Αυτή η κοινωνία, κάποια στιγμή θα λυγίσει κάτω από την μετριότητά της. Θα υποστεί τέτοια ήττα που, η μεν η Ιστορία θα την καταγράψει σε μαύρη σελίδα ή δε κοινωνία θα ονομάζει τη δυστυχία ευτυχία!

Δεν αναφέρομαι σε τίποτα λιγότερο και σε τίποτα περισσότερο από την τάση, τη μόδα, το «όραμα» της πλειοψηφίας των νέων που βγαίνουν στην αγορά εργασίας για μια θεσούλα στο δημόσιο, για ένα τρίμηνο, για μια κάρτα ανεργίας…

Γενιές νέων ανθρώπων που έχουν σπουδάσει, που έχουν αποκτήσει εφόδια, αλλά και άλλοι που έχουν τη ζωή στα χέρια τους και το μέλλον μπροστά τους και επιλέγουν το «βόλεμα». Εκλιπαρούν για μια θέση που επιδοτείται από πρόγραμμα. «Κρέμονται» στον ΟΑΕΔ και ελπίζουν κάποια στιγμή να βγουν στην ανεργία και να επιδοτούνται. Όραμα να σου πετύχει… Βαφτίζουν την αποτυχία ευτυχία και συνηγορούν με τη σιωπηρή στάση τους σε ένα κράτος που επιδοτεί την μετριότητα και τη δυστυχία. Επιτρέπουν στην οικογένεια να τους οδηγεί, το 2021, στα γραφεία της πολιτικής ανταλλαγής και του πελατειακού συστήματος…

Ένα κράτος που ανταγωνίζεται τους εργοδότες, τους ελεύθερους επαγγελματίες, που θέτει άνισους όρους και συχνά άδικους. Ίσως η Ελλάδα, αυτή την εποχή να γνωρίζει την τελευταία γενιά ελεύθερων επαγγελματιών. Γιατί ποιός «τρελός» θα στραφεί στο εξής στην ελεύθερη αγορά, όταν το κράτος είναι τιμωρός του ελεύθερου επαγγελματία, αθέμιτος ανταγωνιστής του και «προαγωγός» του ανειδίκευτου, συμβιβασμένου, δειλού και αναποτελεσματικού εργάτη – υπαλλήλου;

Έφυγαν για το εξωτερικό πολλά καλά «μυαλά» νέων ελλήνων. Αν ποτέ γυρίσουν θα βρουν δουλειά σε πολυεθνικές εταιρείες που θα κυριεύσουν την Ελλάδα. Αυτό όμως δεν είναι το μόνο κακό. Δείτε γύρω σας. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα καταρρέουν, αναζητούν εργατικό δυναμικό και δεν βρίσκουν. Αφού η κοινωνία και οι οικογένειες μας έμαθαν τους νέους να βολεύονται όχι απλά στο δημόσιο (γιατί αυτό κάποτε ήταν πραγματική κι έντιμη καριέρα) αλλά στους διαδρόμους του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια, χωρίς Αφγανούς και Πακιστανούς, δεν θα έχει αγροτική σοδειά. Η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια, χωρίς πρόθυμους και αγωνιστές εργάτες και υπαλλήλους, δεν θα μπορεί να στηρίξει την μικρομεσαία επιχείρησή της. Η Ελλάδα σε πολύ λίγα χρόνια θα καταρρεύσει. Μόνη διέξοδος θα φαίνεται ο τουρισμός, αλλά πόσοι σερβιτόροι και πόσες καμαριέρες χρειάζονται και γιατί αυτοί θα πρέπει απαραίτητα να είναι Έλληνες;

Σήμερα το σύνολο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην ελληνική περιφέρεια δεν μπορεί να βρει προσωπικό έτοιμο και διατεθειμένο να δουλέψει καλά, πολύ, σκληρά, κ.λ.π. Το πρόβλημα των ελεύθερων επαγγελματιών και επιχειρηματιών δεν είναι οι ιδέες, η προσωπική τους ατελείωτη εργασία, η αντοχή και ο καθημερινός μόχθος τους να σταθούν στα πόδια τους. Είναι η απροθυμία των νέων να εργαστούν παραγωγικά. Σε ποια χέρια θα περάσουν άραγε αυτές οι επιχειρήσεις; Από τη μια πλευρά οι επιχειρήσεις δεν βρίσκουν εργαζόμενους και από την άλλη οι λίστες ανεργίας ξεχειλίζουν από άνεργους νέους και μεσήλικες που περιμένουν όλοι να τους θρέψει η ανεργία, δηλαδή τα επιδόματα και οι κάρτες που συχνά έχουν και πολιτικό αντίτιμο… Ανεργία επιδοτούμενη μήτηρ πάσης κακίας!

Αυτή την κοινωνία διαμορφώσαμε και από αυτή την κοινωνία θα υποστούμε την μεγαλύτερη ήττα όλων των εποχών. Κάποτε κάναμε πόλεμο για την ελευθερία και την ευτυχία. Σήμερα έχουμε βαφτίσει την ανελευθερία ελευθερία και τη δυστυχία ευτυχία. Κοροϊδεύουμε τον ίδιο τον εαυτό μας. Κάλπικη πρόοδος, εικονική ανάπτυξη που θα «γεννήσει» σκλαβωμένους πολίτες.

Δημοσιεύθηκε στο τελευταίο τεύχος του deals4Sparti

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις