Γιατί δεν απάντησε ο Πρωθυπουργός;

Γιατί δεν απάντησε ο Πρωθυπουργός στις καταγγελίες ότι καρτέλ ελέγχουν τα ράφια των super market και την ηλεκτρική ενέργεια στην Ελλάδα; Γιατί δεν απάντησε στην ανάγκη μείωσης των έμμεσων φόρων όπως είναι ο ΦΠΑ που θα είχε άμεσο αντίκρισμα στην αγορά και την τσέπη του καταναλωτή; Γιατί απομονώθηκαν δημοσιογράφοι εφημερίδων που ασκούν σκληρή κριτική στην Κυβέρνηση όπως ο Ριζοσπάστης και όχι μόνον; Πως είναι δυνατόν να μην έχει ενημερωθεί ο πρωθυπουργός για το ενδεχόμενο παραπομπής της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν συμμορφώνεται με οδηγίες για μηδενικό ΦΠΑ σε τρόφιμα και φάρμακα;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο λογογράφος του Πρωθυπουργού είναι εξαιρετικός. Αλλά δεν μπορεί να βρίσκεται δίπλα του κάθε στιγμή. Επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι από τους επιμελέστερους προέδρους Κυβέρνησης. Αλλά αυτό δεν αρκεί όταν απέναντί σου έχεις δημοσιογράφους χωρίς δεσμεύσεις.

Η συνέντευξη τύπου του Πρωθυπουργού στην ΔΕΘ κατέρριψε τον μύθο ότι όλη η δημοσιογραφία και όλα τα ΜΜΕ είναι είτε ξεπουλημένα, είτε ενταγμένα σε συμφέροντα. Δημοσιογράφοι υπάρχουν όπως και ερωτήσεις κατάλληλες για να ενημερωθεί ο πολίτης. Το ζήτημα είναι αν ο πολίτης είναι σε θέση να καταλάβει τι σημαίνει το «δεν απαντώ», «δεν είμαι ενημερωμένος» από τον Πρωθυπουργό ή τι σημαίνει ο αποκλεισμός εφημερίδων, ΜΜΕ και δημοσιογράφων.

Ο αποκλεισμός του Τύπου από τις πηγές των ειδήσεων, των επιχορηγήσεων και των διαφημίσεων είναι μια υπόθεση που κρατά πολλές δεκαετίες. Υπό οποιαδήποτε Κυβέρνηση υπήρχαν πάντα οι ημέτεροι και οι άλλοι.

Σήμερα τα κριτήρια αξιολόγησης των ΜΜΕ ώστε να είναι σε θέση να ενταχθούν στις λίστες κατανομής δημόσιων, ελληνικών και ευρωπαϊκών πόρων, είναι τέτοια που αυτομάτως εξαιρούν και τελικά απομονώνουν τα περιφερειακά και τα τοπικά ΜΜΕ που δεν έχουν «πρόσβαση». Και η κατάσταση θα επιδεινωθεί.

Συνεπώς κορυφαίες στιγμές στο δημοσιογραφικό λειτούργημα, όπως είναι η live συνέντευξη τύπου του Πρωθυπουργού στην ΔΕΘ, επισφραγίζουν το καθεστώς που τελικά επικρατεί στην χώρα σε ότι αφορά στην ελευθερία του Τύπου. Δυστυχώς η επισφράγιση έγινε και διαπιστώσαμε αυτό που ο ευρωπαϊκός κόσμος γνωρίζει, ότι στην Ελλάδα ο Τύπος βάλλεται ποικιλοτρόπως σε βάρος του πολίτη. Δεξιές, Σοσιαλιστικές και Αριστερές Κυβερνήσεις δεν τόλμησαν ποτέ να ανατρέψουν τα δεδομένα, να δικαιώσουν τον Τύπο και να αποδώσουν, στην κοινωνία τελικά, τους πόρους που είναι αναγκαίοι για την στήριξη των ΜΜΕ ώστε να λειτουργούν αξιόπιστα.

Ειδικά σε περιόδους όπου η ελεύθερη αγορά δεν είναι σε θέση να στηρίξει τον Τύπο, το Κράτος, έπρεπε να μεριμνά για τη στήριξη κάθε βήματος ενημέρωσης και πληροφορίας του πολίτη.