ΕΛΛΑΔΑ. Έχετε την εντύπωση ότι οι πολιτικοί δεν είναι άνθρωποι σαν κι εμάς; Άνθρωποι είναι και αυτοί που έχουν μάθει πολύ καλά να τιθασεύουν τα συναισθήματά τους. Έχουν απόλυτα επαγγελματική συνείδηση και ποτέ δεν λησμονούν ότι είναι περισσότερα αυτά που τους συνδέουν με τον πολιτικό τους αντίπαλο παρά με τον πιστό ψηφοφόρο τους.

Κάθε τόσο, έρχεται η ώρα που ο λαός, παρακολουθώντας από απόσταση, βλέπει την τάξη των πολιτικών σε ένα άλλο ρόλο από αυτόν που τους έχει συνηθίσει. Με τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά τους ανάγλυφα, τα συναισθήματα απελευθερωμένα και την αλληλεγγύη διάχυτη. Πρόκειται δυστυχώς για τις στιγμές που κάποιος από αυτούς πεθαίνει.

Προ ημερών είδαμε το ανθρώπινο πρόσωπο των πολιτικών σε κάθε επεισόδιο της εκδημίας της Φώφης Γεννηματά. Είδαμε, ακούσαμε και παρατηρήσαμε πολιτικούς να σκέπτονται, να εκφράζονται και να φέρονται έτσι όπως θα θέλαμε να είναι πάντα. Με κατανόηση, μετρημένα λόγια, προσεκτική στάση και γενναιοδωρία για τη Φώφη Γεννηματά.

Ναι. Ήταν το πρόσωπο και η πολιτική της που εν πολλοίς προκάλεσαν αυτή την στάση. Αλλά και οι πολιτικοί, λες και βρίσκουν αυτές τις ώρες την ευκαιρία να γίνουν άνθρωποι με κατανόηση, συναίσθημα και κοινή λογική. Όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι κάθε μέρα δίπλα σε κάθε πολίτη.

Ποιος άραγε είναι αυτός που έχει πείσει τους πολιτικούς μας ότι πρέπει να προασπίζουν τα συμφέροντα της εξουσίας τους και όχι τα δικά μας; Ποιος είναι αυτός που τους έχει εμπνεύσει να είναι αρνητές της κοινής λογικής; Υπάρχει άραγε κάτι που τους ωθεί μακριά από τους πολίτες, εκτός από την προεκλογική περίοδο, και τι είναι αυτό; Το συμφέρον; Τι είναι αυτό που τους μεταμορφώνει σε αναμεταδότες της κεντρικής εξουσίας αντί να είναι η δυνατή και άμεση φωνή των πολιτών στη Βουλή; Τόσο σκληρό είναι το τίμημα της εξουσίας που τους κάνει απάνθρωπους; Πως θα νιώσουν όταν δεν βιώνουν τα ίδια. Δεν φοβούνται, δεν απειλούνται, δεν απομονώνονται, δεν κρυώνουν, δεν πεινούν, δεν τους λείπει το βασικό, δεν τους φεύγει τ’ όνειρο. Κι έτσι έγιναν απάνθρωποι.

Γιατί απάνθρωπος είσαι όταν δεν μπορείς να νιώσεις την φτώχεια του συμπολίτη σου. Απάνθρωπος όταν δεν κατανοείς τον φόβο και την ανασφάλεια. Απάνθρωπος είσαι όταν δεν μπορείς να καταλάβεις ότι το νερό, το ρεύμα, τα φάρμακα δεν μπορεί να είναι είδος πολυτελείας. Απάνθρωπος είσαι όταν δεν καταλαβαίνεις την καταστροφή που φέρνεις όταν ωθείς τους νέους σε πελατειακούς διορισμούς και σε μια ζωή με επίδομα ή κάρτα ανεργίας. Απάνθρωπος είσαι όταν δεν νιώθεις τον αγώνα της ελληνικής οικογένειας σήμερα να σταθεί στα πόδια της με αξιοπρέπεια. Απάνθρωπος είσαι όταν απολαμβάνεις παροχές και διευκολύνσεις από την Πολιτεία για να υπηρετείς τον λαό και όχι για να τον «εξυπηρετείς».

Γιατί αν ήσουν άνθρωπος θα ήσουν δίκαιος και ειλικρινής. Θα έμπαινες μπροστά σε κάθε διεκδίκηση για καλύτερη ζωή των ανθρώπων που σε ψηφίζουν. Μπροστά ακόμα και αν έπρεπε να συγκρουστείς με τους ανωτέρους σου στην πολιτικής. Δεν θα ανεχόσουν την κατάσταση στο ΕΣΥ και στους εργαζόμενους που έχασαν την δουλειά τους. Δεν θα ανεχόσουν τα στοιβαγμένα παιδιά στις τάξεις των σχολείων. Δεν θα δεχόσουν οι εξαιρέσεις να γίνονται κανόνας και ο κανόνες να σύρεται στο περιθώριο. Δεν θα ανεχόσουν την απαξίωση των αγροτικών προϊόντων σε ότι αφορά το εισόδημα όσων τα παράγουν. Δεν θα ανεχόσουν μια χώρα σαν την Ελλάδα να μην έχει επάρκεια αγαθών και πρώτων υλών. Δεν θα ανεχόσουν το σχέδιο να γίνει τουριστικός προορισμός των ολίγων βόρειων ευρωπαίων με σερβιτόρους αυτούς που σε ψηφίζουν και τους υπόσχεσαι μια καλύτερη ζωή.

Πολλά θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε που αποδεικνύουν ότι η ανθρωπιά που βλέπουμε στα πρόσωπα των πολιτικών, όταν στέκουν μπροστά στα φέρετρα των συναδέλφων τους, δεν είναι τίποτα άλλο από μια απεγνωσμένη επίπονη προσπάθεια να διασωθούν οι μύες που ενεργοποιούνται στο πρόσωπο όταν λυπάσαι ειλικρινά, όταν κλαις ανθρώπινα και όταν συντρίβεσαι ψυχικά…

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις