Δολιοφθορά στο χώρο της κεντρικής γεώτρησης της ΔΕΥΑΣ στον Άγιο Ιωάννη Σπάρτης όπου άγνωστοι αφαίρεσαν από τον υποσταθμό της ΔΕΗ τα καλώδια με αποτέλεσμα να τεθεί εκτός λειτουργίας η γεώτρηση που υδρεύει την πόλη της Σπάρτης…

Βία και φθορές στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Νοσοκομείου Σπάρτης. Οι εργαζόμενοι που υπέστησαν για μια ακόμα φορά τη βία εκδίδουν ανακοίνωση και ζητούν προστασία την ώρα που προσπαθούν να προσφέρουν υπηρεσίες σε ασθενείς…

Διάρρηξη και απόλυτη καταστροφή σε Δημοτικό Σχολείο, προ καιρού, που μόλις είχε ανακαινιστεί με μεγάλες υλικές ζημιές και τρομοκράτηση των μαθητών που φοιτούν σε αυτό αλλά και των οικογενειών τους…

Συμμορίες των τριών, σε Σκάλα και Φάριδα, ακινητοποιούν αυτοκίνητα και αρπάζουν αντικείμενα, τρομοκρατούν οδηγούς, παραβιάζουν σπίτια και αποθήκες και βρίσκονται πρόσωπο με πρόσωπο με ηλικιωμένους ιδιοκτήτες…

Ανήλικοι οδηγοί στο τιμόνι κινούνται όπου βρουν χωρίς δισταγμό και με ταχύτητες που σοκάρουν ενώ άλλοι επιβιβάζονται κατά δεκάδες στις καρότσες οχημάτων σε δημόσια θέα…

Σαλταδόροι παραμονεύουν σε αρχαιολογικούς χώρους και σε σημεία στάθμευσης αυτοκινήτων και αρπάζουν, από Έλληνες και ξένους, ό,τι βρουν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί…

Κατά μπουλούκια έξω από Δικαστήρια, σε πλατείες και δημόσια κτίρια διαμορφώνουν συνθήκες άβατου και κλονίζουν την τάξη και, σε περιπτώσεις, και την ασφάλεια…

Οι «γνωστοί άγνωστοι». Οι «ομοιογενείς κοινωνικές ομάδες». Τα «αδέλφια, αλήτες, πουλιά»…

Ποιοι «άγνωστοι» που οι χειροπέδες φέρουν πλέον το ονοματεπώνυμό τους. Ποιες «κοινωνικές» ομάδες που κάνουν ότι μπορούν για να ταράξουν την κοινωνία. Ποια «αδέλφια» που δεν εντάσσονται με καμία δύναμη και κανένα κίνητρο σε καμία ομάδα…

Τακτικοί επισκέπτες των Δικαστηρίων γιατί η Αστυνομία κάνει τη δουλειά της... Όμως «την άλλη μέρα» είναι έξω και χασκογελούν με αυταρέσκεια, αν τους κοιτάξεις, γιατί εσύ ανησυχείς και αυτοί διαφεντεύουν…

Ένα Κράτος τους επιδοτεί προκλητικά. Τους στηρίζει χαρακτηριστικά. Τους νταντεύει ανησυχητικά. Μια κοινωνία τους υποδέχεται. Τους υπομένει. Τους ανέχεται. Τους συγχωρεί.

Και αυτοί; Εκμεταλλεύονται τα πάντα. Καταστρέφουν τα πάντα. Περιπαίζουν τα πάντα. Απειλούν τα πάντα. Χαρακτηρίζουν, πλέον, τα πάντα.

Οι ώρες κοινής ησυχίας, δική τους υπόθεση. Οι δρόμοι ανασφάλειας και κινδύνου, δική τους υπόθεση. Τα όρια ταχύτητας, δική τους υπόθεση…

Αφού δεν σέβονται τον παππού στα 90 που τρέμει στην αυλή του, αφού δεν αισχύνονται όταν κλέβουν το λάδι από τα καντήλια και το παγκάρι της εκκλησίας, τι μπορεί να περιμένει κανείς..;

Ποιος κακός Έλληνας πολίτης θα κατόρθωνε κάνοντας το ένα εκατοστό απ’ όσα αυτοί διαπράττουν να είναι ελεύθερος και προκλητικός;

Οι πολιτικοί μας ταγοί ανέχονται μια ολόκληρη κοινωνία να ζει μέσα στην ανασφάλεια, στον φόβο και τελικά ως πολίτες Β’ Κατηγορίας.

Αναρωτιούνται οι πολίτες, αν οι Εισαγγελείς ενημερώνουν αρμοδίως την Ηγεσία τους για όσα έχουν διαμορφωθεί στην ζωή; Αν οι Ταξίαρχοι ενημερώνουν τους Στρατηγούς τους. Αν ο Υπουργός Δικαιοσύνης, οι Αρεοπαγίτες και οι Εφέτες νιώθουν υπερήφανοι για τη Δικαιοσύνη που αποδίδεται, εν προκειμένω, στην Ελληνική Κοινωνία. Τόσοι επιστήμονες και πολιτικοί μαζί, τόσοι τεχνοκράτες και ιδεαλιστές μαζί, δεν μπορούν να βρουν τη λύση για αυτό που εξελίσσεται σε γάγγραινα της ελληνικής ζωής;

Πόσο άδικο, ανέντιμο και επικίνδυνο είναι να μεθοδεύουν τη συνήθεια; Να συνηθίσουμε δηλαδή τον φόβο. Σε χωριά και πόλεις, σε δρόμους και πλατείες.

Όχι όμως. Δεν θα συνηθίσουμε τη ζωή μας τόσο φοβισμένη, τόσο άσχημη, τόσο «βρώμικη», τόσο τραγική, τόσο φιμωμένη. «Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε.»

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις