι ο Σπαρτιάτης πολίτης σε αυτή την πόλη έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται και εντοπίζεται στον «χάρτη» δεν είναι ασφαλής, δεν είναι ευτυχής, δεν είναι προκομμένος, δεν είναι αυτάρκης. Δηλαδή έχει απολέσει τα βασικά και ύστατα δικαιώματα και χαρακτηριστικά και πορεύεται προς μαύρες, δύσκολες, άδικες ή και μοιραίες ημέρες με πρώτο τίμημα την απώλεια κάθε νέου και ωραίου, δυναμικού και ζωογόνου στοιχείου, που έχει κάθε λόγο να εγκαταλείψει ένα πεδίο συμβιβασμού, βύθισης αναξιότητας και έντονης δυσοσμίας.

Η αλλάζουμε ή βουλιάζουμε…

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις