Σπάρτη! Η προστιθέμενη αξία της είναι και θέμα των πολιτών
Να παρατηρείς είναι καλό. Να κρίνεις όμως μόνον από τη θέση του παρατηρητή χωρίς να συμμετέχεις είναι επικίνδυνο.
Αναμφίβολα η Σπάρτη, σε σχέση με τις προοπτικές της αλλά και το παρελθόν της, έχει χάσει πολύτιμο έδαφος στον ανταγωνισμό. Συγκυρίες, λάθος επιλογές, αβελτηρίες, παραλείψεις και νοοτροπία κρατούν την πόλη πίσω από την πρωτοπορία και την πρωτοκαθεδρία. Κεντρικοί σχεδιασμοί και εθνικά σχέδια την κράτησαν στην άκρη, στο τέρμα…
Μπορεί ως πόλη να διοικείται από έναν Δήμο αλλά δεν είναι αυτός μόνον που πρέπει να τραβήξει το κάρο μπροστά. Υπάρχουν πολλά επίπεδα αρχής και εξουσίας που μπορούν, αν αποφασίσουν να συνεργαστούν, να τραβήξουν τη Σπάρτης προς τα πάνω.
Αυτό όμως που έχει την μεγαλύτερη σημασία και αξία είναι να κατανοήσουμε όλοι ότι την προστιθέμενη αξία στην Σπάρτη θα δώσουν οι ίδιοι οι πολίτες. Αρκεί να αποφασίσουν, να θέλουν και να προσπαθήσουν να συμβάλουν στο βαθμό που τους αναλογεί, με ρόλο που προβλέπεται και με ευθύνη που τους αφορά αποκλειστικά
Επαγγελματίες της πόλης αλλά και απλοί πολίτες είναι αυτοί που σήμερα θα συμβάλουν στην ανόρθωση και αύριο στην απογείωση της πόλης. Αν θέλετε πριν ακόμα έρθουν τα έργα και οι υποδομές…
Η μεμψιμοιρία, ο καταγγελτισμός, η απάθεια, η απόσταση, η πονηράδα πρέπει να δώσουν τη θέση τους στην αισιοδοξία, στην κατανόηση, στη συμμετοχή, στην εγγύτητα, στην εξυπνάδα.
Για να αλλάξει η Σπάρτη, προς το καλύτερο, πρέπει πρώτα να ορίσουμε το καλύτερο. Για να το κατακτήσουμε δεν αρκούν μόνον πόροι, σχέδια και προγράμματα. Αν ο άνθρωπος δεν είναι πρωταγωνιστής τότε ποτέ η πόλη του δεν θα είναι ανθρώπινη, έντιμη, ζωντανή και άξια.
Αλήθεια είναι ότι γενιές Σπαρτιατών κουράστηκαν κάτω από το δόγμα «τίποτα δεν αλλάζει, τίποτα δεν θα γίνει». Αν δεν είναι σε θέση να αναθεωρήσουν άμεσα και να στοιχηθούν στην προσπάθεια, ας δώσουν χώρο, χρόνο και χρήμα στους νεότερους, πριν κουραστούν και αυτοί.
Οι εποχές έχουν αλλάξει, ταχύτητες και τεχνολογίες σφυρίζουν πάνω από τον νου και την ψυχή μας. Η Σπάρτη θα αποκτήσει την προστιθέμενη αξία που έχει ανάγκη για να ανακάμψει μόνον αν το πιστέψουν οι πολίτες της.
Αλλιώς μπορεί να γίνει και αυτό: να γίνουν υποδομές και έργα και οι πολίτες να παραμένουν δυστυχείς, γκρινιάρηδες και μόνοι.